Aspartaam-vrije dranken lijst (UK)

Aspartaam kan gevonden worden in elk type voedsel dat gezoet is en het wordt vaak gebruikt als alternatief voor suiker.

Een belangrijke voedingsbron van aspartaam zijn zoete dranken, vooral in “dieet” of caloriearme alternatieven die worden aangeprezen als suikerarm of suikerloos.

Sommige grote frisdranken hebben het additief uit hun basisrecept verwijderd, maar gebruiken het nog wel in hun dieetversies.

Zelfs als je bekend bent met één product van een bepaald merk, is het altijd nodig om de ingrediëntenlijst van elk afzonderlijk product te controleren, omdat recepten individueel kunnen verschillen.

Bijv. Coca-cola original gebruikt het niet, maar Diet Coke en Coke Zero bevatten beide aspartaam; evenzo bevat Pepsi geen aspartaam meer, maar Diet Pepsi en Pepsi Max wel.

Het is ook vermeldenswaard dat hoewel aspartaam vaker voorkomt in suikervrije versies, sommige niet-dieet dranken het nog steeds bevatten.

Dit omvat verschillende populaire dranken zoals Sprite, Tango, Dr. Pepper en Irn Bru.

Bij het onderzoeken van onze lijst van aspartaam-vrije dranken, ontdekten we dat zowel dieet- als niet-dieet dranken andere kunstmatige zoetstoffen bevatten zoals acesulfaam-K, sucralose en sacharine.

Hoewel aspartaam een bijzonder slechte reputatie heeft gekregen, is er geen garantie dat deze andere opties gezonder zijn en elke optie kan een andere reactie van je lichaam veroorzaken.

Kijk deze NHS webpagina voor meer informatie over de verschillende kunstmatige zoetstoffen die gebruikelijk zijn in Britse supermarkten.

Met uw welnemen, hier is onze lijst met aspartaamvrije dranken die in het Verenigd Koninkrijk verkrijgbaar zijn.

Limonade

• 7Up
• Asda Lemonade & Asda Diet Lemonade
• Dalston’s Lemonade
• Essential Waitrose Sugar Free Lemonade
• Fentimans Lemonade, Fentimans Traditional Rose Lemonade
• Fever-Tree Sicilian Lemonade
• Lorina Sicilian Lemonade
• Morrisons Lemonade
• Morrisons The Best Sparkling Sicilian Lemonade
• R Whites Traditional Cloudy Lemondae, Raspberry Lemonade, Pear & Elderflower Lemonade
• Sainsbury’s Diet Lemonade, Diet Cloudy Lemonade, Diet Pink Lemonade
• Sainsbury’s Sicilian Lemonade
• San Pellegrino Limonata
• Tesco No Added Sugar Cloudy Lemonade
• Tesco Sparkling Lemonade & Tesco Diet Lemonade
• Waitrose Lemonade with Lemon Juice

Cola

• Asda Diet Cola
• Barr Cola & Barr Red Kola
• Coca-Cola
• Essential Waitrose sugar-free diet cola
• Fentimans Traditional Curiosity Cola
• Karma Fairtrade Cola
• Morrisons Cola & Morrisons Diet Cola
• Pepsi
• Sainsbury’s Cola, Sainsbury’s Diet Cola, Sainsbury’s Cola Zero
• Stockwell and Co. Sugar Free Cola
• Tesco Classic Cola , Tesco Diet Cola, Tesco Xero Cola

Tonic Water

• ASDA Extra Special Indian Tonic Water
• ASDA Extra Special Light Tonic Water
• ASDA Indian Tonic Water & ASDA Diet Indian Tonic Water
• Essential Waitrose Indian tonic water
• Fentimans Pink Grapefruit Tonic Water & Fentimans Mediterranean Orange Tonic Water
• Fever-Tree Tonic Water (various flavours)
• London Essence Tonic Water (various flavours)
• Merchant’s Heart Tonic Water, Merchant’s Heart Light Tonic Water
• Morrisons Indian Tonic Water & Morrisons Diet Indian Tonic Water
• Sainsbury’s Indian Tonic Water & Sainsbury’s Diet Indian Tonic with Lemon
• Schweppes 1783 Crisp Tonic Water
• Schweppes 1783 Quenching Cucumber Tonic Water
• Schweppes Indian Tonic Water
• Tesco Finest Light Indian Tonic Water
• Tesco Low Calorie Indian Tonic Water

