Alfred Blalock, (geboren 5 april 1899, Culloden, Ga., U.S.-dood 15 september 1964, Baltimore, Md.), Amerikaans chirurg die, samen met kindercardioloog Helen B. Taussig, een chirurgische behandeling bedacht voor kinderen die geboren werden met de aandoening die bekend staat als de tetralogie van Fallot, of het “blauwe baby” syndroom.
Na zijn afstuderen aan de University of Georgia in 1918 ging Blalock naar de Johns Hopkins University School of Medicine, waar hij in 1922 zijn M.D. graad behaalde. Van 1925 tot 1941 was hij chirurg in opleiding aan de school voor geneeskunde van de Vanderbilt Universiteit. In die tijd deed hij onderzoek naar traumatische en hemorragische shock; zijn conclusie dat de effecten van shock te wijten waren aan verlies van bloedvolume leidde tot de volume-vervangende behandeling die tijdens de Tweede Wereldoorlog talloze levens heeft gered.
Blalock keerde in 1941 terug naar Johns Hopkins als professor en hoofd van de afdeling chirurgie van de school van geneeskunde en als hoofdchirurg van het Johns Hopkins Hospital. In samenwerking met Taussig ontwierp Blalock een procedure die bekend staat als subclavian-pulmonary artery anastomosis, waarmee de aangeboren hartafwijking die het “blue baby” syndroom veroorzaakte kon worden gecorrigeerd en de patiënt in staat werd gesteld een bijna normaal leven te leiden. De eerste dergelijke operatie werd door Blalock in 1944 uitgevoerd.