Seven armed men raided Jamaican music great Bob Marley’s house in Kingston two days before he was scheduled to perform in a peace concert.
Marley and three others were shot in the Dec. 3, 1976 assassination attempt. All survived.
Here are 10 things you should know about the assassination attempt on Marley.
What happened
Members of the Bob Marley and the Wailers band were at Marley’s home studio, Tuff Gong, late that afternoon to rehearse for the upcoming concert, Rolling Stone reported.
Bodyguards disappear
“The forebodings came true in the midst of rehearsals around 8:30 in the evening. Twee witte Datsun compacts reden door de poorten van Tuff Gong, waaruit de vaste bewakers op mysterieuze wijze waren verdwenen,” schreef reggaahistoricus en archivaris Roger Steffens in zijn boek, “So Much Things to Say: The Oral History of Bob Marley.”
Tijdens de repetities
“Op het moment dat de schutters inbraken, waren we ‘I Shot The Sheriff’ aan het repeteren. Bob was naar buiten gestapt, omdat de blazers niet op die plaat stonden en de blazers er op wilden spelen…Hij kwam uit de repetitieruimte en ging naar de keuken om een grapefruit of zoiets te halen…En plotseling zie je een hand door de deur komen, om de deur heen, en beginnen te schieten met een .38,” herinnerde ooggetuige Tyrone Downie, een toetsenist/pianist, zich, volgens “So Much Things to Say.”
Schoten gelost
Er klonken schoten en drie mensen bij Tuff Gong werden geraakt.
“Ofwel door geluk ofwel door slecht mikken, de kogel die op Marley was gericht, glipte van zijn borst en bleef in zijn arm steken, terwijl vrouw Rita, hoewel in het hoofd geschoten terwijl ze uit een voertuig stapte, de treffer overleefde. Marley’s manager Don Taylor liep ernstige verwondingen op doordat hij in zijn been werd geschoten,” meldde Face2Face Africa. Er waren geen dodelijke slachtoffers. De slachtoffers van de aanslag zijn allemaal met spoed naar het Academisch Ziekenhuis gebracht en behandeld.
Er doen geruchten de ronde over wie de schietpartij heeft goedgekeurd.
De theorieën over de connecties van de huurmoordenaars liepen uiteen van de CIA tot de JLP (Jamaica Labour Party), maar niemand werd ooit aangeklaagd voor de misdaad, meldde Uproxx.
Smile Jamaica Concert
Marley benadrukte vaak dat hij niet betrokken was bij de Jamaicaanse politiek.
Er was veel geweld geweest in het land rond de komende verkiezingen en het concert was bedoeld om vrede en eenheid te bevorderen. Het concert was vernoemd naar het lied van Marley, “Smile Jamaica.” Marley wilde echter maar één nummer ten gehore brengen
Hij had er oorspronkelijk mee ingestemd om één nummer te spelen op voorwaarde dat het Smile Jamaica concert geen politieke inslag zou hebben. Maar toen de regering de verkiezingen dichter naar de concertdatum verschoof, beschouwden beide partijen het concert als een steunbetuiging aan de regerende partij, de People’s National Party (PNP).
Politieke spelletjes
Tijdens de verkiezingen van 1972 hadden Marley en zijn vrouw Rita de kandidaat van de People’s National Party, Michael Manley, gesteund, maar de tijden waren veranderd. De Marleys hadden niemand gesteund voor de verkiezingen van 1976.
Marley “bevond zich nu in de weinig benijdenswaardige positie de prijs te zijn van een touwtrekkerij tussen de twee politieke partijen van het eiland,” meldde The Guardian. “Toen het materiaal voor zijn album ‘Exodus’ in 1976 begon te broeien, werd het eiland geteisterd door dodelijke politieke agitatie, en Bob’s sterrenstatus verleende geen immuniteit – eerder het omgekeerde.”
Concertconcept
Marley was geïnspireerd door een concert van Stevie Wonder dat het jaar ervoor werd gehouden ten bate van blinde kinderen in Jamaica, volgens Stephen Davis, auteur van “Bob Marley: Conquering Lion of Reggae.”
