PORTLAND, Ore. (TheStreet) — De gemiddelde bierdrinker in de VS weet niet wat een witbier is. Vraag hem echter wat een witbier is, en de kans is groot dat het antwoord Blue Moon is.
Het wazige, troebele, koriander-en-citrus brouwsel dat hier in de VS een zomerfavoriet is geworden en heeft zich een weg gebaand in de catalogus van brouwers waaronder Anheuser-Busch InBev (BUD) – Get Report , Boston Beer’s (SAM) – Get Report Samuel Adams en de Craft Brew Alliance’s (BREW) – Get Report Redhook bestond al lang voordat Blue Moon ontstond, maar is dat merk veel dank verschuldigd – net als veel kleine brouwers en leden van de ambachtelijke biergemeenschap voor wie Blue Moon diende als een toegangspoort tussen lichte pilsdrinkers en complexere bierstijlen.
Toen Pierre Celis in 1965 eigenhandig het witbier na een eeuwenlange sluimering nieuw leven inblies, toen hij het begon te brouwen in zijn schuur in het Belgische Hoegaarden, kwam het witbier pas uit een meer dan 400 jaar durende sluimering. De gist die in witbier mag rondzweven en het een wazige kleur geeft, stuitte brouwers tegen de borst die zich hielden aan het Reinheitsgebot, de Duitse wet op de zuiverheid van brouwen die in het begin van 1500 werd uitgevaardigd en die de ingrediënten van bier beperkte tot water, gerst, hop en, met tegenzin, gist na enig aandringen van Louis Pasteur. Volgens die bepaling is de standaardcombinatie van witbier, tarwe, bittere Curaçaose sinaasappelschil, koriander, zoete sinaasappelschil en slechts een klein vleugje hop een no-no.
Celis’ recept werd Hoegaarden White Ale en verkocht meer dan 300.000 vaten op zijn hoogtepunt in 1985, toen een brand de brouwerij overspoelde en het in geldnood verkerende Celis dwong te verkopen aan het gigantische Belgische bedrijf Interbrew. Dat bedrijf staat nu bekend als Anheuser-Busch InBev en is de reden waarom men overal in Amerika buiten in restaurants en biertuinen bekertjes Hoegaarden kan vinden. Celis liet zich niet uit het veld slaan en verhuisde naar Texas en opende in 1992 zijn eigen ambachtelijke brouwerij net buiten Austin. Zijn Celis White was goed genoeg om Celis een buy-out van Miller te bezorgen en witbier aan een generatie ambachtelijke brouwers te introduceren.
Drie jaar nadat Celis zijn witbier op de markt had gebracht, formuleerde Coors (TAP) – Get Report brouwer Keith Villa echter Blue Moon terwijl hij werkte in de on-site brouwerij van het bedrijf in de Denver thuisbasis van Major League Baseball’s Colorado Rockies in Coors Field. Het bier werd niet alleen goed onthaald tijdens de eerste hausse van ambachtelijk bier in de vroege jaren ’90, maar groeit vandaag nog steeds in populariteit. Tijdens een recessie die de verkoop van light pils deed kelderen, steeg de verkoop van Blue Moon met 26% in 2010 en nog eens 19% een jaar later, volgens Beer Marketer’s Insights. Van de 20 biermerken die 72% van al het in de VS verkochte bier uitmaken, is Blue Moon het enige dat geen light pils is.
Hoewel de Brewers Association craft beer industry group het als “ambachtelijk” afdoet en vaak belachelijk wordt gemaakt door ambachtelijke brouwers zelf, is Blue Moon vaak de zo belangrijke eerste sprong van bierdrinkers van het comfort van hun favoriete massa-geproduceerde blikje naar het bredere bierspectrum. Als je witbier hebt gedronken, kun je een hefeweizen aan. Als je dat aankunt, kun je een Berliner Weisse proberen met wat frambozen- of bosvruchtensiroop. Als je dat lekker vindt in je bier, kun je je laten overhalen tot een pittige lambiek. Daarna kan je overgaan tot een sterkere tripel of abdijbier. En dan ben je klaar voor een trappistenbrouwsel als Rochefort of de ontwijkende Westvleteren 12.
Als je die weg inslaat, gefeliciteerd! Je bent in vijf stappen van Blue Moon naar een van de beste bieren ter wereld gegaan en het was niet zo’n moeilijke reis. Het is het wonder van een verruimd gehemelte en, afhankelijk van wat een drinker het lekkerst vindt aan Blue Moon of een ander witbier, kan het verschillende kanten op gaan. Vind je de citrussmaak lekker? Dat is de eerste stap op het pale ale pad naar een Imperial IPA. Hou je van de troebelheid en de kruidigheid? Welkom bij tarwe doppelbocks zoals de Duitse Aventinus met bananensmaak. Hou je van de verfrissende mix van al het bovenstaande? Stap in een saison en kijk of dat bij je past.
