Zestawy złączne to narzędzia, które po cichu dominują w naszym życiu. Czasami proste, czasami skomplikowane, ci nieśpiewani bohaterowie sprawiają, że nasz świat się kręci, i robią to od tysięcy lat. Jeśli poświęcisz chwilę na zastanowienie się nad światem bez nich, być może zaczniesz zastanawiać się również nad historią. Jeśli tak, to masz szczęście! Przeczytaj dalej, aby uzyskać krótkie wyjaśnienie historii elementów złącznych.
Zacznijmy od śruby, elementu złącznego, który utrzymuje dach nad naszymi głowami i podłogę pod naszymi stopami. Uważa się, że gwint śruby został wynaleziony około 400 roku p.n.e. przez Archytasa z Tarentum, greckiego filozofa nazywanego czasem „ojcem mechaniki”. Ogólna zasada działania śruby została wcześnie zastosowana, w miastach takich jak Pompeje, do ekstrakcji oliwy z oliwek i soku winogronowego. Została ona rozwinięta przez greckiego matematyka Archimedesa w celu zmiany poziomu wody. Śruba wodna, po raz pierwszy wspomniana w Mechanice Herona z Aleksandrii, została wykonana z drewna i pomagała w nawadnianiu farm oraz usuwaniu wody zęzowej ze statków.
W 1568 roku Jacques Besson, francuski wynalazca, stworzył śrubę i maszynę do produkcji śrub. Stworzył on również płytę do cięcia śrub do użytku w tokarkach, która została później udoskonalona i wprowadzona do szerszego obiegu przez angielską firmę Hindley of York. W XVIII wieku śruby rozwinęły się ponownie, gdy Antoine Thiout, francuski zegarmistrz, dołączył napęd śrubowy do tokarki, umożliwiając półautomatyczny ruch wózków narzędziowych.
Nikt nie jest do końca zgodny co do pochodzenia nakrętek i śrub, choć wierzymy, że pojawiły się one po gwincie śruby. Wiemy natomiast, że zyskały one na znaczeniu podczas rewolucji przemysłowej, a ich najbardziej znaczące innowacje procesowe pojawiły się w ciągu ostatnich 150 lat. Na przykład, U.S. Standard Thread powstała na początku 1870 roku, a następnie Society of Automotive Engineers (SAE) standard, i tak dalej. Do późnych lat 60-tych wkręty samowiercące, reklamowane jako wkręty samowiercące „z wypustkami” lub „kute na zimno”, które skracają czas pracy i obniżają koszty, zyskały oparcie w przemyśle metalowym.
Przedział w czasie do ostatnich dwudziestu lat, a rozwój konstrukcji elementów złącznych postępował jeszcze szybciej, dzięki wprowadzeniu stopów na bazie niklu. W przeciwieństwie do stali, stopy na bazie niklu mogą zachować swoją formę w środowiskach o wysokiej temperaturze, takich jak te w silnikach i turbosprężarkach. Inżynierowie starają się kontynuować rozwój elementów złącznych, badając możliwości lekkich śrub metalowych wykonanych z materiałów takich jak magnez, tytan i aluminium.
To była krótka historia elementów złącznych. Są one z nami od dawna i tylko czas pokaże, jak będziemy się dalej razem rozwijać. Bądź na bieżąco!