Albertus Magnus
(Van een fresco in Treviso, Italië, 1352)
Inleiding
Albertus Magnus (AKA St. Albertus de Grote of Albert van Keulen) (ca. 1200 – 1280) was een 13e-eeuwse Duitse filosoof, theoloog en wetenschapper uit de Middeleeuwen. Hij wordt vooral geassocieerd met de dominante middeleeuwse stroming van de Scholastiek, en zijn invloed op de ontwikkeling van de Scholastieke filosofie in de 13e eeuw was enorm, vooral zijn incorporatie van het Aristotelianisme in het Christelijke westen. Hij staat ook bekend als een vroege voorvechter van het vreedzaam naast elkaar bestaan van wetenschap en religie.
Leven
Albertus werd ergens tussen 1193 en 1206 geboren in de ridderlijke familie van de Graaf van Bollstädt in Lauingen in Beieren, Duitsland. Hij genoot zijn opleiding hoofdzakelijk in Padua in Italië, waar hij onderricht kreeg in de geschriften van Aristoteles. In 1223 werd hij, tegen de wil van zijn familie, lid van de Dominicaanse orde en studeerde theologie in Bologna in Italië en elders. Later keerde hij terug naar Duitsland om les te geven in Keulen, Regensburg, Freiburg, Straatsburg en Hildesheim.
In 1245 ging Albertus naar Parijs om te promoveren en provinciaal te worden van de Dominicaanse Orde. Hij doceerde enige tijd met veel succes theologie in Parijs, en in deze periode begon zijn beroemdste leerling, Thomas van Aquino, bij hem te studeren. Thomas van Aquino bij hem begon te studeren. Van 1260 tot 1263 was hij bisschop van Regensburg, liever lopend dan rijdend door zijn enorme diocees, en daarna bracht hij de rest van zijn leven in semi-pensionering door met studeren en prediken in Zuid Duitsland.
Hij stierf in 1280 in Keulen, Duitsland, na twee jaar van slechte gezondheid. Tijdgenoten als Roger Bacon en Dante Alighieri (1265 – 1321) gebruikten de term “Magnus” (“de Grote”) voor Albertus tijdens zijn eigen leven, verwijzend naar zijn immense reputatie als geleerde en filosoof, en hij bleef standvastig in zijn verdediging van de orthodoxie van zijn vroegere leerling, St. Thomas van Aquino, wiens dood in 1274 Albertus veel verdriet deed. Hij werd zalig verklaard in 1622, en in 1931 door de Katholieke Kerk geëerd als Doctor van de Kerk.
| Werk | Terug naar Boven |
Albertus schreef zeer veel (zijn verzamelde geschriften werden in 1899 gebundeld in 38 delen), en was misschien wel de meest gelezen auteur van zijn tijd. Hij was beroemd om zijn letterlijk encyclopedische kennis van uiteenlopende onderwerpen als logica, theologie, psychologie, plantkunde, geografie, astronomie, astrologie, mineralogie, chemie, zoölogie, fysiologie, frenologie en andere.
De meeste moderne westerse kennis van de werken van Aristoteles werd bewaard en gepresenteerd door Albertus, en hij verteerde, interpreteerde en systematiseerde het geheel van de werken van Aristoteles (uit de Latijnse vertalingen en aantekeningen van Arabische commentatoren als Averroës en Avicenna) in overeenstemming met de kerkelijke leer, en met incidentele afwijkingen van de opvattingen van de meester. Zijn benadering van deze taak was echter duidelijk beïnvloed door het Neo-Platonisme. Zijn belangrijkste theologische werken zijn een commentaar in drie delen op de “Zinnenboeken” van Petrus Lombard (ca. 1100 – 1160), en zijn “Summa Theologiae” in twee delen.
Albertus’ kennis van de natuurwetenschappen was aanzienlijk en (voor die tijd) opmerkelijk nauwkeurig, geholpen door zijn langdurige studie van Aristoteles, die hem een groot vermogen gaf tot systematisch denken en uiteenzetten. De ontdekking van het element arsenicum wordt aan hem toegeschreven, en er wordt veel gespeculeerd over zijn werk als alchemist. Hij was zeker zeer geïnteresseerd in astrologie, net als veel wetenschappers in die tijd, met het argument dat een goed begrip van de hemelse invloeden die ons beïnvloeden ons zou kunnen helpen ons leven meer in overeenstemming met de christelijke voorschriften te leiden.
Albertus staat ook bekend om zijn verhelderende commentaar op de muziekpraktijk van zijn tijd, en schreef uitvoerig over verhoudingen in de muziek, over de manieren waarop muziek op de menselijke ziel inwerkte, en over zijn categorische verwerping van het populaire begrip van de “muziek der sferen”.
| Albertus Magnus (AKA St. Albertus de Grote) Boeken | Terug naar boven |
Zie de aanvullende bronnen en aanbevolen literatuurlijst hieronder, of kijk op de filosofie boeken pagina voor een volledige lijst. Waar mogelijk, heb ik gelinkt naar boeken met mijn Amazon affiliate code, en als een Amazon Associate verdien ik aan de in aanmerking komende aankopen. Purchasing from these links helps to keep the website running, and I am grateful for your support!
- St. Albert the Great: Champion of Faith and Reason
by Kevin Vost (Author) - On Cleaving to God
by St. Albert the Great (Author) - On Union with God
by St. Albert the Great (Author)