What is a Basilisk?
A Basilisk (or cockatrice) is a chimeric monster, born from a toad or serpent’s egg incubated under a cockerel. The terrible offspring that hatches from this egg is half-bird, half-snake, and all evil. Het is een van de dodelijkste wezens die de mythologische wereld bedreigen, en het is uiterst vijandig tegenover de mensheid.
Karakteristieken
Lichamelijke beschrijving
Het afschuwelijke lichaam van de Basilisk is in elkaar gelapt uit stukken van een draak, een slang, en een haan. Het heeft de flitsende, gevederde kop van een haan en wordt ondersteund door twee spichtige kippenpoten. Drakenvleugels komen uit zijn schouders, en een lange slangenstaart maakt zijn huiveringwekkende uiterlijk compleet. Hoewel deze chimaera een dodelijke vijand is, kan hij heel klein zijn. Vroege verslagen van het monster beschrijven hem als slechts 6-12 inches lang.
Aternatief wordt de Basilisk soms beschreven als een reuzenslang, zonder de kop of vleugels van de haan. Toch beweegt hij zich anders dan andere slangen. In plaats van met zijn buik op de grond te glijden, kruipt hij naar voren met de voorste helft van zijn lichaam boven de aarde uittorenend. Slangachtige Basilisken bereiken gewoonlijk gigantische proporties.
Speciale Krachten
De Basilisk is, met goede reden, een van de meest gevreesde beesten in alle folklore. Hij kan een mens op vijf verschillende manieren doden of ernstig verwonden, en bij de meeste daarvan hoeft het vreselijke wezen niet eens zijn eigen huid te riskeren in het gevecht.
Het beroemdste wapen van het monster is zijn gevreesde blik. De kracht van zijn blik wordt besproken in alle mythen die over hem gaan, in verschillende culturen. Het maakt niet uit wanneer, waar of wie je bent, als je de ogen van een Basilisk ontmoet, ben je er geweest.
Na de blik van het monster komt zijn verrotte adem, zo verschrikkelijk dat het planten kan laten verdorren en volwassen mannen kan uitschakelen. Sommige geleerden melden zelfs dat het monster vuur kan spuiten.
Het gif van het monster is een derde en verschrikkelijk wapen. Het is zo giftig dat het een mens op een meter afstand kan doden. In een verhaal reisde het gif langs de speer van een krijger, nadat hij een Basilisk had gestoken, en was zo sterk dat het zowel de krijger als zijn paard doodde bij contact.
Als vierde wapen kan het monster zijn sinistere half-vogel-half-reptielachtige gesis gebruiken om mensen gek te maken, te verlammen, of te doden. Tenslotte kan het aanraken van een van deze duistere wezens, zelfs als je niet wordt blootgesteld aan zijn blik, adem, gif of gesis, je dood tot gevolg hebben.
Natuurlijk is de Basilisk een bedreiging voor meer dan alleen mensen. Dit monster laat een spoor van vernieling achter waar hij ook gaat. Planten worden verschroeid door zijn stank en kwade geest, vogels vliegen in brand als ze te dicht bij hem komen, en andere slangen vluchten voor hem, wetende dat hij een beetje een kannibalistische eetlust heeft.
Zwakke punten
Uw beste kans om een ontmoeting met een Basilisk te overleven is een ontmoeting met een Basilisk te vermijden, maar zelfs deze dodelijke monsters hebben enkele zwakke plekken in hun pantser.
Wezels en hanen zijn waardiger tegenstanders voor de verschrikkelijke hersenschimmen dan mensen. Wezels zijn immuun voor hun fatale blik, en ze kunnen zelfs een giftige beet overleven als ze de juiste medische behandeling krijgen. In veel oude teksten wordt Basilisk-doders aangeraden een wezel in het hol van het beest te gooien, of omgekeerd, en het hen te laten uitvechten. Het geluid van een kraaiende haan kan het monster in de as leggen.
Als je toch in de buurt komt van een van deze gevreesde hersenschimmen, is er maar één wapen dat je kan redden: een spiegel. Net zoals zijn blik dodelijk is voor alle andere levende wezens, zo zal ook het monster omkomen als het gedwongen wordt in de ogen van zijn spiegelbeeld te kijken.