Het enige probleem van een Blue Moon is waar je nu heen moet. Craft bieren en import zijn het antwoord vaker wel dan niet, maar de gemene, spottend koele kinderen van beide uiteinden van het bier gangpad moet een beetje vriendelijker als ze willen blijven plukken Blue Moon’s voordelen. MolsonCoors is zich bewust geworden van het effect van Blue Moon op de zakenwereld en heeft er een hele “ambachtelijke” divisie – Tenth and Blake – rond opgebouwd. Immers, waarom zou je je klanten laten wegkapen door biersnobs die een hekel aan je hebben als je ze kunt doorverwijzen naar een Leinenkugel’s Honey Weiss of Summer Shandy of een Third Shift amber?
Totdat Tenth and Blake zijn aanbod wat uitbreidt, is er nog steeds een kans voor kleinere brouwers om bierliefhebbers te verleiden die net beginnen met tarwebieren. Hier volgen 10 voorbeelden van witbieren die zeer geschikt zijn voor mensen die de grenzen van hun biersmaak aftasten en op zoek zijn naar de volgende babystap na Blue Moon:
Allagash Wit
Alcoholvolume: 5%
Een jaar voordat Blue Moon zijn debuut maakte, vestigde Allagash-oprichter Rob Tod zich in Portland, Maine, en begon een van de eerste Amerikaanse versies van dit Belgische importbier te maken. Zijn witbier en de lange, slanke glazen die nu alomtegenwoordig zijn in zijn kernmarkt in New England, zijn allemaal rechtstreeks afgeleid van Celis en zijn White.
“De eerste die ik ooit probeerde was de Celis White, toen Pierre Celis die nog brouwde in Texas,” vertelde Allagash’s Tod ons twee jaar geleden. “Dat is wat me aanzette tot de stijl. En hoewel ons wit anders is dan dat wit, houd ik van dat wit en herinner ik me precies hoe het smaakte en hoe het mondgevoel was.”
Bijna twee decennia later brouwt Tod nog steeds zijn vlaggenschip witbier met dezelfde basisformule. Zijn mix van een heleboel tarwe gekruid met koriander en Curaçaose sinaasappelschil blijft net zo verfrissend als toen hij begon, maar zelfs Tod geeft toe dat dit eenvoudige recept bedrieglijk moeilijk is om consistent te brouwen. Die troebelheid verbergt een hoop complexiteit.
“Kun je een witbier zomaar brouwen? Ja,” zegt Tod. “Maar om het consistent te maken en dat delicate evenwicht te vinden tussen de kruiden en het karakter van de tarwe, om het troebel te maken en die textuur en uitstraling te krijgen, is het een moeilijk bier om te maken.”
St. Bernardus Wit
Alcoholvolume: 5,5%
Als je gaat experimenteren met Belgische stijlen, helpt het om er af en toe een uit België te proberen.
In het geval van St. Bernardus krijgt een Blue Moon-fan een beetje van alles wat hij lekker vindt aan dat bier, vermenigvuldigd met zo’n 20. Het is koolzuurhoudend met een beetje meer druk dan massa-markt witbier, waardoor het knapperig en verrassend glad zonder overweldigend of gasachtig.
De mix van koriander en anijs raakt meteen met een smaak als kruidnagel en een geur bijna als citrusachtige dennen – nee, sinaasappelen en citroenen groeien niet op pijnbomen, maar geloof ons, het is zinvol. De smaak, ondertussen, is ongelooflijk wrang maar zacht. De mensen van BeerAdvocate vergelijken het met citroen meringue, maar key lime pie of de citroen vlaaivulling van een donut zou ook passen.
Het struikelpunt van dit bier is dat, in tegenstelling tot Blue Moon of enkele van de andere brouwsels die hier vermeld staan, het waarschijnlijk niet verkrijgbaar zal zijn in het bierkruis of bij de gemiddelde verpakte warenwinkel. Je moet er dus voor naar een speciaalzaak of een winkel met flessen en je moet een beetje moed hebben van de drinker. Wees niet bang, het winkelpersoneel is over het algemeen veel minder bijtgraag dan de klanten en is er om te helpen. Ze zullen niet in staat zijn om de prijs te verlagen – wat kan resulteren in een sticker shock voor degenen die onbekend zijn met de Belgische invoer die niet Stella Artois – maar ze kunnen u gewoon laten kopen een proeffles en raden iets soortgelijks als het blijkt te kosten-prohibitieve.
Hitachino Nest White Ale
Alcoholvolume: 5%
Geschouwd als een must-have witbier in Amerikaanse ambachtelijke bierkringen, verbetert deze kolos van de Japanse Kiuchi Brouwerij het originele Belgische recept op alle mogelijke manieren.
