Evaluatie van het rendement van een belegging zonder rekening te houden met het genomen risico biedt zeer weinig inzicht in hoe een effect of portefeuille werkelijk heeft gepresteerd. Elk effect heeft een vereist rendement, zoals gespecificeerd door het Capital Asset Pricing Model (CAPM).
De Jensen-index, of alpha, is wat beleggers helpt bepalen hoeveel het gerealiseerde rendement van een portefeuille verschilt van het rendement dat het zou moeten hebben behaald. Dit artikel geeft meer inzicht in alpha en de praktische toepassing ervan.
Key Takeaways
- Alpha verwijst naar het extra rendement dat een belegging oplevert boven het benchmarkrendement.
- Actieve portefeuillebeheerders proberen alpha te genereren in gediversifieerde portefeuilles, waarbij diversificatie bedoeld is om het onsystematische risico te elimineren.
- Omdat alpha de prestatie van een portefeuille ten opzichte van een benchmark weergeeft, wordt het vaak beschouwd als de waarde die een portefeuillebeheerder toevoegt aan of aftrekt van het rendement van een fonds.
- Jensen’s alpha houdt rekening met het Capital Asset Pricing Model (CAPM) en omvat een voor risico gecorrigeerde component in zijn berekening.
Alpha gedefinieerd
Alpha wordt berekend in relatie tot het Capital Asset Pricing Model. De CAPM-vergelijking wordt gebruikt om het vereiste rendement van een belegging te bepalen; het wordt vaak gebruikt om de gerealiseerde prestatie voor een gediversifieerde portefeuille te evalueren. Omdat wordt aangenomen dat de geëvalueerde portefeuille een gediversifieerde portefeuille is (wat betekent dat het onsystematische risico is geëlimineerd), en omdat de belangrijkste risicobron van een gediversifieerde portefeuille het marktrisico (of systematisch risico) is, is bèta een geschikte maatstaf van dat risico. Alpha wordt gebruikt om te bepalen in hoeverre het gerealiseerde rendement van de portefeuille afwijkt van het vereiste rendement, zoals bepaald door CAPM. De formule voor alpha wordt als volgt uitgedrukt:
α = Rp –
Waar:
- Rp = Gerealiseerd rendement van portefeuille
- Rm = Marktrendement
- Rf = de risicovrije rente
- β = de bèta van het activum
Wat meet Alpha?
Alpha meet risicopremies in termen van bèta (β); daarom wordt verondersteld dat de geëvalueerde portefeuille goed gediversifieerd is. De Jensen index vereist het gebruik van een verschillende risicovrije rentevoet voor elk tijdsinterval gemeten tijdens de gespecificeerde periode. Als u bijvoorbeeld de fondsbeheerders over een periode van vijf jaar meet aan de hand van jaarlijkse intervallen, moet u het jaarlijkse rendement van het fonds onderzoeken min het rendement van de risicovrije activa (d.w.z, Amerikaanse schatkistpapier of risicovrije activa met een looptijd van één jaar) voor elk jaar, en dit relateren aan het jaarlijkse rendement van de marktportefeuille minus dezelfde risicovrije rente.
Deze berekeningsmethode staat in contrast met zowel de Treynor- als de Sharpe-maatstaf, omdat beide de gemiddelde rendementen voor de totale periode onderzoeken voor alle variabelen, waaronder de portefeuille, de markt en de risicovrije activa.
Alpha is een goede maatstaf voor de prestatie die het gerealiseerde rendement vergelijkt met het rendement dat verdiend had moeten worden voor de hoeveelheid risico die de belegger heeft gelopen. Technisch gesproken is het een factor die de prestaties weergeeft die afwijken van de bèta van een portefeuille, die een maatstaf is voor de prestaties van de beheerder. Zo is het onvoldoende voor een belegger om het succes of het falen van een beleggingsfonds te beoordelen door alleen naar het rendement te kijken. De meer relevante vraag is deze: was de prestatie van de beheerder voldoende om het risico te rechtvaardigen dat werd genomen om dat rendement te behalen?
Toepassing van de resultaten
Een positieve alpha geeft aan dat de portefeuillebeheerder beter heeft gepresteerd dan werd verwacht op basis van het risico dat de beheerder met het fonds heeft genomen, zoals gemeten door de bèta van het fonds. Een negatieve alpha betekent dat de beheerder het slechter heeft gedaan dan op grond van het vereiste rendement van de portefeuille mocht worden verwacht. De regressieresultaten bestrijken gewoonlijk een periode tussen 36 en 60 maanden.
Met de Jensen-index kunnen de prestaties van portefeuillebeheerders ten opzichte van elkaar, of ten opzichte van de markt zelf, worden vergeleken. Bij het toepassen van alpha is het belangrijk fondsen binnen dezelfde activaklasse te vergelijken. Comparing funds from one asset class (i.e., large-cap growth) against a fund from another asset class (i.e., emerging markets) is meaningless because you are essentially comparing apples and oranges.
The chart below provides a good comparative example of alpha, or “excess returns.” Investors can use both alpha and beta to judge a manager’s performance.
| Table 1 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Fund Name | Asset Class | Ticker | Alpha 3 Yr |
Beta 3 Yr |
Trailing Return 3 Yr |
Trailing Return 5 Yr |
| American Funds Growth Fund A | Large Growth | AGTHX | 4.29 | 1.01 | 16.61 | 20.46 |
| Fidelity Large Cap Growth | Large Growth | FSLGX | 7.19 | 1.04 | 22.91 | — |
| T. Rowe Price Growth Stock | Large Growth | PRGFX | 5.14 | 1.03 | 17.67 | 21.54 |
| Vanguard Growth Index | Large Growth | VIGRX | 6.78 | 1.04 | 19.76 | 21.43 |
The figures included in Table 1 indicate that on a risk-adjusted basis, the Fidelity Large Cap Growth yielded the best results of the funds listed. The three-year alpha of 4 exceeded those of its peers in the small sample provided above.
It’s important to note that not only are comparisons among the same asset class appropriate, but the right benchmark should also be considered. De benchmark die het vaakst wordt gebruikt om de markt te meten is de S&P 500 aandelenindex, die dient als een proxy voor “de markt.”
Hoewel, sommige portefeuilles en beleggingsfondsen omvatten activaklassen met kenmerken die niet nauwkeurig te vergelijken zijn met de S&P 500, zoals obligatiefondsen, sectorfondsen, onroerend goed, enz. Daarom is de S&P 500 in dat geval misschien niet de geschikte benchmark om te gebruiken.
De kern van de zaak
De prestaties van een portefeuille omvatten zowel rendement als risico. De Jensen-index, of alpha, biedt ons een eerlijke standaard voor de prestaties van managers. De resultaten kunnen ons helpen te bepalen of de beheerder op een risicogecorrigeerde basis waarde heeft toegevoegd of zelfs extra waarde heeft gecreëerd. Als dat het geval is, helpt het ons ook te bepalen of de vergoedingen van de beheerder gerechtvaardigd waren bij het beoordelen van de resultaten. Buying (or even keeping) investment funds without this consideration is like buying a car to get you from Point A to Point B without evaluating its fuel efficiency.