Ruth 1:8-17Tim Riordan, pastorSonRise Baptist Church, Newnan
“We willen de façade van een relatie, maar we willen niet het werk van een relatie.”
Is dit culturele standpunt echt waar? Een vrouw van in de 20 stelde deze vraag op een open forum: “Wil er eigenlijk wel iemand een normale relatie?” Uiteindelijk vatte ze haar interesses samen met deze woorden: “Ik denk gewoon dat een goede relatie bestaat uit twee mensen die elkaar helpen hun doelen te bereiken, elkaar steunen, in principe elkaar betere mensen maken.” Haar samenvatting klinkt als een verlangen naar verbintenis.
Mensen zijn tegenwoordig een beetje “verbintenis verlegen”. De gemiddelde persoon zal in zijn loopbaan 12 keer van baan veranderen, en maar liefst 60 procent van de Amerikanen zal een buitenechtelijke relatie hebben. Winkelketens hebben “loyaliteitskaarten” moeten maken in een poging om betrokkenheid te kopen. Amerikanen zijn niet langer goed in het ergens aan vasthouden – vooral niet aan elkaar.
Ruth herinnert ons aan de waarde van toewijding. De situatie in de openingspagina’s van dit korte verhaal concentreert zich op de trouw van een schoondochter aan haar schoonmoeder, en de blijvende principes gelden voor alle relaties.
Echte toewijding aan anderen is niet altijd gemakkelijk.
Het leven is gevuld met uitdagingen die de kracht van onze toewijding aan anderen bedreigen. In dit gedeelte heeft Naomi’s familie veel strijd moeten doorstaan, toen zij werd geconfronteerd met de vooruitzichten van fysieke ontberingen als gevolg van hongersnood en vervolgens met het hartzeer van de dood van dierbaren. Het enige lichtpuntje in Naomi’s leven was de liefde van haar twee schoondochters.
Zelfs toen zij geconfronteerd werden met de moeilijkheden van het leven zonder echtgenoten, stonden Ruth en Orpa erop om bij Naomi te blijven. In die oude cultuur was het voor vrouwen bijna onmogelijk om zonder man te overleven.
God leidde de Israëlieten ertoe om de praktijk van de verwant-verlosser in te voeren, die steun bood aan een weduwe (zie Lev. 25:25-28 en Deut. 25:5-10), maar Naomi drong er bij haar schoondochters op aan om naar hun volk terug te keren. De toewijding van Ruth overtrof de smeekbede van Naomi en de dreiging om berooid te worden.
Relaties zijn belangrijk voor de mensheid, en God roept ons op tot een aanzienlijke mate van toewijding aan elkaar. Ongeacht onze uitdagingen, God hecht veel waarde aan relaties. Deze toewijding moet niet alleen zichtbaar zijn in onze huwelijken en gezinnen, maar ook in elke relatie die we met andere mensen hebben. Efeziërs 4:3-4 herinnert ons aan het belang van eenheid binnen Gods gezin en Romeinen 12 en 1 Korintiërs 12 gebruiken de beeldspraak van een lichaam om het belang te benadrukken van het samen functioneren als Gods gemeente.
Het verhaal van Ruth herinnert ons eraan dat ware toewijding aan anderen altijd een prijskaartje heeft, en de prijs is zelden goedkoop. Ruth gaf te kennen dat het niet uitmaakte wat Naomi moest meemaken, Ruth was van plan aan haar zijde te blijven. In een wereld van wegwerp-relaties moet dit soort toewijding als voorbeeld dienen voor de wereld.
Wat relaties zijn … en wat ze niet zijn
Echte toewijding aan anderen komt tot uiting in elk aspect van het leven.
Ruths antwoord aan Naomi is een klassieke verklaring van toewijding en verbondsliefde. Deze mate van betrokkenheid lijkt vreemd in onze cultuur, omdat veel mensen relaties aangaan alsof het contracten zijn.
Relaties zijn verbonden, geen contracten. Een contract is gebaseerd op verwachtingen, terwijl een verbond is gebaseerd op relaties. Een contract is op jezelf gericht, maar een verbond is op de ander gericht. Een contract gaat over ontvangen, maar een convenant gaat over geven.
Ruth gaf aan dat, wat er ook gebeurde in haar leven, zij Naomi niet zou verlaten. Met deze gedenkwaardige woorden definieerde Ruth voor de wereld de betekenis van totale toewijding.
Er bestaat niet zoiets als gedeeltelijke toewijding. Je bent toegewijd, of je bent het niet. Een probleem met mensen in onze samenleving is dat ze denken dat ze een definitie kunnen veranderen als dat niet uitkomt. Hoewel het woord “verbintenis” “lange termijn” betekent, hebben veel mensen ervoor gekozen het tijdsbestek dat met het begrip samenhangt, te beperken.
Een paar jaar geleden las ik dat Mexico het idee had geopperd van tijdelijke huwelijksvergunningen. Het idee was dat wanneer een gelukkig stel hun huwelijkslicentie kwam halen, zij konden kiezen hoe lang zij van plan waren getrouwd te blijven. Het minimum was twee jaar. Deze vergunning kon worden verlengd in het geval dat het paar ervoor koos om hun huwelijk verder te vervullen. Wat een trieste dag zal het zijn als we de betekenis van verbintenis herdefiniëren om tijdslimieten te hebben.
Het definiëren van toewijding
De ware toewijding aan anderen groeit uit een toegewijd hart aan Christus.
Wat is de bron van het soort toewijding dat we in het verhaal van Ruth zien? We kunnen misschien een beetje tussen de regels door lezen en de rol van Naomi’s geloof zien bij het nemen van zo’n beslissing. In vers 16 zei Ruth dat Naomi’s God mijn God was. In vers 17 verwees ze naar de Heer. We kunnen aannemen dat gesprekken over geloof in deze Joodse familie gebruikelijk waren, en Ruth koos voor de God van de Joden.
Galaten 5:22-23 herinnert ons aan de karaktereigenschappen die christenen hebben als gevolg van Gods Geest die in ons woont. Deze eigenschappen maken het soort toewijding mogelijk dat in het verhaal van Ruth wordt geleerd.
Het belangrijkste is dat de vrucht van de Geest is en niet van ons. We kunnen deze vrucht niet maken. Het komt als een natuurlijk bijproduct van onze groeiende relatie met Jezus Christus. We kunnen wel proberen om onbaatzuchtige liefde op te wekken, die centraal staat in onze toewijding, maar die komt eigenlijk pas als we onze relatie met Christus verdiepen.
While our world struggles to understand and define commitment, it is critical that the church of Jesus Christ presents to the world a model of true, relational commitment. This kind of loyalty to one another will help define for the world the immeasurable love of God.