Energy Drinks

• Asda Blue Charge & Asda Diet Blue Charge
• Monster; Monster Absolute Zero
• Mountain Dew Energy
• Purdey’s
• Red Bull (the sugar-free version does contain aspartame)
• Relentless
• Rockstar
• Sainsbury’s Blue Bolt
• Sainsbury’s Blue Bolt Zero
• Scheckter’s Mint Energy Drink, Scheckter’s energy lite
• Tesco Blue Spark; Tesco Blue Spark Sugar Free
• Tesco Kx Energy Drink & Kx No Added Sugar Live Energy Drink
• V Energy Drink

Squash & Cordial

• ASDA No Added Sugar Apple & Blackcurrant Squash (various flavours)
• Belvoir Cordial (various flavours)
• Blossom Cottage Elderflower Cordial
• Bottle Green Cordial (various flavours)
• Morrisons No Added Sugar Double Concentrate Squash (various flavours)
• Ocean Spray Cranberry High Juice Drink
• Plj Lemon Juice Original Sharp
• Ribena Blackcurrant
• Rocks Organic Squash (various flavours)
• Roses Lime Juice Cordial
• Rose’s Lime Juice Cordial
• Sainsbury’s Double Strength Squash, No Added Sugar (various flavours)
• Sainsbury’s High Juice Squash (various flavours)
• Sainsbury’s Squash, No Added Sugar (various flavours)
• Stockwell And Co No Added Sugar Double Strength Squash (various flavours)
• Tesco Double Concentrate No Added Sugar Squash (various flavours)
• Tesco High Juice Squash (various flavours)
• Vimto; Vimto No Added Sugar

Iced Tea

• Fuzetea (various flavours)
• Lipton Ice Tea (various flavours)
• Mr. Kon Ice Tea Drink
• Sainsbury’s Peach & Black Tea, Sainsbury’s Lemon, Lime & Green Tea, Sainsbury’s Raspberry, Pomegranate & White Tea

Ginger Beer

• Barr Ginger Beer
• Bundaberg Ginger Beer
• Old Jamaica Ginger Beer & diet version
• Schweppes Ginger Ale
• Waitrose Fiery Ginger Beer

Misc. Fruit Flavoured Fizzy Drinks

• Appletiser
• Fanta
• J2O Juice Drink
• Orangina Light; Orangina
• Radnor Fizz (diverse smaken)
• Rubicon bruisende vruchtendranken (diverse smaken)
• San Pellegrino (diverse smaken)
• Tizer

Is aspartaam verboden in het Verenigd Koninkrijk?

Aspartaam is een caloriearm synthetisch poeder dat ongeveer 200 keer zoeter is dan suiker.

Dat klinkt misschien als de perfecte oplossing voor de suikerverslaving van de moderne maatschappij, maar aspartaam is eigenlijk een zeer controversieel ingrediënt dat naar verluidt in meer dan 6000 producten wereldwijd wordt aangetroffen.

Het wordt aan veel bewerkte voedingsmiddelen toegevoegd als kunstmatige zoetstof en is vaak het belangrijkste ingrediënt in suikeralternatieven.

Aspartaam is veilig bevonden voor gebruik door de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) en is goedgekeurd voor gebruik in de hele Europese Unie “voor gebruik in dranken, desserts, snoep, zuivelproducten, kauwgom, energiebeperkte en gewichtsbeheersingsproducten, en als tafelzoetstof.”