Gerelateerde wezens
De termen “Cockatrice” en “Basilisk” worden vaak door elkaar gebruikt, en als de twee wezens geen synoniem zijn, dan zijn ze in ieder geval zeer vergelijkbaar. Sommige teksten stellen dat de Cockatrice wordt uitgebroed uit een haan ei bebroed door een pad of slang, het omgekeerde van het proces waarbij Basilisk’s worden geboren, en Cockatrices worden nooit afgebeeld in de reus-slang vorm die populair is geworden voor de Basilisk in de hedendaagse fantasie.
Culturele Representatie
Literatuur
Pliny de Oudere gaf de geschiedenis zijn eerste glimp van de angstaanjagende Basilisk in zijn baanbrekende tekst Natural History, die werd gepubliceerd in 79 CE. Hij schreef,
“Hij verjaagt alle slangen met zijn gesis, en beweegt zijn lichaam niet voorwaarts in veelvoudige kronkels zoals de andere slangen, maar gaat vooruit met zijn midden hoog opgetrokken. Zij doodt struiken niet alleen door haar aanraking, maar ook door haar adem, verschroeit gras en doet rotsen uiteenspatten. Zijn uitwerking op andere dieren is rampzalig.”
Natuurwetenschappers breidden het verhaal van de “basilisk” in de loop der tijd steeds verder uit. Bede beschreef de geboorte van de basilisk, en Alexander Neckham en Albertus Magnus schreven over zijn vieze stank en dodelijke blik. Leonardo da Vinci beschreef in zijn Bestiarium een witte, diadeemachtige markering op zijn kop.
In de veertiende eeuw werd het Griekse woord, basilisk, vertaald in het Franse woord, cockatrice. Deze nieuwe naam werd populair toen het begon te verschijnen in Bijbels om serpentine monsters te beschrijven die geesten van puur kwaad hadden.
Geleidelijk aan verhuisde de Basilisk uit het rijk van de wetenschappelijke studie naar het rijk van de folklore, waar het verscheen in Geoffrey Chaucer’s Canterbury Tales. Uiteindelijk werd het grote monster het onderwerp van de poëzie, waar zijn naam alleen al werd gebruikt door Shakespeare, Voltaire en Bram Stoker om dodelijke afkeer uit te drukken.
Visuele kunsten
De Basilisk is een veel voorkomend ornament in grote kunstwerken, vooral uit de veertiende tot zestiende eeuw. Hoewel het kleine monster zelden een artistiek middelpunt is, is hij vaak te vinden tussen de demonen in het architectonische lijstwerk van grote kathedralen of gluurt hij uit de achtergrond van familiewapens.
Alchemie
De geweldige kracht van de Basilisk kan bij hem blijven na zijn dood. Wanneer het monster tot as is gereduceerd, behoudt zijn as magische eigenschappen die zeer gewild waren bij alchemisten in de dertiende eeuw. Eén legende beschrijft een alchemist die de as van het monster gebruikte om zilver in goud te veranderen, terwijl andere legenden erop wijzen dat de as een belangrijk ingrediënt is bij het maken van de Steen der Wijzen.
Uitleg van de mythe
Gelukkig voor de mensheid heeft er nooit een monster op aarde rondgelopen dat zo dodelijk is als de Basilisk – maar de legende van dit monster is waarschijnlijk geïnspireerd op een van ’s werelds gevaarlijkste roofdieren: de cobra.
Pliny de Oudere, een vroege naturalist die als eerste de “kleine koninklijke” Basilisk op schrift stelde, verbond het monster met Egypte door op te merken dat het graag op droge, zanderige plaatsen leeft en soms op de loer ligt om Nijlkrokodillen aan te vallen. Op dezelfde manier leeft de cobra in Egypte, waar hij wordt vereerd als symbool van magie en koningschap.
Eerst vroege fysieke beschrijvingen van de “basilisk” komen ook overeen met een cobra. Net als de basilisk kan de cobra over de grond glijden met de voorste helft van zijn lichaam in de lucht geheven. De grote kap rond zijn kop, die voorzien is van een sierlijke witte markering, geeft hem een vreemd, niet-snakelachtig uiterlijk. Hij is beroemd om zijn betoverende blik en zijn vermogen om zeer giftig gif over lange afstanden te spuwen, alsook om zijn eetlust voor het eten van andere slangen. Roofvogels en mangoesten, verwant aan de wezel, zijn de enige bekende roofdieren van de cobra.