Battle of Nashville

Context

Hood’s rampzalige verlies van Atlanta in september 1864 stuurde hem en zijn Leger van Tennessee op de vlucht. Atlanta was een belangrijke spoorwegterminal en bevoorradingsdepot, en het verlies van die stad aan majoor-generaal William Tecumseh Sherman bracht de hele westelijke campagne van de Confederatie in gevaar. Hood sprak af met de geconfedereerde president Jefferson Davis ten zuidwesten van Atlanta in Palmetto, Georgia. Daar deelde Davis aan Hood mee dat hij was ontheven van het commando over het Departement van het Westen, hoewel hij de controle over het Leger van Tennessee mocht behouden.

Hood’s volgende stappen waren om te proberen Sherman’s leger te verzwakken zonder hem in het open veld aan te vallen, aangezien het leger van Tennessee te zwaar was toegetakeld om zo’n veldslag te overleven. Davis gaf hem de opdracht om Shermans aanvoerlijnen naar het noorden af te snijden, een defensieve slag te leveren als Sherman volgde en de generaal van de Unie te treffen als hij in plaats daarvan naar het zuiden oprukte. In het begin volgde Hood deze bevelen op, maar in oktober liet hij de president weten dat hij van plan was de aanvoerlijnen tussen Dalton en Resaca af te snijden, veel verder in het noorden van Georgia dan oorspronkelijk gepland. Mogelijk hoopte hij Sherman te lokken tot aan de Tennessee Rivier. Hood nam Dalton in op 13 oktober en Sherman volgde hem spoedig, maar toen de Geconfedereerde generaal naar het zuiden en westen draaide in de richting van Gadsden, Alabama, ging Sherman hem niet achterna. Hood veranderde zijn orders nog eens: hij zou de Tennessee rivier oversteken en Nashville heroveren, een bedreiging vormend voor het door de Unie bezette Kentucky en Cincinnati, Ohio. Op deze manier was hij er zeker van dat Sherman hem zou aanvallen. In feite was Sherman niet van plan Hood aan te vallen. Terwijl de Geconfedereerde generaal door Alabama zwierf voor hij op 31 oktober de Tennessee overstak, begon Sherman aan zijn beroemde mars naar de zee. Hood wachtte drie weken bij Florence voordat hij hoorde van de verwoesting van Georgia en liet daarna de hoop varen om Sherman naar het noorden te lokken.

In plaats daarvan richtte Hood zijn pijlen op de herovering van Nashville. Hij trok met zijn leger noordwaarts en oostwaarts in de richting van de hoofdstad van Tennessee, maar aan het hoofd daarvan stond een leger van de Unie dat zich terugtrok uit Pulaski, Tennessee, met aan het hoofd majoor-generaal John Schofield. Hood ging op 29 november de strijd aan met Schofield bij Spring Hill, Tennessee, net ten noorden van de Duck River. Hij was van plan Schofield de toegang tot de weg naar Nashville te ontzeggen, maar de communicatie tussen Hood en zijn ondergeschikten viel weg en Schofield glipte ’s nachts langs de Geconfedereerden. Toen Hood ’s morgens van deze ontwikkeling hoorde, was hij woedend. Hij liet zich echter niet afschrikken. Het leger van Tennessee achtervolgde Schofield’s troepen tot Franklin, Tennessee, waar zij ontdekten dat de federale troepen zich hadden verschanst. Hood gaf opdracht tot een overhaaste frontale aanval, en hoewel hij Schofield’s leger dwong zich terug te trekken naar Nashville, verloor hij 6 generaals en meer dan 6.000 soldaten in het proces. Still determined to retake Nashville for the Confederacy, Hood and his 30,000 bloodied men limped their way to the southern outskirts of the city. They set up camp on December 2.