We leggen uit wat traditie is, wat het verband is met identiteit, gewoonten en diverse voorbeelden. Ook traditie in het recht.
Wat is traditie?
De term traditie omvat, op vele verschillende gebieden van het menselijk leven, het idee van manieren van doen die de samenleving wenselijk acht om in de loop van de tijd te behouden, en die daarom van generatie op generatie worden doorgegeven. De oorsprong van dit woord gaat terug op het Latijnse traditio, van het werkwoord tradere, “overdragen” of “overdragen”.
Tradities kunnen betrekking hebben op gewoonten, gebruiken, samenlevingspatronen of religieuze, juridische, culturele, enz. overwegingen. In al deze gevallen gaat het echter om een overerfbaar mentaal model, d.w.z. een paradigma dat in de loop der tijd door herhaling in stand wordt gehouden.
Dus, als we zeggen dat iets of iemand traditioneel of traditionalistisch is, bedoelen we dat hij of zij de gebruikelijke, overgeërfde manier van doen aanhangt of waardeert. Bovendien maken tradities deel uit van de identiteit van samenlevingen, dat wil zeggen van de patronen en overtuigingen die de eigenaardigheid of de manier van zijn van volkeren vormen.
Er zijn unieke tradities, eigen aan een samenleving, en ook andere tradities die worden gedeeld door volkeren die een gemeenschappelijke oorsprong hebben of die historische en culturele kenmerken delen. Zo kan men spreken van nationale tradities, zoals de Duitse, maar bijvoorbeeld ook van Spaanse tradities, of van christelijke, joodse of islamitische tradities.
Je bent wellicht geïnteresseerd in: Cultureel erfgoed
Traditie en gewoonten
Tradities en gewoonten zijn enkele van de belangrijkste uitingen van een bepaalde cultuur, en kunnen worden gedefinieerd als een reeks overtuigingen en ervaringen die van generatie op generatie worden overgeërfd.
Echter, gebruiken zijn die sociale praktijken die geworteld zijn in een gemeenschap, die verband houden met het dagelijks leven, met gewoonten, die door herhaling deel zijn gaan uitmaken van de plaatselijke identiteit.
Tradities betreffen een groter aantal mensen, waardoor hun gevoel deel uit te maken van dezelfde culturele identiteit wordt versterkt. Zij omvatten rituele, culturele, religieuze, gastronomische of folkloristische praktijken.
In een kustdorp in het Caribisch gebied kan het bijvoorbeeld de gewoonte zijn om op vrijdag op het plein bijeen te komen om te dansen. Dit is iets wat ze gewoonlijk doen, en wat in de loop van de tijd herhaald wordt, maar wat op een bepaald moment misschien niet gedaan wordt, of een dag eerder of een dag later, bijvoorbeeld omdat het op een vrijdag te veel regent.
Maar datzelfde dorp vereert op bepaalde tijden van het jaar de Maagd Maria door middel van een processie van het beeld vanuit de kerk naar elke hoek van het dorp, religieuze feesten, specifiek voedsel, enz. Dit vormt een religieuze traditie, die zij hoogstwaarschijnlijk delen met naburige dorpen, en zelfs met andere ver weg gelegen dorpen, die dezelfde culturele en religieuze geschiedenis hebben.
Meer op: Gewoonte
Traditie in het recht
In de juridische en rechtsprekende sfeer wordt over traditie gesproken in een bijzondere betekenis. Enerzijds is gewoonterecht (of kortweg gewoonterecht) het geheel van regels of wijzen om conflicten op te lossen die historisch zijn overgeërfd, d.w.z. die voortkomen uit de traditie. Deze term komt van het Latijnse consuetudo, dat vertaald kan worden als “gewoonte” of “gewoonte”.
Hiermee onderscheidt men zich van de juridische term “traditie”, die in juridische termen wordt gebruikt voor de handeling van de overdracht van een goed aan een natuurlijke of rechtspersoon. Het is in die zin synoniem met overbrengen of overdragen.