Anderson meldde dat flamingo’s niet kieskeurig lijken te zijn over hun rustpoot, maar dat het rusten op één been veel vaker voorkomt in het water dan op het droge – althans bij de Caribische vogels in de dierentuin van Philadelphia.
Van dit verhaal
Flamingo’s zijn sociaal, opvallend gekleurd, en bekend om hun gewoonte om op één poot te staan, of dat nu in het wild is of als onderdeel van een yard-art vertoning.
De reden voor deze evenwichtsoefening – die zelfs bij harde wind uren kan duren – is nog steeds onderwerp van discussie, een soort van. Tot zes jaar geleden was de verklaring bijna altijd dat het gewoon comfortabeler was. Maar theorieën zijn er niet in overvloed, gezien het kleine aantal wetenschappers dat daadwerkelijk het gedrag van flamingo’s heeft bestudeerd. Een experimenteel psycholoog, Matthew J. Anderson, heeft er een minicarrière van gemaakt om te proberen te verklaren waarom de iconische vogels doen wat ze doen.
Een studie van Anderson uit 2009 is steeds meer aanvaard als de conventionele wijsheid – vooral door dierenverzorgers, die vaak worden ondervraagd over de eenbenige houding.
Anderson en zijn collega’s van de St. Joseph’s University in Philadelphia hebben talrijke studies gepubliceerd over hun observaties van Caribische flamingo’s (Phoenicopterus ruber) in de dierentuin van Philadelphia en van andere flamingo-soorten in gevangenschap en in het wild. Zij begonnen de zwermen te observeren om na te gaan of flamingo’s een bepaalde voorkeur hebben voor rechts of links wanneer zij hun nek opdraaien om hun kop op hun rug te laten rusten. De wetenschappers dachten dat de voorkeur zich ook zou kunnen uitstrekken tot de poot waarop ze staan.
Flamingo’s brengen veel tijd gedeeltelijk ondergedompeld door, omdat ze leven, eten en broeden in lagunes of andere grote ondiepe watermassa’s. Zes soorten flamingo’s komen over de hele wereld voor, in Zuid-Amerika, Afrika, het Midden-Oosten en het Caribisch gebied.
Ze hebben een voorkeur voor extreem zout water dat bijtend zou zijn voor de huid van de meeste mensen of dieren, maar dat is nooit naar voren gebracht als de reden voor het staan op één been.
“Flamingo’s zijn in staat om deze barre omstandigheden te verdragen,” zegt Sara Hallager, conservator vogels van de Smithsonian’s National Zoo. Ze merkt op dat sommige flamingo’s hoog in de Andes leven, waar ze sneeuwbuien en vrieskou trotseren.
Volgens Anderson trekken flamingo’s één poot dicht tegen hun lichaam op om warmte te behouden die anders verloren zou kunnen gaan als ze in koud water staan – niet alleen in de Andes, maar ook in de tropen, waar zelfs een kleine daling van de watertemperatuur grote verliezen kan betekenen, vanwege de lengte van een flamingo-poot.
Maar in een andere studie ontdekten Nieuw-Zeelandse wetenschappers die flamingo’s en andere waadvogels observeerden, dat de watertemperatuur geen verschil leek te maken. Het blijkt dat flamingo’s een primitieve eigenschap delen die ook bij walvissen en dolfijnen voorkomt: het vermogen om de helft van de hersenen uit te schakelen als ze slapen.
Als flamingo’s in deze half-wakkere toestand komen, “kan de natuurlijke reflex zijn om één been op te tillen naar het lichaam alsof het lichaam zachtjes op de grond wordt neergelaten,” zeiden de wetenschappers, die verder meldden dat de houding waarschijnlijk een automatische reactie is op slaperig worden. En op één been staan zou hen ervan weerhouden om te vallen en te verdrinken, omdat flamingo’s – in tegenstelling tot bijvoorbeeld eenden – een bouw hebben waardoor ze gemakkelijk op één been kunnen staan zonder hun evenwicht te verliezen of hun knie- of enkelgewrichten hardhandig te moeten schuinhouden.
Being half-awake also allows them to stay vigilant for predators.
Hallager says it may all be overthinking—or, that at the very least, scientists have a lot more studies to go before they can say the issue is settled.
“There’s really no good explanation,” she says. “We think that simply it’s more comfortable,” says Hallager.
It’s your turn to Ask Smithsonian.