De koriander krijgt een beetje extra pit door een vleugje nootmuskaat. De zoete sinaasappelschil wordt aangevuld met sinaasappelsap. Het resultaat is een witbier dat iets intenser is dan het gemiddelde en veel smaakvoller dan trainingsbieren als Blue Moon en Shock Top.
Kiuchi brouwt dit al sinds 1996, en de consistente kwaliteit van de White Ale zorgt ervoor dat zijn aanhangers in de VS elke zomer terugkomen.
Brooklyn Brewery Blanche De Brooklyn
Alcoholvolume: 4,5%
Hoewel de Blanche De Brooklyn uit de Brewmaster Reserve-serie van brouwmeester Garrett Oliver geen onmogelijke vondst is — hij was vorige zomer nog in omloop — is een opzettelijk zeldzaam ras.
Wat is er zo bijzonder aan? Behalve het feit dat het al die koriander en sinaasappel witbier goedheid heeft? Nou, Oliver is gewoon een beetje goed in zijn werk en is erin geslaagd om zijn witbier te krijgen tot een beheersbaar 4,5% alcohol per volume. Voor de ambachtelijke bier kinderen, dat is ronduit “sessionable,” wat betekent dat je kunt drinken meer dan een zonder uit de hand in een haast.
Als je probeert te genieten van een verfrissend bier in 90-graden hitte, sessionability is niet zo’n slechte kwaliteit om naar te streven. Als het nog eens verschijnt – wat niet helemaal uitgesloten is, maar wel lastig voor wat een eenmalige bierserie zou moeten zijn – is Oliver misschien zo vriendelijk om er wat van in te blikken.
Dogfish Head Namaste
Alcoholvolume: 5%
Namaste zit in afgetopte wijnflessen en smaakt net iets grassiger dan sommige van zijn koriander-en-sinaasappel soortgenoten, maar weinig van wat oprichter Sam Calagione doet is volgens het script. Namaste werd geboren aan de eettafel van de familie Calagione, toen Sam zijn vrouw en kinderen vroeg wat voor bier ze zouden willen maken en hoe het zou heten.
“Mijn kinderen waren toen 7 en 9 en ik vergeet hun maffe antwoorden, maar mijn vrouw had die ochtend net yoga gedaan en ze houdt van witbieren,” zegt hij. “Ze zei: ‘Ik wil graag een Belgische witte stijl gemaakt met citroengras die ik Namaste zou willen noemen,’ wat aan het einde van de yogabeoefening betekent ‘de geest in mij herkent de geest in jou.
Geïnspireerd door een vriend bij brouwerij 3 Fonteinen, die een derde van zijn totale productie verloor door een stroomstoring de dag na de suggestie van zijn vrouw, en met de hulp van een brouwer van de Birra de Borgo brouwerij in Italië, ging Calagione aan de slag met het maken van “een zeer off-centered witbier.” In plaats van vast te houden aan de standaard Curaçaose sinaasappelschil-en-koriander formule, vond Calagione echter een organische versteende sinaasappel op zijn reizen en gooide het vruchtvlees van de gedroogde schil in de mix om meer suikers te produceren zonder het sinaasappelaroma te verliezen.
Hoewel de productie van Namaste vorig jaar iets toenam, is het nog steeds beperkt beschikbaar en kan het moeilijk te vinden zijn in bepaalde hoeken van het land. Dat gezegd hebbende, zijn milde alcoholgehalte en dichte smaak maken het de moeite waard op te sporen.
Fort George Brewery Quick Wit
Alcoholvolume: 5,2%
Bij ons in Astoria, Ore, is de zomer een zeldzaam goed. Als de zon schijnt en de toeristen langskomen om het huis uit The Goonies te bekijken, de zeeleeuwen op de kade en de trein die over de kade bij de oude conservenfabrieken rijdt, dan werkt Fort George’s Quick Wit als magische drank.
Als een van de weinige witbieren die in 16-ounce tallboy blikken wordt geserveerd, is Quick Wit moeilijk van andere witbieren te onderscheiden. Het is bleek, troebel, ongefilterd en vol met tarwe. Over het algemeen niets bijzonders.
Het is de ingrediëntenlijst die het onderscheidt van de rest. Een combinatie van biologische pale en tarwe mout, gemalen koriander, biologisch citroengras in plaats van sinaasappel en wild-crafted vlierbloesem veegt alle bitterheid uit deze wit. Ondertussen is er net genoeg kruidigheid om het gehemelte een beetje te laten dwalen en drinkers overwegen nog een blikje voordat ze het zonlicht verliezen.
Ommegang Witte
Alcoholvolume: 5,2%
Het mag dan wel uit dezelfde stad komen die wordt beschouwd als de geboorteplaats van Amerika’s nationale tijdverdrijf, maar Ommegang en zijn Witte zijn zo Belgisch als het maar kan in dit land.