Het Britse Food Standards Agency (FSA) legt zich over het algemeen neer bij het oordeel van de EFSA en inderdaad, de FSA vermeldt aspartaam momenteel als een toegestaan levensmiddelenadditief.

Bij het zoeken naar dit ingrediënt, kan het worden geëtiketteerd als “aspartaam” of met het nummer “E951.”

In 2005 riep een parlementslid het parlement op om de stof te verbieden. Het liberaal-democratische parlementslid Roger Williams had gehoopt een noodmaatregel te initiëren op basis van onderzoek naar aspartaam dat hem “werkelijk met afschuw” had vervuld.

Hij vertelde het Lagerhuis dat er “overtuigend en betrouwbaar bewijs is om deze kankerverwekkende stof helemaal te verbannen van de Britse voedsel- en drankenmarkt.”

Caroline Flint, de toenmalige minister van Volksgezondheid, antwoordde dat aspartaam veilig was volgens de FSA, en zei: “Mij is geadviseerd dat aspartaam geen kanker veroorzaakt.” Dat was het laatste dat de Britse regering over de zaak te zeggen had.

EFSA voltooide zijn laatste herziening en risicobeoordeling van aspartaam in 2013, waarin het herhaalde dat “aspartaam en zijn afbraakproducten veilig zijn voor menselijke consumptie bij de huidige niveaus van blootstelling.

De huidige ADI (aanvaardbare dagelijkse inname) wordt als veilig beschouwd voor de algemene bevolking (inclusief zuigelingen, kinderen en zwangere vrouwen) en de blootstelling van consumenten aan aspartaam is lager dan deze ADI.”

De risicobeoordeling omvatte een “rigoureuze herziening” van alle relevante wetenschappelijke gegevens, die teruggaan tot de jaren zestig.

In sommige producten wordt aspartaam nog steeds gebruikt in het VK, nadat het in het buitenland uit gelijkwaardige producten is verwijderd – Pepsi haalde het in 2015 uit hun Amerikaanse dieetdrank, maar de Britse tak van het bedrijf is het ingrediënt blijven gebruiken.

Maar volgens PepsiCo waren de beslissingen gebaseerd op consumentenvoorkeuren, niet op de veiligheid of gezondheidseffecten van aspartaam.

Aan de andere kant hebben sommige supermarkten, waaronder Marks & Spencer en Asda, gewerkt aan het verwijderen van aspartaam en andere kunstmatige levensmiddelenadditieven in hun eigen merklijnen.

Ondanks de officiële goedkeuring van aspartaam als een veilig additief, zijn er in de loop der jaren talloze petities ingediend om de verkoop van aspartaam in eten en drinken te verbieden, maar tot nu toe zonder succes.

De meest recente sloot in november 2018, hoewel zonder het benodigde aantal handtekeningen om op de radar van het parlement te komen.

Dus, nu we hebben vastgesteld dat aspartaam op grote schaal wordt gebruikt en officieel als veilig wordt beoordeeld in het Verenigd Koninkrijk, waar gaat al die ophef over?

Wat Is Aspartaam?

Aspartaam werd bij toeval ontdekt in een laboratorium door een wetenschapper die voor het Amerikaanse farmaceutische bedrijf GD Searle een medicijn tegen maagzweren probeerde te ontwikkelen.

Nadat het bedrijf had ontdekt dat de chemische stof veel zoeter was dan suiker, ging het op zoek naar een manier om het te verkopen en vond het een markt in de voedingsmiddelenindustrie, met name in dieetproducten of “suikervrije” producten die bedoeld zijn om weinig calorieën te bevatten.

Chemisch gezien wordt aspartaam gemaakt van twee aminozuren, fenylalanine en asparaginezuur, die van nature voorkomen in eiwitten die in ons voedsel en in het menselijk lichaam kunnen worden aangetroffen.

Maar het fenylalanine wordt enigszins veranderd door toevoeging van een methylgroep, die de stof zijn zoete smaak geeft.

