Algemene informatie:
Zoals vele papegaaien zijn ara’s langlevend, soms bereiken ze een leeftijd van meer dan 50 jaar. Meestal leven ze tussen de 30 en 45 jaar. Blauw-gele ara’s worden veel in de dierenhandel aangetroffen. In de Verenigde Staten worden de meeste papegaaien gefokt voor de huisdierenhandel; voor de meeste mensen zijn het echter geen goede huisdieren.
Macaws maken een verscheidenheid aan geluiden, waaronder luide roep, gekrijs en geschreeuw, die door het bladerdak van het bos galmen. In het wild helpen deze geluiden hen hun territorium af te bakenen, elkaar te identificeren en met hun kudde te communiceren. In huis zijn ze luidruchtig, vernielzuchtig en vragen ze meer aandacht dan huisdieren als honden of katten. Ze hechten zich vaak aan één gezinslid en kunnen agressief gedrag vertonen tegen anderen die in hun buurt komen.
Lichamelijke kenmerken en eigenschappen:
Blauw-gele ara’s zijn grote papegaaien van ongeveer 2 kilo. Ze hebben een spanwijdte van 3 tot 4 meter en een staart van 1 tot 2 meter lang die hen helpt bij het zweven door de lucht. Hun bovenlichaam is blauw, terwijl hun onderzijde goudgeel is. De lange staartveren zijn voornamelijk blauw en geel. De kin en de wangen zijn roze-wit met dunne lijnen van zwarte veren. De kleur van jonge ara’s is dof en wordt helderder naarmate ze ouder worden. Deze ara’s hebben een gehaakte snavel die grijs-zwart van kleur is. Net als andere papegaaien zijn blauwgele ara’s zygodactyl – hun donkergrijze poten hebben twee tenen die naar voren wijzen en twee tenen die naar achteren wijzen, elk met een zwarte klauw.
Blauwgele ara’s lijken erg op blauwkeel ara’s, een andere soort hier in de dierentuin. Je kunt de twee soorten uit elkaar houden door naar een paar belangrijke verschillen te kijken. De blauwgele ara heeft een groen voorhoofd en minder lijnen van zwarte veren in zijn roze-witte wangstreek. Hoewel beide soorten een vlek van donkere veren onder hun kin hebben, is die van de blauwgele ara donkerder en loopt hij niet door tot op zijn wangen zoals de turkooizen vlek van de blauwkeel ara.
Levenswijze en voortplanting:
Blauwgele ara’s zijn, net als veel andere papegaaien, monogaam voor het leven. Gebonden paartjes vliegen dicht bij elkaar in de troep. Ze worden geslachtsrijp als ze 3 tot 4 jaar oud zijn en broeden seizoensgebonden, afhankelijk van hun locatie. De paartjes nestelen in boomholtes of in holtes die heel hoog in de bomen zijn. Een legsel (groep eieren) bevat gewoonlijk 2 tot 3 eieren en de ouders bebroeden de eieren gedurende 24 tot 38 dagen. De jongen zijn ongeveer drie maanden na het uitkomen zelfstandig, maar voor die tijd zijn beide ouders betrokken bij het grootbrengen van de jongen, die zonder veren worden geboren en zeer kwetsbaar zijn voor predatie.
Kijk naar Cortez de blauwgele ara in een vogelvoorstelling in het World of Wild Theater met zijn andere gevederde vrienden of in Amy’s Tree Theater. Kijk in het schema van vandaag voor de showtijden.
Blauwgele ara’s komen algemeen voor in Zuid-Amerika, van Venezuela tot Brazilië, Bolivia, Colombia en Paraguay. Ze zijn beperkt tot Panama in Midden-Amerika. Er zijn enkele meldingen van wilde ara’s die in Mexico en Florida leven; dit zijn echter waarschijnlijk kolonies die zijn begonnen door ontsnapte huisdieren.
Habitat:
Ze kunnen worden gevonden in subtropische en tropische bossen, bosgebieden en savannes binnen hun verspreidingsgebied.
Dieet:
Het wilde dieet van blauwgele ara’s bestaat uit een mix van zaden, noten en fruit. Met hun krachtige snavels kunnen ze harde noten openbreken waar andere dieren niet bij kunnen. Het zijn rommelige eters, die veel voedsel uit hun mond laten vallen, waardoor andere dieren mee kunnen smullen. In de dierentuin krijgen ze een dieet van commercieel bereid papegaaienvoer, fruit, groenten, zaden en noten.
Behoud:
Huidige populatieaantallen zijn onbekend, maar de populatie lijkt af te nemen door habitatverlies, wat resulteert in een afname van nestplaatsen. De historische vangst van wilde ara’s voor de internationale huisdierenhandel heeft ook tot een afname van de populatie geleid. Sommige ara soorten zijn in het wild uitgestorven als gevolg van de vangst. Gelukkig passen deze papegaaien zich aan en hebben ze geleerd om in stedelijke omgevingen te leven, waardoor het verlies van boshabitat minder sterk gevoeld wordt dan bij sommige andere regenwoudsoorten.