8 Interessante Planten Die Je Moet Zien Om Te Geloven

Zie enkele van ’s werelds meest interessante planten in actie en ontdek wat ze zo exotisch, gevaarlijk en schijnbaar van een andere wereld maakt.

Gezien hun populariteit is de kans groot dat je als kind ooit een Venus Vliegenval in een piepklein, plastic terrarium hebt gehad. De plant is zo populair dat hij door zijn nieuwigheid in sommige gebieden waar hij in het wild voorkomt, een bedreigde diersoort is geworden. Hoewel Dionaea muscipula, de plant die hierboven is afgebeeld, fascinerend is als vleesetende plant die zich voedt met vliegen, spinnen en andere kleine insecten, zijn er andere planten in het plantenrijk die net zo interessant zijn. Hoewel je deze unieke planten waarschijnlijk niet in een huiselijke tuin zult vinden. Bekijk hieronder enkele van ’s werelds meest interessante planten…

Intressante Planten: The Corpse Flower

Rafflesia arnoldii wordt onderscheiden als de grootste individuele bloem op aarde. Ze groeit in de regenwouden van Borneo en Sumatra en kan een doorsnede van 2,5 meter bereiken, en wel 24 kilo wegen. Maar er is nog een ander onderscheidend kenmerk dat deze bloem interessant maakt: Ze ruikt naar rottend vlees, waaraan ze de bijnaam “lijkbloem” dankt. De stank heeft een functioneel doel, want het trekt vliegen, kevers en andere insecten aan voor bestuiving.

De Rafflesia arnoldii is een van de drie nationale bloemen van Indonesië, waarvan de regering haar in 1993 officieel tot “zeldzame bloem” verklaarde. De eenslachtige bloem kreeg haar huidige status omdat bestuiving erg moeilijk is, omdat insecten zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen in die volgorde moeten bezoeken. Bovendien leeft de bloem maar een paar dagen. Voeg daarbij het feit dat de parasitaire plant alleen groeit uit zijn gastplant, de Tetrastigma liaan, en je hebt een plant die even verrot als delicaat is. Naarmate de mens meer regenwouden binnendringt, lijkt het aantal lijkbloemen af te nemen.

Amorphophallus titanum

Indonesië heeft het voorrecht om niet één, maar twee interessante planten te hebben die “lijkbloemen” worden genoemd. Maar in tegenstelling tot de Rafflesia arnoldii, die dicht bij de grond groeit, kan de Amorphophallus titanum wel 10 tot 12 meter hoog de lucht in schieten, met een trompetachtig schutblad dat, wanneer het zich ontvouwt, een centrale spadix onthult die doet denken aan een brood van Frans brood. Anderen maken misschien een andere vergelijking. Er is een reden waarom de bloem “fallus” in zijn naam heeft.

De bloem, ook wel titanaronskelk genoemd, bloeit slechts een paar keer in zijn 40-jarige levenscyclus. Als ze bloeit, veroorzaakt ze nogal wat stank en trekt ze vaak de aandacht van de media. In de eerste acht uur na de bloei verspreidt de plant een vreselijke geur die doet denken aan rottend vlees, waarbij de diep kastanjebruine tot purperen binnenkant van het schutblad de illusie van ontbindend vlees compleet maakt. Ook dit is bedoeld om insecten aan te trekken voor bestuiving. Zodra de geur verspreid is, worden vogels aangetrokken door de felle kleuren van de bloem, eten de zaden en verspreiden ze zich naar andere plaatsen voor nieuwe groei.

Gibba

Op het water rustend kan Utricularia gibba, in de volksmond ook wel bultig of drijvend blaasjeskruid genoemd, er prachtig uitzien met tere, gele bloesems. Maar de plant is een moordenaar. Onder het oppervlak van meren en vijvers waar hij groeit, liggen netwerken van takken en blaasjes die alles opzuigen, van insecten tot kleine schaaldiertjes, die zijn voedselbron worden.

De zakken die aan onderwatertakken hangen, worden een van de meest verfijnde mechanismen (al dan niet vleesetend) in het hele bekende plantenrijk genoemd. Ze hebben een scharnierende “deur” en een membraan dat door een drukevenwicht verzegeld blijft. Maar zodra een nietsvermoedende prooi de zak aanraakt, breekt het zegel, stroomt het water naar binnen en wordt het voedsel van de plant als door een stofzuiger naar binnen gezogen. De vleesetende waterplant is te vinden op zowat elk continent.

Interessante planten: Hydnora africana

Het lijkt wel een bizar schepsel van een buitenaardse planeet of een van de monsters uit de film “Tremors”, maar de Hydnora africana is een plant die voornamelijk onder de grond leeft en zich voedt met de wortels van andere planten, totdat de vlezige, vermiljoen gekleurde bloemen door de grond beginnen te steken. Zoals anderen al zeiden, heeft ook deze bloem een walgelijke geur, als uitwerpselen. Met zijn leerachtige buitenkant en franjeachtige haren die op tanden lijken, zou men kunnen verwachten dat de plant vleesetend is. Maar kidnapper is misschien een betere omschrijving.

Deze interessante planten, gevonden in zuidelijk Afrika, gebruikt zijn afschuwelijke geur om natuurlijke bestuivers aan te trekken, mestkevers en aaskevers, die worden aangetrokken door de geur. Eenmaal gevangen door de naar binnen gerichte haren en vergroeide bloemblaadjes van de plant, blijven de insecten een paar dagen opgesloten totdat ze voldoende bedekt zijn met stuifmeel om andere planten te bevruchten. Als de bloemen volgroeid zijn en opengaan, kunnen de insecten ontsnappen.