Nee, serieus. In 2003 kocht de Belgische brouwer Duvel Moortgat de in Cooperstown (N.Y.) gevestigde Brewery Ommegang en zijn Witte witbier, minder dan tien jaar na de opening van Ommegang in 1997. Tot op de dag van vandaag is het de enige brouwerij in Amerika die met recht aanspraak kan maken op een Belgische afkomst.
Dat brengt een enorme druk en verantwoordelijkheid met zich mee, maar Ommegang heeft bewezen dat het tegen deze taak is opgewassen. Het houdt vast aan de rechttoe rechtaan tarwe/koriander/zoete sinaasappel formule en gaat zo ver om het te serveren in een Hoegaarden-stijl gelei glas wanneer bezoekers hun weg naar Cooperstown maken. Van een brouwerij die zichzelf heeft gemodelleerd naar een Belgische boerderij en sommige van haar brouwsels laat rijpen in vaten in de nabijgelegen toeristische plek Howe Caverns, is dat ongeveer het meeste wat je kunt vragen.
Lagunitas Brewing Company A Little Sumpin’ Sumpin’ Ale
Alcoholvolume: 7,5%
Houd je van witbier, maar wil je echt weten hoe het zit met die hop waar alle ambachtelijke kinderen zo enthousiast over zijn?
Dat is iets voor Lagunitas, en de brouwer uit Petaluma, Californië, gaat de uitdaging aan. Hoewel het meer een Amerikaans witbier is dan een echte wit, heeft Little Sumpin’ Sumpin’ dat bleke tarwe uiterlijk, maar is volgestopt met hop die het een citrusachtige bite geeft die meer verwant is aan een IPA.
Laat de pinup op het etiket dienen als een waarschuwing: Dit is niet zomaar een Blue Moon. Dit is een agressief witbier dat echt leuk en bitter kan zijn als je van hop gaat houden, maar met een hoge prijs van 7,5% ABV komt als je niet gewend bent aan een brouwsel dat zo krachtig is. Benader het met voorzichtigheid.
Three Floyds Brewing Gumballhead
Alcoholvolume: 5,6%
Amerikaans witbier heeft inderdaad geen al te beste reputatie. Soms ondermijnt het zijn oorspronkelijke Belgische of Duitse recept en wordt het een, geen woordspeling bedoeld, bleke versie van een beter bier.
Three Floyds brouwers lijken zich ongelooflijk zelfbewust van dat feit en hebben hun Gumballhead geladen met Amarillo hop en een royale portie Amerikaanse rode tarwe. Die hop raakt de drinker recht in de neus, net als sporen van grapefruit, citroenschil, marmelade en perzik. Dat is enigszins fruitig, maar het snijdt ook de hopbitterheid aan die slecht past bij wat een meer citrusachtig bier zou moeten zijn. Die combinatie heeft dit brouwsel uit de seizoensstapel van Three Floyds gehaald en er een jaarrond aanbod van gemaakt.
En wat de naam betreft, Gumballhead is lang niet zo zoet als dat zou doen vermoeden. Het is vernoemd ter ere van de ondergrondse stripboek kat gemaakt door Rob Syers. Beschouw dat als je zomer lectuur.
Bell’s Oberon Ale
Alcoholvolume: 5,8%
Zelfs een tamelijk milde Blue Moon kan een beetje een afknapper zijn voor iemand die gewend is aan zijn dagelijkse pils.
Waar een witbier wat aan subtiliteit ontbreekt, is Bell’s Oberon tarwebier wat milder en een mooie middenweg voor mensen die moeite hebben met de aanpassing. Spicy hop character and mildly fruity aromas combine with malt to make a smooth, easy-sipping summer brew that’s just wheaty enough to hang with witbiers, but benign enough to ease the transition from yellow fizz.
— Written by Jason Notte in Portland, Ore.
>To contact the writer of this article, click here: Jason Notte.
>To follow the writer on Twitter, go to http://twitter.com/notteham.
>To submit a news tip, send an email to: [email protected].
RELATED STORIES:
>>How Tapping The Jewish Beer Market Begat A Plan
>>Sierra Nevada CEO Makes East Coast Beer Run
>>Craft Brew Founder Widmer Savors Results
Jason Notte is a reporter for TheStreet. Hij heeft geschreven voor The New York Times, The Huffington Post, Esquire.com, Time Out New York, de Boston Herald, de Boston Phoenix, het dagblad Metro en de Colorado Springs Independent. Eerder was hij redacteur politieke en mondiale zaken voor Metro U.S., lay-out redacteur voor Boston Now, assistent nieuwsredacteur voor de Herald News van West Paterson, N.J., redacteur van Go Out! Magazine in Hoboken, N.J., en redacteur en lifestyle redacteur bij de Jersey Journal in Jersey City, N.J.