14 manieren om de pijn van terugkeer naar het werk na zwangerschapsverlof te verzachten

Het einde van mijn zwangerschapsverlof voelde als een gevecht met de tijd, omdat ik wenste dat de tijd langzamer ging (stop alsjeblieft met zo snel opgroeien!) en sneller ging (nog maar een uur tot mijn man thuis is!). Zoals de meeste overgangen in het leven, was ook de terugkeer op het werk met gemengde gevoelens omgeven.

Maar net zoals er geen handleiding is voor hoe je mat verlof moet nemen, is er ook geen handleiding voor hoe je het moet beëindigen. Weer aan het werk gaan terwijl je lichaam en geest nog aan het nieuwe normale ouderschap moeten wennen, kan overweldigend, stressvol en opwindend tegelijk zijn. Mijn hart deed pijn bij de gedachte om mijn dochter vijf dagen per week te moeten verlaten na 15 maanden samen te zijn geweest (en net toen het ook al gemakkelijker begon te voelen). Tegelijkertijd hield ik van mijn carrière en wilde ik weer aan het werk. Het was een constant duwen en trekken.

Maar de verantwoordelijkheid voor een geslaagde terugkeer op het werk moet niet alleen op de schouders van een pas bevallen ouder rusten, die slaap tekort komt. Organisaties hebben de verantwoordelijkheid om te zorgen voor een respectvolle en rechtvaardige werkomgeving met flexibele werktijden, eigen kolfruimtes, mogelijkheden voor duobanen en gesubsidieerde kinderopvang. Hoewel sommige bedrijven al goed op weg zijn als het gaat om het ondersteunen van nieuwe ouders, hebben veel bedrijven nog een inhaalslag te maken. En voor wie zelfstandig ondernemer is, kan de overgang extra ontmoedigend aanvoelen als de last echt grotendeels op jou lijkt te rusten.

Aannemende dat je al kinderopvang hebt geregeld (wat vaak moeilijker te regelen is dan kaartjes voor Hamilton), zijn hier wat tips om te helpen bij de overgang terug naar die betalende baan.

1. Voel alle gevoelens, maar laat schuldgevoelens los

Je voelt je misschien heel, heel verdrietig over weer aan het werk gaan, maar je kunt je ook heel opgewonden voelen. Erken je gevoelens zonder oordeel, en huil, lach, dagboek of bel een vriend. Een paar weken voor het einde van mijn verlof heb ik me laten meeslepen door alle nostalgische voorgevoelens en heb ik getreurd om al onze “laatste keren”: ons laatste mat-verlof ontbijt, onze laatste mat-verlof wandeling, onze laatste mat-verlof luierverschoning (spoiler: deze dingen bleven ook na het mat-verlof gebeuren). Als je je schuldig voelt, bedenk dan dat schuldgevoel een emotie is die zich heeft ontwikkeld om ons te triggeren als we iets verkeerd doen. Maar weer aan het werk gaan om je gezin te onderhouden is nooit verkeerd. Zeker, je kunt je angstig voelen over het verlaten van je kind op een dagelijkse basis, maar (en ik maak er geen gewoonte van om mensen te vertellen hoe ze zich wel of niet moeten voelen) je moet je niet schuldig voelen.

Denk na over wat je wilt

The Mom Project, een organisatie die helpt betere werkplekken voor moeders te ontwerpen, ondervroeg meer dan 1.000 vrouwen en ontdekte dat hun ideale werkweek niet de standaard negen-tot-vijf was. Bovendien vond 88 procent flexibiliteit even belangrijk als – of zelfs belangrijker dan – salaris. Vraag jezelf eens af, wat zijn je prioriteiten op het werk? Een kortere week? Projecten die minder reizen vereisen? De mogelijkheid om thuis te werken? Een welverdiende loonsverhoging? Schrijf je doelen op en vraag (of, als je zelfstandige bent, plan) wat je wilt. Als je niet helemaal zeker weet hoe je je ideeën moet uitvoeren, organiseer dan een terugkombijeenkomst met je baas om te brainstormen over de mogelijkheden. Als je aspiraties niet mogelijk zijn of als vragen gewoon geen optie is, is het misschien tijd om andere werkplekken te overwegen. Schrijf in de tussentijd je doelen op als voornemens voor de toekomst – misschien wordt die 30-urige werkweek op een dag wel werkelijkheid.

Neem vroeg contact op met je werk

Misschien heb je tijdens je matverlof contact gehouden met je baas en collega’s; zo niet, dan zal een snelle e-mail of koffiedate voordat je weer aan het werk gaat, je helpen je betrokken en op de hoogte te voelen. Het geeft ook het signaal af dat je gemotiveerd bent en je werk waardeert en het creëert een kans om de verwachtingen over je terugkeer van beide kanten te bespreken.