Low’s Pitcher

Alle zogenaamde bekerplanten zijn fascinerend. Van sommige planten is bekend dat ze vogels en muizen vangen en verteren, die waarschijnlijk ongemerkt in de val liepen. De vleesetende eigenschap van Nepenthes lowii blijft echter in twijfel getrokken. Leden van het geslacht Nepenthes vangen en verteren gewoonlijk insecten in hun met vloeistof gevulde “kruiken”. Misschien geeft de Nepenthes lowii de voorkeur aan een veel smeriger maaltijd. Botanici zijn er nog niet uit of de plant zich voedt met uitwerpselen van dieren, met name boomspitsmuizen.

Ook wel Low’s bekerplant genoemd, heeft Nepenthes lowii een aanzienlijk andere vorm dan de meeste andere bekerplanten. Ook wordt opgemerkt dat hij zelden insecten vangt in de beker, die even groot is als de bergboomspitsmuis. De plant scheidt een witte substantie af, als kristallen, aan de onderkant van zijn “deksel”. Deze wordt omschreven als “suikerachtig”, en zou de boomspitsmuis aantrekken en als laxeermiddel fungeren, zodat hij de uitwerpselen van het dier kan opvangen, net als zijn nauwe neef, Nepenthes raja, in de video hierboven. Studies tonen aan dat de planten 57-100 procent van hun stikstof uit de uitwerpselen van de boomspitsmuis halen.

Vleermuisbloem

Omdat er in het plantenrijk niet al te veel zwarte bloemen voorkomen, trekt de “vleermuisbloem” veel aandacht van verzamelaars en tuiniers. Tacca chantrieri behoort eigenlijk tot de yamfamilie Dioscoreaceae, maar hij lijkt in niets op een zoete aardappel. Met schutbladeren die eruit zien als bloemblaadjes, die een meter in doorsnee kunnen zijn en op vleugels lijken, is het geen vraag hoe de plant aan zijn naam komt. Bovendien heeft hij draadvormige schutbladeren die als meterslange snorharen aan de bloemen hangen.

De vleermuisbloem, die aanvankelijk werd bewonderd om zijn groene blad, groeit in het wild in het tropische woud van de provincie Yunnan in China, maar is de laatste jaren commercieel gekweekt om tuiniers in Europa en Amerika tevreden te stellen die iets heel ongewoons voor hun achtertuin willen. Voor degenen die de zwarte vleermuis te eng vinden, is er onlangs ook een witte soort gekweekt. Ze groeien het best in tropische klimaten met een hoge luchtvochtigheid.

Belangrijke planten: De gevoelige plant

Altijd een favoriet bij wetenschapsleraren op basisscholen die op zoek zijn naar een manier om de belangstelling van jonge leerlingen voor het onderwerp te wekken, Mimosa pudica, beter bekend als de gevoelige plant of verlegen plant, groeit als onkruid in pantropische klimaten. Zij is inheems in Zuid- en Midden-Amerika. Het is een kruipend eenjarig of overblijvend kruid dat bloeit, maar vaker wordt gekweekt voor zijn curiositeitswaarde. Bij wijze van bescherming vouwen de samengestelde bladeren zich naar binnen en vallen neer bij aanraking of schudden, om enkele minuten later weer open te gaan.

Als u in de markt bent voor een uitgebreide woordenschat, probeer dan het woord “thigmonasty” eens op maat. Dit is de technische term die wordt gebruikt om de door aanraking veroorzaakte beweging te beschrijven die deze planten vertonen. Ze sluiten ook hun bladeren ’s nachts. Als het kruid in het wild ongecontroleerd blijft, kan het wel 2,5 voet hoog worden en vaak een kleine struik vormen. De rozeachtige plant krijgt kleine doorns naarmate hij volwassen wordt, en sommige landen beschouwen hem als een invasieve soort.

Bloedschimmel

Okee, technisch gezien is het geen plant, maar een schimmel. Maar we gaan hier geen haarkloverij voeren en deze is te vreemd om niet te noemen. Het lijkt erop dat niemand weet wat te denken van Hydnellum peckii. Sommigen noemen het een bloedende tandzwam, anderen noemen het aardbeien en room. Andere veel voorkomende namen zijn de bloedende Hydnellum, de rode-suikertand en de duivelstand. De “tandachtige” namen komen voort uit de clusters van slanke, cilindrische en taps toelopende groeisels aan de onderkant van de schimmel die sporen produceren voor vermeerdering.

Gelukkig voor degenen die het graag aardbeien met slagroom noemen, is Hydnellum peckii oneetbaar. Hij groeit in Noord-Amerika, Europa en werd onlangs ontdekt in Iran en Korea. Het is mycorrhiza, wat betekent dat het in zijn natuurlijke habitat op de wortels van verschillende naaldbomen groeit, die de schimmel voeden terwijl deze de grond rond de boom helpt verbeteren. Naarmate ze ouder worden, worden ze bruin en verliezen ze hun kenmerkende bloedvlekken, waardoor ze op wilde paddenstoelen lijken.

Na deze blik op interessante planten, kunt u een blik werpen op enkele van ’s werelds vreemdste planten. Lees tenslotte meer over enkele van de meest fascinerende vleesetende planten ter wereld.