Wetenschappelijke classificatie
Naam addax antilope
Kingdom Animalia
Phylum Chordata
Class Mammalia
Order Artiodactyla Family Bovidae Genus Species Addax (wild dier met kromme horens) nasomaculatus (nasus – de neus, macula – een vlek of merkteken)
Snelle feiten
Beschrijving Beide geslachten hebben hoorns, mat bruin haar op voorhoofd, rest van lichaam grijswit Grootte Kop en lichaamslengte: 150 tot 170 cm (59.Gewicht Mannetje: 99 tot 123,75 kg
Vrouwtje: 60 tot 125 kg Dieet Woestijn vetplanten, grassen en kruiden, bladeren van kleine struiken Broedtijd 257 tot 264 dagen; één jong per geboorte met een gewicht van 4,7 tot 6,75 kg Seksuele rijpheid Mannetje: Op 3 jaar
Vrouwelijk: 1,5 jaar Levensduur Tot 19 jaar Verspreidingsgebied Noord-Afrika (Tsjaad, Mali, Mauritanië en Niger) Habitat Zand- en steenwoestijn, halfwoestijn en kale steppen Populatie Wereldwijd:Nog ongeveer 500 in het wild Status IUCN: Ernstig bedreigd
CITES: Bijlage I
USFWS: Endangered
Fun Facts
- Addax bezitten brede, platte hoeven met platte zolen die helpen voorkomen dat ze wegzakken in het woestijnzand.
- Deze antilopen zijn een van de weinige soorten waarbij mannetjes en vrouwtjes hoorns van dezelfde grootte hebben.
- De vachtkleur van deze woestijnantilopen verandert van donker grijsbruin in de winter naar wit in de zomer, een efficiënte methode om de lichaamstemperatuur op peil te houden.
- Addax graaft holtes in het zand om in te rusten. Deze liggen vaak in de schaduw van rotsblokken ter bescherming tegen wind en zon.
- Dikwijls beschouwd als de best aan een woestijnomgeving aangepaste antilope, hoeft de addax zelden te drinken omdat hij het meeste water uit de planten die hij eet kan halen.
- De kuddes van de addax bestaan meestal uit 5-20 individuen, geleid door één dominant mannetje. Vrouwelijke leden van de kudde bepalen hun eigen dominantiehiërarchie, waarbij de oudste individuen de hoogste rang krijgen. Er zij op gewezen dat deze groepsstructuur niet meer zo standaard is als gevolg van hun bijna-uitsterven in het wild. De meeste addax reizen nu in kleine clusters van slechts enkele individuen.
- Addax zijn een van de meest bedreigde zoogdieren in de wereld. Volgens de huidige schattingen zijn er nog minder dan 500 exemplaren in het wild.
Ecologie en instandhouding
Addaxen zijn bijna uitgestorven in het wild, omdat ze uit een groot deel van hun oorspronkelijke verspreidingsgebied zijn verdwenen. Deze antilopen zijn bejaagd voor hun waardevolle vlees en huid. Ze zijn ook vernietigd door boeren en veehouders, om niet te hoeven concurreren met hun vee om weidegrond. Een groot deel van de addaxpopulatie werd gedecimeerd tijdens de wereldoorlogen. Waarschijnlijk is de enige reden waarom ze überhaupt nog in het wild leven het feit dat ze kunnen leven op onbewoonbare plaatsen met extreme hitte, uitgestrekte zandduinen en andere barre omstandigheden waar het voor de mens uiterst moeilijk te bereiken is. Omdat ze zo zwaar gebouwd zijn, zijn ze niet in staat tot grote snelheden en worden ze gemakkelijk ingehaald door paarden, honden en, natuurlijk, voertuigen. Antilopen zijn belangrijk voor habitats als grazers en snuffelaars. Zij zijn ook belangrijk als prooi voor carnivoren. De herintroductie van Addax in een park in Tunesië is succesvol geweest, evenals de herintroductie in Niger.
In samenwerking met andere AZA-instellingen (Association of Zoos and Aquariums) beheert Busch Gardens de Addax-populaties nauwgezet via een programma dat het Species Survival Plan (SSP) wordt genoemd en dat erop gericht is de genetische diversiteit van beheerde dierenpopulaties te verbeteren. Busch Gardens heeft momenteel 30 SSP-dieren.
Bibliografie
Parker, Sybil P. Grzimek’s Encyclopedia: Mammals Vol. 5. New York: McGraw-Hill Publishing Company. 1990.
Nowak, Ronald M. Walker’s Mammals of the World Fifth Ed. Vol. II. Baltimore, MD: John Hopkins University Press. 1991.
Spinage, C.A. The Natural History of Antelope. New York: Facts on File Publications. 1986.
American Zoo and Aquarium Association. www.aza.org
University of Michigan. http://animaldiversity.ummz.umich.edu