Professor Jones zei dat rechter O’Connor voor enorme uitdagingen had gestaan.
“Het was niet gemakkelijk om de eerste ‘Zuster’ onder de ‘Broeders’ te zijn, maar ze gaf het voorbeeld van perfecte beleefdheid en leerde ons dat openbare dienstverlening in een democratie een nobele roeping is die het allerbeste van een persoon vraagt,” zei professor Jones, eraan toevoegend dat rechter O’Connor een diepe toewijding aan beleefdheid had en er altijd bij studenten op aandrong om “te leren om het op een aangename manier oneens te zijn.”
“Dat advies,” zei professor Jones, “voelt vandaag de dag des te belangrijker.”
Jarenlang na haar pensionering bij het Hooggerechtshof hield rechter O’Connor er een drukke agenda op na, waarbij ze zaken in hoger beroep behandelde, lezingen gaf en maatschappijleer promootte. Maar ze is al enige tijd niet meer in het openbaar gezien, wat aanleiding gaf tot vage berichten over een falende gezondheid.
De brief van dinsdag gaf opheldering. Het gaf rechter O’Connor ook nog een kans om jonge mensen aan te moedigen zich te verdiepen in burgerschap. Ook hier was de subtekst een verlangen naar een tijdperk waarin compromis en samenwerking mogelijk waren.
“Ik kan niet langer helpen deze zaak te leiden, vanwege mijn fysieke conditie,” schreef ze. “Het is tijd voor nieuwe leiders om het leren van de burger en maatschappelijke betrokkenheid tot een realiteit voor iedereen te maken.”
Hoofdrechter John G. Roberts Jr. juichte die inspanning toe. “Ik was bedroefd toen ik hoorde dat rechter Sandra Day O’Connor, net als veel Amerikanen, wordt geconfronteerd met dementie,” zei hij in een verklaring. “Maar ik was helemaal niet verbaasd dat ze de gelegenheid van het delen van dat feit gebruikte om eerst aan ons land te denken, en aan te dringen op een grotere inzet voor burgerschapsonderwijs, een zaak waaraan ze zoveel van haar tijd en ontembare energie wijdde.”
De opperrechter schetste ook de plaats van zijn voormalige collega in de geschiedenis. “Zij heeft barrières voor vrouwen in de advocatuur geslecht tot verbetering van die beroepsgroep en het land als geheel,” schreef hij. “Ze dient als rolmodel, niet alleen voor meisjes en vrouwen, maar voor iedereen die zich inzet voor gelijke rechtspraak onder de wet. Hoewel ze heeft aangekondigd dat ze zich terugtrekt uit het openbare leven, kan geen ziekte of aandoening de inspiratie wegnemen die ze biedt aan degenen die de vele paden zullen volgen die ze heeft gebaand.”
Justice O’Connor was meer dan een wegbereider en rolmodel in het Hooggerechtshof. Omdat zij de beslissende stem had in veel van de meest beladen zaken, gaf haar visie gedurende haar kwart eeuw in het Hof vorm aan het Amerikaanse leven. Politicologen verwonderden zich over de macht die zij uitoefende.