Velen geloven dat elke bekendheid, goed of slecht, positief is. Dat is een leugen. In de wereld van boeken, waar bekendheid en erkenning in voor- en tegenspoed in de meest populaire series zit, zijn er inderdaad veel literaire juweeltjes. Maar voor zo veel juweeltjes als er zijn, zijn er evenveel rotsen. Sommige boeken inspireren mensen, andere boeken maken dat je wilt sterven. Hier is een lijst van de slechtste boeken die ik kon vinden. Ik heb links naar de Amazon-pagina’s toegevoegd, voor het geval je deze boeken daadwerkelijk wilt kopen.
“Twilight”-serie (2007) van Stephanie Meyer
“Slaap, mijn Bella. Droom gelukkig. Jij bent de enige die ooit mijn hart heeft geraakt. Het zal altijd het jouwe zijn. Slaap, mijn enige liefde.”
“Je maakt me gek, Bella.”
De stammoeder van alle vampierboeken en -films voor tieners. Het succes van “Twilight” in het midden van de jaren 2000 leidde tot verschillende films en spin-offs, en tot de woede van lezers overal ter wereld. Stephanie Meyer’s uitstapje in het genre genereerde evenveel haat als liefde voor haar verhaal over een pedofiele vampier die vocht met een shirtloze wolfman over Kristen Stewart. Psychology Today publiceerde zelfs een artikel over de mogelijk schadelijke lessen die “Twilight” leerde over relaties, waarbij jonge lezers gewaarschuwd werden. “Twilight” is voor veel mensen die ene zomer geworden waarin je per ongeluk een dakloze man hebt vermoord. Je weet dat het gebeurd is, maar je hoopt dat als je er maar lang genoeg over zwijgt, iedereen het vergeet.
“Atlanta Nights” (2005) van Travis Tea
“Mmm-hmm. Kom en krijg deze grote Afros en onbeschrijfelijk teder. Zijn handen bewogen zeker. Herstel voor een puinhoop. Ze zou het gemerkt hebben als het zo onstuimig over de bekogelende Georgia Girl Grill was gegaan.”
“Zijn Blackberry was een meisje om het gebruikelijke aantal witte, zorgvuldig afgetopte tanden te waarderen. Denk er maar aan – ik heb haar weergaloze ogen.”
In tegenstelling tot bovenstaand voorbeeld, was “Atlanta Nights” opzettelijk ontworpen om een slecht boek te zijn. Gepubliceerd door verschillende auteurs onder de naam Travis Tea, was het boek ontworpen om zo slecht mogelijk te zijn om de uitgeverij PublishAmerica te testen op vanity publishing, in wezen het uitgeven van boeken zonder ze te beoordelen. Zij brachten dit afschuwelijke werk van fictie uit en verrassend genoeg keurde het bedrijf het goed om het boek uit te geven. De plot van het verhaal is onzinnig met personages en gebeurtenissen die in elk hoofdstuk veranderen. “Atlanta Nights” is ongelooflijk slecht geschreven, en sommige cursussen creatief schrijven gebruiken het boek als een leidraad voor hoe je niet moet schrijven. De bovenstaande citaten komen uit hoofdstuk 34, dat gemaakt is door Bonsai Story Generated, dat tekst eenvoudigweg herschikt op basis van input. Het hoofdstuk is volledig willekeurig door een computer gemaakt en vervolgens gepubliceerd.
3. “Vijftig Tinten Grijs” (2011) door E.L James
“Zijn stem is warm en hees als donkere gesmolten chocolade karamel…of zoiets. “
“Vind je de kontlade niet mooi?”
“Hij is mijn eigen Christian Grey ijslolly.”
Net als Twilight lijdt Vijftig Tinten Grijs onder een immense populariteit, terwijl het ervan wordt beschuldigd slecht te zijn geschreven. De serie gaat over de relatie tussen Anastasia Steele en Christian Grey en hun seksuele uitbuiting, waarbij expliciet wordt ingegaan op bondage en andere kinks. Omschreven als “Twilight maar met seks,” begon “Vijftig Tinten Grijs” eigenlijk als “Twilight” fanfictie, dus de wortels van het boek waren vanaf het begin volledig verneukt. De twee versies lijken zo veel op elkaar dat E.L. James heeft geprobeerd om de originele “Master of the Universe,” (wat een waardeloze naam) van elke mogelijke webbron te verwijderen, omdat het zo dicht bij zijn eigenlijke werk ligt.
Eye of Argon (1970) by Jim Theis
“Bereid je voor om je scheppers te omhelzen in de stygische uithoeken van de hel, barbaar”, hijgde de eerste soldaat.
“Pas nadat je het vluchtige lichaam van de dood hebt gekust, stakker!”, keerde Grignr terug.
“Je kunt goed vrijen, meid,” gaf Grignr toe, terwijl hij naar het vat sterke wijn reikte dat zijn pupil had gedronken.”
“Het oog van Argon,” uitgebracht door Theis toen hij 16 jaar oud was, heeft de trekken van een jong, succesvol eerste werk van een gretige en getalenteerde auteur. Dit is niet het geval. Vaak omschreven als de slechtste fantasy novelle ooit geschreven, is “The Eye of Argon” moeilijk om met een strak gezicht te lezen. De originele gepubliceerde versie zat vol typefouten en weerspiegelde Theis’ slechte begrip van grammatica en kunstzinnigheid, aangezien hij besloot zijn eigen afschuwelijke kunst voor het verhaal te tekenen.
De openlijk beschrijvende middelen van de auteur kunnen alinea’s lang aanhouden, waarbij de eerste alinea in het boek doordraaft over een hagedis die niets met de rest van het verhaal te maken heeft. In een ander deel van het boek wordt iemand meerdere alinea’s lang in zijn testikels geschopt. Jarenlang hadden veel versies van de novelle die nog in omloop waren geen einde en reproducties kunnen alleen maar proberen om te herbeleven hoe slecht het origineel eigenlijk was. Gelukkig had iemand een fatsoenlijke reproductie gemaakt, compleet met alle spelfouten en tekeningen.
“Moon People” (2000) door Dale Courtney
“Dit verhaal begint op een mooie zonnige dag in Daytona Beach Florida met een man met de naam David Brayner. Een 45-jarige alleenstaande man die op de plaatselijke middelbare school werkt als leraar natuurwetenschappen.”
“Als Dave bij Cheral intrekt, ziet hij veel van de gewone locals gewoon op de parkeerplaats geparkeerd staan.”
“Braymer, heb je het nieuws gehoord? Zeker, antwoordde David. “Ik ga mijn nieuwe telescoop aansluiten we gaan het bekijken als het dichtbij komt. Dit is een speciale telescoop die overdag kan zien.”
Dit boek is zo slecht dat de Huffington Post een artikel heeft geschreven over hoe vreselijk het eigenlijk is. Je kunt een deel van het boek lezen op Amazon via de ‘look inside’ optie. Ik zou het echter niet aanraden, want zo’n literaire puinhoop is bijna stresserend om door te kijken. Het boek verhaalt over de reis van David Brayner, een wetenschapsleraar die astronaut wordt, of zoiets. Ik weet echt niet wat er aan de hand was in het deel van het boek dat ik heb kunnen lezen. Ik kan er eerlijk gezegd niet veel over zeggen; het is echt zo verschrikkelijk dat er niet één specifiek punt is om mee te beginnen. In een twist van ironie, de recensies voor het boek zijn heerlijk sarcastisch, het benadrukken van het boek vele tekortkomingen.
Note: Als een Amazon Associate, Odyssey kan een deel van de in aanmerking komende verkopen te verdienen.