.cls-1{fill:#0966a9 !important;}.cls-2{fill:#8dc73f;}.cls-3{fill:#f79122;}

Dr. Francis Townsend (1867-1960), Amerikaans arts, schrijver, politiek organisator en auteur van het Townsend Plan

Francis Everett Townsend werd op 13 jan. 1867 geboren in een boerengezin in de buurt van Fairbury, IL. Het gezin verhuisde naar Nebraska, waar Francis naar de Franklin Academy ging. Aanvankelijk emigreerde hij naar Californië in de verwachting rijk te worden door de landhausse, maar hij eindigde arm. Na een paar jaar in de landbouw en bijbaantjes in Kansas en Colorado, ging Townsend naar het Medical College in Omaha, waar hij in 1907 afstudeerde. Hij begon een praktijk in South Dakota, waar hij bleef tot hij in de Eerste Wereldoorlog bij het medisch korps van het leger ging. Hij trouwde met een verpleegster, Minnie Bogue.

Na de oorlog woonden de Townsends in Long Beach, Californië. Maar Townsend’s particuliere medische praktijk liep niet goed en dus werd hij assistent-directeur van de stadsgezondheidszorg. Als gevolg van de Grote Depressie verloor hij die baan al snel. Toen hij 66 jaar oud was en met pensioen wilde gaan, werd Townsend steeds verontwaardigender over de benarde situatie van het grote aantal straatarme bejaarden zoals hijzelf. In 1933 stelde hij een plan voor waarbij de federale regering iedere 60-plusser een maandelijks pensioen van 200 dollar zou verstrekken.

Het plan behelsde een gegarandeerd maandelijks pensioen van 200 dollar, een vrij aanzienlijk bedrag in de jaren dertig. Het pensioen zou worden gestuurd naar iedere gepensioneerde burger van 60 jaar of ouder, te betalen door een vorm van nationale omzetbelasting van 2% op alle zakelijke transacties met de bepaling dat iedere gepensioneerde het geld binnen 30 dagen zou moeten uitgeven. Zijn idee was om de Depressie te beëindigen door consumentenuitgaven door middel van het beëindigen van armoede onder ouderen.

Nadat hij zijn idee in september 1933 had voorgesteld in de People’s Forum kolom van de plaatselijke krant in Long Beach en had geadverteerd voor colporteurs om steun te verkrijgen, werd Dr. Townsend overspoeld met vrijwilligers. Robert Earl Clements, een jonge vastgoedmakelaar, tekende als promotor en fondsenwerver, en op nieuwjaarsdag 1934 openden de twee het eerste hoofdkwartier voor hun nieuwe “Old Age Revolving Pensions, Ltd.” In korte tijd ontpopte de Townsend-beweging zich tot een politieke kracht waarmee rekening moest worden gehouden. In september kreeg hun kantoor in Long Beach gemiddeld tweeduizend brieven per dag van belangstellenden, en binnen een jaar waren er meer dan duizend Townsend-clubs actief. In 1936, een jaar van presidentsverkiezingen, beweerde de organisatie meer dan drie en een half miljoen leden te hebben, en ze verzamelde meer dan twintig miljoen handtekeningen op petities waarin het Congres werd opgeroepen het Townsend Plan goed te keuren.

De eenvoud van het voorstel, de apostolische ijver van Townsend en de organisatie van de Townsendieten in een formidabele pressiegroep zorgden voor steeds meer steun voor het plan, ondanks de veroordeling ervan door economen. De economen waren in het algemeen gekant tegen deze vorm van belastingheffing omdat zij een oneerlijk voordeel inhield voor grote, verticaal geïntegreerde ondernemingen die goederen produceerden vanaf de grondstof tot aan het afgewerkte, verkoopbare produkt, ten opzichte van intermediaire bedrijven die slechts bij één of twee stappen van dit proces betrokken waren. Het belangrijkste argument tegen het plan was echter dat de belastingen niet genoeg zouden zijn om de hoge pensioenen te betalen, die bijna de helft van het nationale inkomen zouden bedragen.

In 1935, gedeeltelijk als reactie op de aanhoudende populaire groei van het Townsend Plan, bevatte de voorgestelde Sociale Zekerheidswetgeving van president Franklin D. Roosevelt twee titels die bedoeld waren om de ouderen te helpen, maar geen van beide was zo genereus als het Townsend Plan. De wetgeving van de president omvatte een staats/federaal programma voor arme ouderen met bijpassende betalingen van de federale regering aan de staten, bekend als Old Age Assistance (OAA), en een nationaal sociaal verzekeringspensioenprogramma voor gedekte werknemers, gelabeld: Sociale Zekerheid. De programma’s van de president werden beide opgenomen in de Social Security Act, die in augustus 1935 werd aangenomen.

Aanhangers van het Townsend Plan bleven ageren voor hogere uitkeringen na de aanname van de Social Security Act in augustus 1935 en bereikten hun hoogtepunt van steun in de maanden nadat de wet was aangenomen. In de tijd dat zijn beweging aan kracht en macht won, ging Dr. Townsend in de politiek met enkele oude trawanten. In 1936 hielp hij bij de oprichting van de crypto-fascistische Union Party, met Gerald L.K. Smith, de voorvechter van het “Share the Wealth” programma van de vermoorde Amerikaanse senator Huey Long (en later een van de oprichters van de America First Party en een veroordeelde subversief in de Tweede Wereldoorlog), en pater Charles E. Coughlin, priester-leider van de beruchte “National Union for Social Justice” beweging. Later werd Dr. Townsend veroordeeld tot 30 dagen gevangenisstraf wegens minachting, omdat hij weigerde te antwoorden aan een commissie van het Congres. Maar President Franklin Roosevelt onderkende de gevaren van het martelaarschap voor zo’n populaire activist en verleende hem “een ongevraagd pardon”.

Dr. Townsend is nooit opgehouden met het promoten van zijn pensioenregeling; maar de welvaart van de jaren na de Tweede Wereldoorlog en verbeteringen in particuliere, staats- en federale pensioenuitkeringen deden de aantrekkingskracht van zijn boodschap afnemen. Hij stierf in Los Angeles op 1 september 1960.

Bronnen:
Edwin Amenta. 2006. “Als bewegingen ertoe doen: The Townsend Plan and the Rise of Social Security.” Princeton: Princeton University Press.
David H. Bennett, “Demagogues in the Depression: American Radicals and the Union Party, 1932-1936.” (1969). www.answers.com/topic/francis-townsend
“National Affairs: Man & Plan” Time Magazine: Monday, Sep. 12, 1960
www.time.com/time/magazine/article/0,9171,897520,00.html

(Voor een meer gedetailleerde geschiedenis van de ontwikkelingen op het gebied van de Sociale Zekerheid, bezoek de sectie Geschiedenis van de website van de Social Security Administration: http://www.ssa.gov/history/)