Op 3 februari 1959 kwamen de muzikanten Buddy Holly, Ritchie Valens, en J.P. “The Big Bopper” Richardson (samen met piloot Roger Peterson) om bij een vliegtuigongeluk in de buurt van Clear Lake, Iowa. De datum werd bekend als “The Day the Music Died.” Holly was toen pas 22 jaar oud, maar hij heeft een blijvende invloed gehad op de muziekgeschiedenis. Hier zijn een paar dingen die je misschien nog niet wist over Holly en zijn muziek op de 61ste verjaardag van zijn dood.
- Buddy Holly opende voor Elvis Presley.
- “Peggy Sue” was oorspronkelijk “Cindy Lou.”
- “Rock & roll zoals wij die kennen zou niet bestaan zonder Buddy Holly.”
- Buddy Holly had slechts één nummer één hit.
- Zonder Buddy Holly’s band, The Crickets, zouden er geen Beatles zijn.
- Buddy Holly wees Ed Sullivan af.
- Duddy Holly’s bril maakte van hem een modetrendetter.
- Buddy Holly was het prototype van de singer-songwriter.
- Buddy Holly “ontdekte” Waylon Jennings.
- De “weduwebruid” waarnaar verwezen wordt in Don McLean’s “American Pie” was de vrouw van Buddy Holly.
Buddy Holly opende voor Elvis Presley.
Toen hij op de middelbare school zat, speelde Buddy Holly al gitaar; in 1953, toen hij nog maar 17 was, speelde hij al regelmatig op de radio in het country-and-western duo Buddy and Bob (Bob was Bob Montgomery, een vriend van de lagere school). Op 13 februari 1955, in het Fair Park Coliseum in Lubbock, traden Buddy and Bob op voor Elvis – Holly leende voor de gelegenheid Presley’s Martin gitaar. Het duo zou dat jaar nog twee keer voor Presley openen.
“Peggy Sue” was oorspronkelijk “Cindy Lou.”
De single, uitgebracht op 20 september 1957, droeg eerst de moniker van Holly’s nichtje, Cindy Lou Kaiter. Maar Jerry Allison, de drummer van The Crickets, die het nummer samen met Holly en Norman Petty schreef, overtuigde de anderen om het naar zijn vriendin, Peggy Sue Gerron, te noemen. Gelukkig einde: Allison en Peggy Sue trouwden. Ongelukkig: ze scheidden in 1965.
“Peggy Sue” bereikte de derde plaats in de Billboard singles chart, en in 2011 plaatste Rolling Stone het op de 197e plaats in zijn lijst van de 500 beste songs aller tijden.
“Rock & roll zoals wij die kennen zou niet bestaan zonder Buddy Holly.”
De bron van bovenstaand citaat is de Rock & Roll Hall of Fame, die het zou moeten weten. Maar hun mening wordt breed gedeeld. Bruce Eder, schrijvend op AllMusic.com, noemde Holly “de meest invloedrijke creatieve kracht in de vroege rock & roll.” In 2011 plaatste Rolling Stone hem op de 13e plaats in de lijst van de “100 Greatest Artists of All Time” – buitengewoon, vooral als je bedenkt dat hij op 22-jarige leeftijd stierf, na een platencarrière die minder dan twee jaar duurde.
Buddy Holly had slechts één nummer één hit.
Het is moeilijk voor te stellen, omdat zoveel Buddy Holly singles klassiekers zijn, maar slechts één haalde de Amerikaanse hitlijsten: “That’ll Be The Day,” in 1957. Het haalde ook de eerste plaats in Engeland, en niet lang daarna coverden The Quarrymen het, in hun eerste opname. Je kunt het horen op The Beatles Anthology.
Zonder Buddy Holly’s band, The Crickets, zouden er geen Beatles zijn.
John, Paul, George, en Stu Sutcliffe (die bas speelde in de band tijdens de Hamburg dagen) waren allemaal grote Buddy Holly fans. Toen ze een nieuwe naam voor hun band probeerden te verzinnen (The Quarrymen, hun oorspronkelijke naam naar de school waar ze naartoe gingen, werd langzamerhand te oud), dachten ze aan de Crickets. Toen insecten. Toen kevers. Toen uiteindelijk, na verschillende variaties, als woordspeling … Beatles.
“Het was beat en kevers, en als je het zei dachten mensen aan kruipende dingen, en als je het las was het beatmuziek,” legde John Lennon uit in 1964.
Buddy Holly wees Ed Sullivan af.
Nou, de derde keer, tenminste. In 1957 en 1958 waren Holly en de Crickets workaholics op de snelle weg, constant toerend en opnemend wanneer ze de kans kregen. Ze speelden twee keer in Ed Sullivan’s populaire variété show, maar voor de laatste keer hadden ze een meningsverschil met Sullivan, die zei dat ze “Oh Boy!” niet mochten spelen. (hij vond het te ruw). Ze speelden het toch, met groot succes. Toen ze weer werden uitgenodigd om in de TV-tent te spelen, “zei Buddy tegen Sullivan’s mensen dat ze het maar moesten vergeten. De jongens van Lubbock hadden hem niet meer nodig,” schreef Robert Draper in Texas Monthly.