Als aspartaam eenmaal is ingenomen, wordt het afgebroken in de drie samenstellende delen, die vervolgens afzonderlijk en snel in het lichaam worden opgenomen.

Terwijl asparaginezuur en fenylalanine van nature voorkomende aminozuren zijn, worden deze synthetische vormen zeer snel gemetaboliseerd, in tegenstelling tot hun natuurlijke tegenhangers, waardoor de chemicaliën in de bloedbaan een piek bereiken.

Veel van de bezorgdheid over de gezondheid rond aspartaam heeft te maken met de opname van de methylgroep, die in het lichaam verandert in methanol.

Methanol, een alcohol-achtige stof, staat bekend als giftig voor mensen in hoge concentraties, maar de meeste voedselregulatoren hebben geoordeeld dat aspartaam niet genoeg van deze chemicaliën bevat om een bedreiging voor de gezondheid te vormen.

In 2014 was aspartaam de grootste bron van methanol in het Amerikaanse dieet.

Is Aspartaam Veilig?

Aspartaam is zeer omstreden sinds het op de markt kwam, met schijnbaar onbetrouwbare beweringen aan beide kanten van het argument.

Het kan ontmoedigend zijn om door alle tegenstrijdige informatie te waden om de waarheid te vinden, dus laten we een aantal van de belangrijkste punten in het debat op een rijtje zetten.

Pro-aspartaam:

• De FSA financierde in 2010 een klinische studie naar mensen die beweerden gevoelig te zijn voor aspartaam of bijwerkingen te ondervinden van de consumptie ervan. Het agentschap vond geen bijwerkingen, zelfs niet bij de proefpersonen die beweerden bijwerkingen te ondervinden.
• In 2013 concludeerde de toxiciteitscommissie van de FSA “dat hoeveelheden methanol die via voedsel worden geconsumeerd, inclusief aspartaam, niet zouden leiden tot accumulatie van en dus waarschijnlijk geen schadelijke gezondheidseffecten zouden veroorzaken.”
  De EFSA zegt ook dat “blootstelling aan methanol via de voeding, inclusief aspartaam, geen schadelijke effecten zou veroorzaken, aangezien het slechts een zeer klein deel betreft vergeleken met de natuurlijke productie door het lichaam. Ze concludeerden ook dat methanol uit aspartaam door het lichaam op dezelfde manier wordt verwerkt als methanol uit andere voedingsbronnen.”
• De EFSA heeft mogelijke effecten uitgesloten, waaronder kanker en schade aan de hersenen.
• Aspartinezuur en fenylalanine “komen beide van nature voor in voedsel,” vertelde Catherine Collins, een diëtiste van het St George’s Hospital in Londen aan de Daily Mail. Ze zegt dat deze chemicaliën onschadelijk zijn: “Je lichaam kan niet zien of ze van zoetstof komen of van een stukje ham, kip of kikkererwt. Het maakt geen verschil.” Collins houdt geen rekening met een verschil in de snelheid van metabolisatie tussen synthetische en natuurlijke versies van deze stoffen.

Anti-Aspartaam:

• Volgens de EFSA dateren veel studies over aspartaam uit de jaren zeventig – zoals we later zullen zien, hebben veel van deze studies ernstige geloofwaardigheidsproblemen.
• Studies die aspartaam aan zwangere konijnen voerden toonden aan dat de jongen kleiner geboren werden, en dat moeders een hoger percentage miskramen kregen bij een hoge dosis – hoewel EFSA beweert dat deze niveaus ver boven de geaccepteerde dagelijkse inname (ADI) voor mensen liggen en dat iemand 12 blikjes dieet frisdrank zou moeten drinken om de ADI te overschrijden.
• Methanol wordt in het lichaam afgebroken tot formaldehyde, een bekend carcinogeen en
• Aspartinezuur is een soort “exitotoxine,” en honderden dierstudies hebben aangetoond dat abnormaal hoge niveaus van exitotoxines hersenbeschadiging en neurotoxiciteit veroorzaken – pieken van asparaginezuur komen voor in het bloed als gevolg van de snelle vertering van aspartaam door het lichaam.
• FDA toxicoloog Dr. Adrian Gross getuigde voor het Amerikaanse Congres dat aspartaam zonder twijfel hersentumoren kan veroorzaken.
• Een van de belangrijkste bronnen die door anti-aspartaam activisten wordt gebruikt is de Ramazzini studie. Deze langlopende dierstudie door de Ramazzini Stichting, een gerespecteerd Italiaans gezondheidsinstituut, vond een toename van lymfomen en leukemie bij ratten die kunstmatige zoetstoffen te eten kregen. Een Amerikaans National Cancer onderzoek probeerde een vervolg te geven aan het Ramazzini onderzoek en kwam tot de conclusie dat aspartaam toch niet bijdroeg aan kanker, hoewel het experiment is bekritiseerd vanwege de gebruikte methodologie.
• Hoog methanolgehalte bij zwangere vrouwen als gevolg van aspartaam in de voeding kan bijdragen aan autisme bij hun kinderen.
• Hoewel het feit dat aspartaam snel wordt gemetaboliseerd en afgebroken door het lichaam kan worden gebruikt als een argument ten gunste van de chemische stof, vragen wetenschappers zich momenteel af of het een nadelige invloed kan hebben op het darmmicrobioom.
  Sommige onderzoekers suggereren dat het kan bijdragen aan gewichtstoename door het blokkeren van spijsverteringsenzymen en het bevorderen van de smaak voor gezoet voedsel, ook al zijn caloriearme zoetstoffen algemeen verkocht als een manier om te helpen gewicht te verliezen.
• Kunstmatige zoetstoffen kunnen bijdragen aan hart- en vaatziekten en diabetes type 2.

Aspartaam allergie

Een groep mensen die zeker geen aspartaam moeten consumeren zijn mensen met een erfelijke genaandoening genaamd fenylketonurie (PKU).

PKU is een aandoening die voorkomt dat mensen fenylalanine, een van de chemische bestanddelen van aspartaam, op de juiste manier metaboliseren en die wordt gevonden in eiwitrijk voedsel zoals vlees en vis.

Voor mensen met PKU veroorzaakt het consumeren van fenylalanine een opeenhoping van de chemische stof in het lichaam en kan, indien onbehandeld, leiden tot hersenbeschadiging, eczeem, een muffe geur in de lichaamsvloeistoffen, braken, tremoren, epilepsie, geestelijke gezondheidsproblemen, en anderen.

PKU treft ongeveer één op de 10.000 mensen en kan gelukkig worden opgespoord door een eenvoudige bloedallergietest tijdens de kindertijd.

Aspartaam moet duidelijk worden vermeld op het etiket van voedsel, dranken en medicijnen, dus PKU-patiënten moeten altijd het etiket lezen van elk gezoet product om er zeker van te zijn dat het de stof niet bevat.

Hoe werd aspartaam goedgekeurd als veilig?

Toen hij aspartaam probeerde te verbieden in Groot-Brittannië, vertelde parlementslid Roger Williams het parlement dat de achtergrond van de vergunningverlening rond de stof “regelgevers en politici tot schande maakte.”

Inderdaad komt veel van de argwaan rond aspartaam – zoals bij veel controversiële chemicaliën tegenwoordig – voort uit ethisch en wetenschappelijk twijfelachtige collusie tussen overheidsregelgevers en machtige zakelijke belangen.

De geschiedenis van de aspartaam regelgeving is lang en ingewikkeld, maar er zijn een paar belangrijke gebeurtenissen die kunnen beschrijven waarom zoveel mensen sceptisch zijn over de wetten betreffende de veiligheid van de chemische stof.

Aspartaam werd ontdekt in 1965 en GD Searle gaf opdracht tot een reeks studies naar de chemische stof om het voor te bereiden op goedkeuring door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA).

