A calcaneal stress fracture is a hairline fracture calcaneus or heel bone. It is usually caused by overuse and is more common in soldiers who march long distances and runners. Here we explain the symptoms, treatment, and rehabilitation.
On this page:
- Symptoms
- Causes
- Treatment
Go direct to:
- When to see a doctor
- Bruised heel
- Plantar fasciitis
Calcaneus stress fracture symptoms
- Symptoms of a calcaneal stress fracture may be similar to that of a bruised heel.
- De pijn komt geleidelijk op gang en wordt vaak erger bij gewichtdragende activiteiten zoals rennen en springen.
- Het kan moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen een gekneusde hiel en een stressfractuur.
- Vaak zal een röntgenfoto van het gekneusde bot geen tekenen van een breuk laten zien totdat de breuk daadwerkelijk begint te genezen. Dit zal ongeveer 2 tot 3 weken later zijn, maar het is mogelijk dat een stressfractuur helemaal niet op een röntgenfoto verschijnt.
- Botscans en MRI-scans zullen waarschijnlijk meer helpen bij het diagnosticeren van een calcaneale stressfractuur.
Calcaneale stressfractuur knijptest
Een test om te helpen bij de diagnose van een stressfractuur van het hielbeen is de ‘knijptest’.
- De therapeut knijpt van beide kanten in de achterkant van de hiel.
- Als de pijn wordt gereproduceerd dan is de test positief en dit kan een aanwijzing zijn voor een stressfractuur.
- Bij een gekneusde hiel is het onwaarschijnlijk dat deze test op dezelfde manier wordt uitgevoerd.
Wat is een calcaneus stressfractuur?
Een calcaneus stressfractuur is een haarscheurtje of breuk in het hielbeen (calcaneus). Het is een overbelastingsblessure die vooral voorkomt bij soldaten die lange afstanden lopen en zware gewichten dragen. Ze komen echter ook voor bij langeafstandslopers, balletdansers en sporten waarbij gesprongen wordt. Ze zijn de op een na meest voorkomende stressfractuur van de voet, na de naviculare stressfractuur.
Calcaneale stressfractuur behandeling
Rust – als een stressfractuur wordt vermoed, wordt volledige rust gedurende 6 tot 8 weken geadviseerd. Blijf zo veel mogelijk uit de voeten en doe geen gewichtdragende oefeningen. Gebruik krukken indien mogelijk. Geblesseerde sporters op krukken krijgen vaak veel meer sympathie en begrip dan degenen die rondhuppelen met een blessure die niet duidelijk zichtbaar is.
Bescherming – als krukken geen haalbaar alternatief zijn, draag dan comfortabele trainingsschoenen met een dempende tussenzool in plaats van harde, platte werkschoenen. Als u toch schoenen met harde zolen moet dragen, gebruik dan een gel-hakbeschermer of een inlegzool om de hiel te beschermen en te laten rusten. Het tapen van uw hiel comprimeert het zachte weefsel en zorgt voor een meer natuurlijke demping.
Onderhoud uw conditie – het is belangrijk om uw conditie op peil te houden met niet-gewichtdragende activiteiten, zoals zwemmen of fietsen. Ga naar een sportarts of professionele behandelaar die de diagnose kan bevestigen en advies kan geven over de behandeling.
Immobilisatie – in sommige gevallen wordt gedurende 2 – 6 weken gipsverband aangelegd als de pijn ernstig is. Dit zorgt voor volledige rust. Wanneer de atleet weer gaat lopen, moet hij ervoor zorgen dat de spieren in het onderbeen gestrekt en soepel zijn. Een geleidelijke terugkeer naar volledige training is belangrijk.