4 soorten verdriet waarover niemand je iets heeft verteld

Het woord verdriet wordt vaak alleen gebruikt als reactie op een sterfgeval. Maar die beperkte opvatting gaat voorbij aan het scala aan menselijke ervaringen die verdriet creëren en triggeren. Hier zijn vier soorten verdriet die we ervaren en die niets met de dood te maken hebben:

1. Verlies van identiteit: Een verloren rol of verbondenheid.

Voorbeelden zijn:

• Een persoon die door een echtscheiding gaat en het verlies voelt van niet langer een “echtgenoot” te zijn.
• Een borstkankeroverlevende die rouwt om het verloren gevoel van vrouwelijkheid na een dubbele mastectomie.
• Een “empty nester” die rouwt om de verloren identiteit van het ouderschap in zijn meest directe vorm.
• Een persoon die zijn baan verliest of van loopbaan verandert, rouwt om een verloren identiteit.
• Iemand die een religieuze groep verlaat, voelt het verlies van verbondenheid en gemeenschap.

Wanneer iemand een primaire identiteit verliest, rouwt hij om een verloren gevoel van zichzelf. Ze moeten rouwen om wie ze dachten dat ze waren en uiteindelijk een nieuw verhaal creëren dat het verlies in hun persoonlijke verhaal integreert. In sommige gevallen voelt de identiteit gestolen, zoals in het geval van de persoon die zich overvallen voelt door een echtscheiding en de overlevende van borstkanker. Voor deze personen kan het verdriet verergerd worden door het gebrek aan controle over hun beslissing. Anderen kiezen ervoor om hun identiteit op te geven, zoals in het geval van een verandering van loopbaan of het verlaten van een religieuze gemeenschap. Hoewel dit gemakkelijker klinkt, kan het verdriet van deze personen nog worden verergerd door de ambivalentie van de keuze om iets te verlaten waarover zij ook zullen rouwen. Zij kunnen zich minder gerechtigd voelen tot hun verdriet en verloren gevoel van eigenwaarde, omdat de beslissing door henzelf is genomen.

2. Verlies van veiligheid: Het verloren gevoel van fysiek, emotioneel en mentaal welzijn.

Voorbeelden zijn onder meer:

• Verlevenden van fysieke, emotionele, of seksueel trauma die moeite hebben zich in het dagelijks leven veilig te voelen
• gezinnen die te maken hebben met huisuitzetting en instabiele huisvesting en zich onbeschermd en instabiel voelen
• kinderen van echtscheiding die rouwen om het verlies van veiligheid in het “intacte” gezin (hoewel ze dat misschien niet zo verwoorden)
• Leden van een gemeenschap die te maken hebben gehad met geweld en zich gedestabiliseerd en onveilig voelen
• Een persoon die de romantische ontrouw van zijn partner ontdekt, kan zich emotioneel onveilig voelen in de relatie

Op een basisniveau, verwachten we ons veilig te voelen in onze huizen, onze gemeenschappen, en onze relaties. Het verlies van het gevoel van veiligheid, of het nu fysiek (na een inbraak) of emotioneel (na een affaire) is, kan ervoor zorgen dat de wereld van een persoon uitgesproken onveilig aanvoelt. Symptomen van verlies van veiligheid kunnen een gevoel van hypervigilantie zijn, zelfs als er geen gevaar is, of gevoelloosheid. Bij velen, vooral bij mensen die lijden aan een posttraumatische stressstoornis, treden gevoelloosheid en hypervigilantie met tussenpozen op. Voor overlevenden van trauma, geweld en instabiliteit kan dat gevoel van interne veiligheid moeilijk te herstellen zijn, zelfs als de omstandigheden stabiliseren. Naast het helen van het trauma, heeft het individu de taak om het verloren gevoel van veiligheid te rouwen en te leren het opnieuw op te bouwen.