In 1973 keurde de FDA aspartaam goed voor beperkt gebruik in droge goederen. Maar er was een addertje onder het gras – een van de wetenschappers die de chemische stof had onderzocht, Dr. John Olney, beweerde dat zijn experimenten aantoonden dat asparaginezuur gaatjes veroorzaakte in de hersenen van zuigelingmuizen.

Hij maakte bezwaar tegen de goedkeuring van de FDA en was uiteindelijk succesvol in het verkrijgen van de FDA om de wetenschappelijke literatuur rond aspartaam te herzien.

Het onderzoek wees uit dat het onderzoek van GD Searle “gemanipuleerd” was en vol onnauwkeurigheden zat; onderzoekers meldden dat ze “nog nooit zoiets slechts hadden gezien als de tests van Searle.”

Deze bevindingen waren niet alleen aanleiding tot actie om aspartaam als voedseladditief af te keuren, maar leidden ook tot een strafrechtelijk onderzoek tegen het geneesmiddelenbedrijf wegens het opzettelijk verkeerd voorstellen van hun bevindingen.

De juridische procedure werd uiteindelijk gestaakt wegens vertraging toen de Amerikaanse advocaat die de leiding had over het onderzoek vertrok… om een baan te nemen bij het advocatenkantoor dat GD Searle vertegenwoordigde.

In 1977 nam Searle Donald Rumsfeld aan als CEO in de hoop dat hij het tij voor het bedrijf zou kunnen keren.

Rumsfeld zei naar verluidt tijdens een verkoopvergadering dat hij in Washington D.C. zijn “markers” zou inschakelen om aspartaam goedgekeurd en op de markt te krijgen.

Wat is hier ongepast aan? Wel, Rumsfeld had zeker connecties in de regering, gezien het feit dat hij terecht kwam in de administraties van de Amerikaanse presidenten Ronald Reagan en George W. Bush.

In 1981 werkte Rumsfeld voor het overgangsteam van de nieuwgekozen Reagan – terwijl hij nog steeds GD Searle leidde.

Kort na Reagan’s inauguratie voerde hij diverse veranderingen door die GD Searle ten goede zouden komen in hun missie om aspartaam volledig goedgekeurd te krijgen door de FDA, waaronder de benoeming van commissaris dr. Arthur Hull Hayes, Jr. Hayes had geen eerdere ervaring met levensmiddelenadditieven, maar toch keurde hij aspartaam goed voor gebruik in droge goederen als een van zijn eerste daden in de positie, volgens de Huffington Post.

Hayes hield het niet lang vol in de positie en werd in 1983 gedwongen ontslagen nadat hij feitelijk werd beschuldigd van het aannemen van geschenken in ruil voor politieke gunsten. Hij vertrok, maar niet voordat hij het gebruik van aspartaam in dranken goedkeurde.

Hayes ging daarna werken voor het PR-bedrijf dat GD Searle vertegenwoordigde en de industriële voedselgigant Monsanto, dat GD Searle twee jaar later opkocht.

Zoals parlementslid Williams opmerkte: “De geschiedenis van de goedkeuring van aspartaam is bezaaid met voorbeelden die laten zien dat als belangrijke besluitvormers tegen de veiligheid van aspartaam waren, zij in diskrediet werden gebracht of werden vervangen door sympathisanten van de industrie, die werden beloond met lucratieve banen.”

In 1993 keurde de FDA aspartaam goed voor gebruik in dranken, gebakken goederen en snoepgoed, en in 1996 werd het toegestaan in alle voedingsmiddelen in de VS. Aspartaam werd voor het eerst goedgekeurd voor gebruik in het VK in 1982 (rond dezelfde tijd als in de VS) en kreeg goedkeuring voor gebruik in de hele EU in 1994.

Of aspartaam veilig is volgens wetenschappelijke normen is misschien een punt van discussie, maar als het regelgevende proces erachter zo bezoedeld is, is het niet verwonderlijk dat mensen aarzelen om de overheid op haar woord te geloven dat dit een veilig additief voor voedsel is.