Holly en Sullivan hadden ruzie gekregen tijdens de repetitie van de show. Holly’s band ging tijdelijk op non-actief. “Ik denk dat de Crickets niet al te enthousiast zijn om in The Ed Sullivan Show te zijn,” zei de presentator. “Ik hoop dat ze nog meer opgewonden zijn dan ik,” antwoordde Holly.
Duddy Holly’s bril maakte van hem een modetrendetter.
Toen Holly begon, maar zijn oogarts – geïnspireerd door Phil Silvers’ personage “Sergeant Bilko” – overtuigde hem ervan over te stappen op brillen met hoornen montuur. Deze bril zou al snel populair worden als “Buddy Holly Glasses.” “Het was Buddy’s perceptie dat de bril hem hielp maken,” zei zijn optometrist, Dr. J. Davis Armistead. “Hij was er echt blij mee.”
Hij had de bril nodig, want hij had een gezichtsvermogen van 20/800.
Als je ooit in Lubbock bent en het Buddy Holly Center wilt vinden, zoek dan naar een reusachtige bril met hoornen montuur: In 2002 werd daar een beeldhouwwerk van deze bril geïnstalleerd dat 3 meter hoog en 3 meter breed is en 750 pond weegt.
Buddy Holly was het prototype van de singer-songwriter.
Voordat Holly op de proppen kwam, waren de uitvoering van popmuziek en het schrijven van liedjes grotendeels gescheiden zaken; componisten maakten deuntjes in plaatsen als het Brill Building in New York, en artiesten kozen uit die liedjes om ze op te nemen en tijdens concerten te zingen. Maar Holly en de Crickets schreven het meeste van hun eigen materiaal, wat niet onopgemerkt bleef door de volgende generatie rock and rollers. “Het feit dat de groep zich baseerde op originelen voor hun singles maakte hen uniek en zette hen jaren voor op hun tijd,” schreef Bruce Eder op Billboard.com, erop wijzend dat de eerste drie grote hits van de groep – “That’ll Be The Day,” “Oh Boy!”en “Peggy Sue” – originelen waren, een schril contrast met Elvis Presley, die zijn eigen nummers niet schreef.
Buddy Holly “ontdekte” Waylon Jennings.
Holly en Jennings hadden elkaar ontmoet in Lubbock, Texas, hun geboorteplaats, en Holly nam Jennings onder zijn hoede. Holly organiseerde onder andere Jennings eerste opnamesessie en speelde gitaar op twee nummers die die dag werden opgenomen, “Jole Blon” en “When Sin Stops (Love Begins).”
Nadat de Crickets eind 1958 uit elkaar gingen, recruteerde Holly gitarist Tommy Allsup, drummer Carl Bunch en Jennings om zijn nieuwe band te vormen. (Jennings speelde electrische bas.) De vier zouden de hoofdact zijn op de “Winter Dance Party” tour door de Midwest, die begon op 23 januari 1959. De acts reisden de 24-steden route per bus, maar het bar koude weer en de lange afstanden tussen de nachtelijke optredens bleken zo’n probleem dat Holly een vliegtuig charterde van een tour datum in Clear Lake, Iowa naar Fargo, North Dakota, dat dicht bij de volgende geplande locatie was.
Het was een klein vliegtuig, en Jennings had oorspronkelijk een van de stoelen, maar gaf zijn plaats aan J.P. Richardson (the Big Bopper).
Het vliegtuig stortte neer in een winderige sneeuwstorm kort na het opstijgen, waarbij Holly, Richardson, en Ritchie Valens, samen met de piloot, om het leven kwamen. De “Winter Dance Party” tour ging door, zonder de headliners – met Jennings die Holly’s vocalen zong.
Jennings voelde zich voor de rest van zijn leven schuldig over het ongeluk. Zoals hij het verhaal vertelde in Waylon: An Autobiography, voordat het vliegtuig opsteeg, hadden hij en Holly gekibbeld: “Nou, ik hoop dat je ouwe bus bevriest,” zei Holly, waarop Jennings antwoordde: “Nou, ik hoop dat je ouwe vliegtuig neerstort.
De “weduwebruid” waarnaar verwezen wordt in Don McLean’s “American Pie” was de vrouw van Buddy Holly.
Don McLeans klassieker uit 1971 gaat helemaal over dat noodlottige vliegtuigongeluk. In het derde couplet zingt hij: “I can’t remember if I cried, when I read about his widowed bride.”
De bruid was Maria Elena Holly (née Santiago), met wie Buddy trouwde slechts twee weken nadat hij haar had ontmoet bij een muziekuitgeverij in New York, waar zij werkte. Ze was zwanger toen hij stierf, maar kreeg een miskraam een paar dagen later. Santiago-Holly heeft nog steeds zeggenschap over een groot deel van de lopende zaken rond Holly’s muziek, maar is niet de eigenaar van de songs – die zijn in handen van Paul McCartney.
In 2009 vertelde Santiago-Holly aan MassLive.com dat ze “American Pie” goed vond, maar het niet eens was met de centrale premisse. “Buddy is er misschien niet meer, maar de muziek is niet gestorven,” zei ze. “Het is nog steeds levend en wel.”
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in 2016.