Planning makes perfect(ish)

Een beetje organisatie komt een heel eind (mijn excuses aan degenen die afkerig zijn van planning die nu ineenkrimpen – heb gewoon geduld met me). Plan je nieuwe ochtendroutine en probeer het misschien een paar dagen voor de lancering uit (timer optioneel maar aanbevolen). Een lijst of kalender met de to-dos van de week kan ook erg nuttig zijn. Great Place to Work, een bedrijf dat werkplekken over de hele wereld beoordeelt, heeft werkgevers aanbevolen om moeders een conciërgedienst aan te bieden om hun boodschappen te doen terwijl zij werken (ja, graag!). Hoewel dat voor de meesten van ons waarschijnlijk geen realiteit zal worden, is het OK om wat extra hulp te vragen aan je moeder, beste vriendin of buurvrouw (vooral voor die eerste paar weken terug). Doe zoveel mogelijk om de ochtenden te vereenvoudigen, zoals lunchpakketten inpakken en de avond ervoor strijken. Uit een onderzoek dat in het European Journal of Social Psychology is gepubliceerd, blijkt dat het gemiddeld 66 dagen duurt om een nieuwe gewoonte te creëren, dus na een paar maanden zou u in uw slaap maaltijdplannen moeten maken.

Probeer een zachte start

Probeer een nieuw ritme aan te nemen in plaats van er meteen in te springen. Als je kind naar de crèche gaat, kijk dan of je een week of twee voordat je weer aan het werk gaat geleidelijk kunt instappen, te beginnen met een paar uur per dag (gebruik de tijd om te winkelen voor een nieuwe werkkleding of om gewoon, je weet wel, rustig naar het toilet te gaan). Sommige werkgevers bieden een “zachte terugkeer” aan (verminderde werkdruk gedurende de eerste paar weken) of een “geleidelijke terugkeer” (langzame toename van de werktijd tot het streefaantal uren per dag of week is bereikt). Als geen van deze opties beschikbaar is, probeer dan midden in de week of, nog beter, op vrijdag te beginnen om de schok van de terugkeer op het werk te verzachten.

Ken wat je rechten zijn bij borstvoeding

De Canadian Human Rights Commission (CHRC) heeft bepaald dat werkgevers de plicht hebben om borstvoeding gevende moeders tegemoet te komen. Dit betekent dat je recht hebt op pauzes (naast je normale pauzes) om borstvoeding te geven of melk af te kolven, en dat je niet gevraagd mag worden om extra te werken om deze tijd in te halen (laten we eerlijk zijn, het zijn niet echt “pauzes” als je een kind of een kolf aan je borst hebt hangen!) Hoewel de CHRC stelt dat werkgevers een geschikte ruimte moeten bieden voor het geven van borstvoeding, is het ook “toegestaan” om borstvoeding te geven waar je je prettig voelt. Op dit moment beschermen alleen Ontario en British Columbia expliciet het recht van vrouwen om borstvoeding te geven in openbare ruimtes, maar volgens het Canadese Handvest van Rechten en Vrijheden is discriminatie van een werknemer omdat ze borstvoeding geeft een vorm van discriminatie op grond van geslacht – dus ja, je mag borstvoeding geven in de pauzeruimte zonder dat je gevraagd wordt om je te bedekken.

Verwacht tegenslagen

Ik verwachtte dat de eerste paar weken weer aan het werk het moeilijkst zouden zijn. Maar toen de grote dag aanbrak, voelde ik me verdrietig toen ik afscheid nam van mijn dochter, maar ze leek het allemaal in goede banen te leiden. We waren allebei, verrassend genoeg, in orde. Het was pas een paar maanden later dat we ons breekpunt bereikten: Mijn dochter had grote verlatingsangst, en ik had een grote burn-out. Ik herinner me dat ik thuiskwam van mijn werk en dat ik mijn ogen uit mijn hoofd snikte op de keukenvloer – ik was gewoon zo moe. De weg van elke ouder terug naar het werk zal er anders uitzien, maar één ding is zeker: Er zullen onvoorziene uitdagingen zijn, zoals verkoudheid, tandjes krijgen en sneeuwdagen. Een back-upplan voor kinderopvang helpt, net als de mantra “Ook dit gaat voorbij.”

Ken je rechten op het gebied van kinderopvang

In 2014 oordeelde het Federale Hof van Beroep dat werkplekken in Canada de plicht hebben om redelijkerwijs tegemoet te komen aan de kinderopvangverplichtingen van werknemers en flexibele uren of de optie om vanaf een andere locatie te werken aan te bieden. Wanneer die onvermijdelijke verkoudheid bij peuters toeslaat, hebben werknemers in Canada het recht om elk jaar tot drie dagen onbetaald verlof voor gezinsverantwoordelijkheid op te nemen om voor hun kinderen te zorgen (gelukkig geven de meeste werkgevers meer dagen of bieden ze betaald verlof).

Naar andere ouders toegaan

Steun van de ouderschapsstam kan erg nuttig zijn. Ik heb het niet alleen over de hartjes-emoji’s of “je hebt het voor elkaar!”-reacties op onze back-to-work Instagram-verhalen (hoewel die ook leuk zijn); ik heb het over real-life, been-there-tried-this advies van andere ouders die ook weer aan het werk zijn gegaan. Steun op deze mensen en leer van hen. Nog beter, zoek een mentor uit je vakgebied die je wat werkspecifiek advies kan geven.