“Bob wilde zoiets doen, een benefietconcert,” schreef Davis. “Het was opgezet voor het National Heroes Park. Het had geen politieke lading, behalve, natuurlijk, het feit dat er een enorme strijd gaande was om de ziel van de natie; het was een verkiezingsjaar. En Bob had in het verleden de (People’s National Party) gesteund. Toen riep (de Jamaicaanse premier Michael) Manley op tot verkiezingen vlak nadat het concert was aangekondigd, dus het leek erop, op het hoogtepunt van de strijd om Jamaica, dat Bob Marley en de Wailers de PNP leken te steunen.”
Tot slot zong Marley veel meer dan één nummer tijdens het concert. Hij trad 45 minuten op. Aan het eind van het concert haalde hij de twee partijen naar het podium om elkaar de hand te schudden.
Aansluiting VS
Na de moordaanslag stuurde de Amerikaanse ambassade een telegram met de titel “Reggae Star Shot: Motief waarschijnlijk politiek.” In het telegram schreef ambassadeur Gerard: “Sommigen zien het incident als een poging van JLP (Jamaica Labour Party) schutters om het concert te stoppen, dat de ‘politiek progressieve’ muziek van Marley en andere reggae sterren zou laten horen. Anderen zien het als een diep verankerd complot om een progressieve, jeugdige Jamaicaanse martelaar te creëren ten voordele van de PNP (de regerende People’s National Party). Degenen die de laatste mening zijn toegedaan, merken op dat de vier neergeschoten personen, onder wie drie Marley, slechts kleine verwondingen opliepen.”
Velen vermoedden dat de V.S. erbij betrokken waren. Timothy White, de schrijver van “Catch a Fire”, beweerde dat hij informatie had ontvangen van de Jamaica Labour Party en regeringsfunctionarissen van de People’s National Party, alsmede van Amerikaanse rechtshandhavers. Hij concludeerde dat Carl Byah “Mitchell”, een schutter van de Jamaica Labour Party, door de CIA was ingehuurd om een aanslag op Marley te organiseren.
The show must go on
Bob Marley en de Wailers gingen door met het gratis Smile Concert voor zo’n 8.000 fans. Tijdens het concert nodigde Marley premier Michael Manley van de regerende People’s National Party en Jamaica Labour Party oppositieleider Edward Seaga uit op het podium om tijdens het concert de handen ineen te slaan, meldde Face2Face Africa. Marley hoopte het geweld dat in het land was uitgebroken over de aanstaande verkiezingen te verzachten.
Beluister GHOGH met Jamarlin Martin | Episode 73: Jamarlin Martin Jamarlin maakt de zaak waarom dit een multi-factor rebellie is in plaats van alleen protesten over George Floyd. Hij bespreekt de stiekeme relatie van de Democratische Partij met de politie in steden en staten onder Dem controle, en waarom Joe Biden een agent is en de Steve Jobs van massa-incarceratie.
Hoe het leven veranderde
Na de moordaanslag verhuisde Marley naar Engeland.
“Het was enorm deprimerend omdat hij de mensen had geholpen die hem kwamen neerschieten,” vertelde reggae-archivaris Roger Steffens aan Uproxx. “Hij had ze geld gegeven, hij had ze eten gegeven – hij kon gewoon niet begrijpen hoe deze mensen hem zo vreselijk konden verraden. Het was een zeer deprimerende tijd voor hem in dat jaar dat volgde.”
Steffens vervolgde: “Maar hij was ook een zeer barmhartig mens: in 1978, tijdens zijn Europese tournee, kwam er een kerel backstage en bekende aan Bob dat hij deel zou hebben uitgemaakt van de mensen die die avond voor hem kwamen, maar hij kon die avond gewoon zijn pistool niet vinden. Bob vergaf hem en nam hem mee op de rest van de tournee, gaf hem een baan tijdens de tournee.”