Festus Claudius “Claude” McKay werd geboren in Jamaica, op 15 september 1890. Als jonge man studeerde hij poëzie en filosofie bij Walter Jekyll, die hem aanmoedigde om zijn poëzie in zijn Jamaicaanse dialect te schrijven. Zijn eerste twee dichtbundels werden gepubliceerd in 1912. In datzelfde jaar verhuisde McKay, geïnspireerd door Booker T. Washington, naar de V.S. om landbouwkunde te studeren. Het was daar dat hij voor het eerst met racisme te maken kreeg. In 1914 verhuisde hij naar New York, vestigde zich in Harlem, waar hij zich in de clandestiene homoscene stortte. Hij genoot van een liefdesleven met zowel mannelijke als vrouwelijke partners en trouwde kort, maar onsuccesvol. In 1917 publiceerde McKay zijn volgende gedichten, waaronder het radicale “To the White Fiends,” een uitdaging aan blanke onderdrukkers en dwepers. Zijn werk verscheen in verschillende tijdschriften, met name in het linkse tijdschrift The Liberator, dat zijn verzetshymne “If We Must Die” publiceerde, waarin hij dreigde met vergelding voor raciale vooroordelen en misbruik. In 1922 publiceerde McKay Harlem Shadows, zijn vierde en belangrijkste bundel. De bundel verzekerde McKay’s plaats als sleutelfiguur in de Harlem Renaissance. In deze periode verdiepte hij zich in het communisme en werkte hij samen met de Universal Negro Improvement Association en schreef hij verschillende artikelen voor het blad van die organisatie. Van 1923-1934 reisde McKay door Europa en Noord-Afrika, en schreef hij de romans Banjo en Banana Bottom. In deze periode schreef hij ook Home to Harlem, een roman met een openlijk homoseksueel personage en gedetailleerde beschrijvingen van de homo- en lesbische clubscene van Harlem in de jaren 1920, met inbegrip van drag en gender bending. Na dit verblijf keerde McKay terug naar Harlem en begon te werken aan A Long Way from Home (1937), een memoires waarin hij zijn ervaringen als onderdrukte minderheid beschreef en opriep tot het beëindigen van kolonialisme en segregatie. De gezondheid van de levenslange agnost omarmde het katholicisme en in 1940 werd hij Amerikaans staatsburger. In 1944 verliet hij New York en verhuisde naar Chicago om te werken voor de Katholieke Jeugd Organisatie. McKay stierf daar aan hartfalen op 22 mei 1948.