3. Verlies van autonomie: Het verlies van het vermogen om het eigen leven en de eigen zaken te regelen.

Voorbeelden zijn onder meer:

• Een persoon met een degeneratieve ziekte die rouwt om het verlies van fysieke of cognitieve vaardigheden
• Een oudere volwassene die niet langer in staat is voor zichzelf te zorgen en die rouwt om zijn achteruitgang (dit kan ook verband houden met een verloren gevoel van identiteit als een bijdragend lid van de samenleving)
• Een persoon die te maken heeft met een financiële tegenslag die een verloren gevoel van autonomie voelt omdat ze afhankelijk zijn van de hulp van anderen

• Inzicht in rouw
• Zoek een therapeut om van rouw te genezen

Dit type rouw snijdt tot de kern van de behoefte van ieder mens om zijn lichaam en zijn leven te beheren. Verlies van autonomie leidt tot verdriet over het verloren gevoel van controle en de strijd om een gevoel van eigenwaarde te behouden. Bij ziekte en invaliditeit wordt elke stap gemarkeerd door het verlies van autonomie (en vaak ook van identiteit). Nieuwe vormen van achteruitgang nodigen uit tot rouw om hun verloren onafhankelijkheid en vermogen om te functioneren. Iemand die te maken krijgt met een ernstige financiële tegenslag kan ditzelfde gevoel van verlies ervaren, dat zich uit in het gevoel dat zijn mogelijkheden afnemen, samen met een gevoel van mislukking of wanhoop. Zij worden belast met het rouwen om deze verliezen en het her-conceptualiseren van wie zij zijn in het licht van deze beperkingen.

4. Verlies van dromen of verwachtingen: Omgaan met hoop en dromen die onvervuld blijven.

Voorbeelden zijn:

• Een persoon of stel dat worstelt met onvruchtbaarheid
• Een uitblinkende student die moeite heeft zijn plaats in de “echte wereld” te vinden
• Een persoon van wie het loopbaantraject niet aan zijn verwachtingen voldoet
• Een persoon van wie de gemeenschap een politieke wending heeft genomen in een ongewenste richting

Dit type verdriet wordt gekenmerkt door een diep gevoel van desoriëntatie. De meesten van ons lopen rond met een visie op hoe ons leven zal verlopen en hoe we verwachten dat de wereld in elkaar zit. Wanneer levensgebeurtenissen onze verwachtingen schenden, kan iemand een diep gevoel van verdriet en oneerlijkheid ervaren. Iemand of een stel dat worstelt om zwanger te worden en de student die worstelt om zijn weg te vinden in de wereld kan een gevoel van mislukking ervaren dat het rouwproces verergert. Zij kunnen hun proces en hun resultaten vergelijken met die van anderen. Onverwachte politieke verschuivingen kunnen leiden tot een verloren gevoel van de veronderstelde werkelijkheid en het gevoel van stabiliteit dat voortkomt uit het geloof dat ze begrijpen hoe de wereld in elkaar zit.

Het woord “verdriet” op zijn juiste plaats zetten

Verlies van identiteit, veiligheid, autonomie en verwachtingen zijn allemaal verliezen die een gevoel van verdriet rechtvaardigen. Rouw en rouw als kader kunnen ieder van ons helpen een moment of hoofdstuk van chaos te verwerken met de zachtheid die we een rouwende geven. De rouwende ontvangt mededogen en heeft recht op woede, verdriet, verdoofdheid, desoriëntatie, en niet-lineaire genezing. Het woord rouw karakteriseert zowel nauwkeurig de interne realiteit van het proces als legitimeert en concretiseert het proces naar onszelf en anderen.

Terwijl velen de tegenslagen en tragedies van het leven met rouw en rouw ervaren, hebben velen het gevoel dat zij geen recht hebben op het woord.

So I give you permission.

You may grieve.

You may mourn.

Your loss is real.

Facebook Image Credit: pathdoc/

Follow Sarah on Instagram @_SarahEpstein