Stel grenzen

Probeer niet te veel contact op te nemen met de kinderopvang (of grootouders of thuisblijvende partner) als je aan het werk bent. Als er een noodgeval is, kom je daar wel achter. Geniet ervan om die geklede broek te dragen die je de avond tevoren zo ijverig hebt gestreken (of niet – geen oordeel). Geniet van volwassen gesprekken met uw collega’s. Als u vanuit huis werkt, stel dan duidelijke grenzen aan de uren waarop u niet mag werken. Doe uw best om aan het einde van de werkdag uw werk op uw werk te laten. Terwijl uw pre-baby ik kon plannen om wat losse eindjes aan elkaar te knopen in de avonden of weekends, zal uw post-baby ik niet altijd deze optie hebben (of willen). Dit kan wat creatieve tijdmanagementstrategieën vereisen om ervoor te zorgen dat je telefoon niet brandt van de “dringende zaken” zodra je de werkplek hebt verlaten (of weer “on-limits” bent) voor de dag.

Schep speciale tijd met je kleintje

Het overdragen van de teugels van de thuisblijvende ouder aan mijn man was zowel versterkend als ondraaglijk. Hoewel ik heel dankbaar was dat mijn man een jaar vrij nam om thuis te blijven bij onze baby, maakte ik me ook zorgen over wat het zou betekenen om de “tweede” ouder te worden voor mijn relatie met mijn dochter. Het werd heel belangrijk om een half uurtje stille tijd in haar kamer te hebben toen ik voor het eerst thuiskwam. En op zondag gaan we met z’n tweeën naar het zwembad. Deze kleine momenten van binding hebben de overgang voor ons allebei gemakkelijker gemaakt.

Zorg ook goed voor jezelf.

Uit een onderzoek uit 2018, gepubliceerd door het Business Performance Innovation Network, blijkt dat 63 procent van de Noord-Amerikaanse ouders die buitenshuis werken, een vorm van ouderlijke burn-out heeft ervaren (ook wel “intense uitputting” genoemd). Zoek naar kleine manieren om je lichaam en geest te verzorgen, zoveel als je kunt en zonder “zelfzorg” tot een stressvol onderdeel van je takenpakket te maken. Ga op een fatsoenlijk tijdstip naar bed. Ga met je beste vriendin koffie drinken. Doe aan lichaamsbeweging, al is het maar een korte wandeling tijdens je lunchpauze. Gebruik je voordelen (als je die hebt) om een massage te krijgen of met een therapeut te praten. Als er een dorp nodig is om een baby op te voeden, dan is er ook een dorp nodig om een ouder te ondersteunen – en daar hoef je je zeker niet voor te schamen.

Bedenk wat je waard bent

Er bestaan een hoop valse mythes over moeders die terugkeren naar hun baan (en ik zeg hier moeders, omdat deze vooroordelen helaas vaak geslachtsgebonden zijn), zoals dat ze meer afgeleid zijn op het werk, zich minder inspannen of niet geïnteresseerd zijn in loopbaanontwikkeling (eh, nee). In werkelijkheid toont een groot aantal onderzoeken aan dat moeders net zo effectief en productief zijn als mannen en niet-ouderlijke werknemers en dat ze zich sterk inzetten voor hun werk. Sterker nog, Harvard professor Kathleen McGinn onderzocht duizenden vrouwen en mannen van over de hele wereld en ontdekte dat dochters die opgevoed werden door moeders die buitenshuis werkten meer geld verdienden en meer kans hadden om als volwassene leidinggevende functies te bekleden. Zonen deden het ook niet slecht: Zij droegen vaker bij aan huishoudelijke taken en besteedden meer tijd aan de zorg voor familieleden. Ik put troost uit deze cijfers als ik mijn beslissing om weer fulltime te gaan werken in twijfel trek (maar ik houd me er ook niet te strak aan vast, want ik geloof dat als ik er op een dag voor kies thuis te blijven, ik ook een dochter kan opvoeden die een baas wordt of een zoon die zich inzet voor de opvoeding van zijn kinderen).

Maak het jezelf niet te moeilijk

Bedenk dat dit de eerste keer is dat je buitenshuis werkt terwijl je als ouder ook fulltime werkt. Of als dit niet je eerste keer is, is het de eerste keer dat je werkt terwijl je twee of drie kinderen hebt. Je zult je moe voelen. Je zult het gevoel hebben dat je alles halfslachtig doet. Wees lief voor jezelf. Dat probeer ik ook te doen, zelfs als ik niet anders kan dan op tijd de deur uit te gaan met een paar passende oorbellen en, vaker wel dan niet, een licht gekreukte broek.

Amy Green is schrijfster en promovenda in de counselingpsychologie aan de Universiteit van Calgary, met een passie voor het bevorderen van mentale gezondheid en welzijn voor vrouwen, ouders en gezinnen.

Ik doe het 18-maanden zwangerschapsverlof en dit is waarom het geweldig is
Battling burnout: Hoe je meer plezier hebt als ouder