Met uitzondering van McDonald’s hebben de franchisenemers van Dairy Queen in stilte de grootste rijkdom vergaard van alle levensmiddelenfranchises die meer dan 1000 vestigingen in de Verenigde Staten hebben.
Het is intrigerend om te bestuderen in hoeverre Warren Buffett ervoor heeft gekozen de beginjaren van Ray Kroc bij McDonald’s na te bootsen bij het opstellen van de incentivesystemen die bij Dairy Queen bestaan. In plaats van rijkdom op te bouwen ten koste van de franchisenemers, koos Buffett ervoor rijkdom op te bouwen door zijn franchisenemers de kans te geven zelf aanzienlijke winsten te boeken. Met andere woorden, in plaats van te proberen zoveel mogelijk uit een vaste taart te halen, koos Buffett voor een systeem dat franchisenemers van Dairy Queen aanmoedigt de taart zo groot mogelijk te maken.
Omdat ik weet dat mijn lezers lezerspubliek geneigd is tot cijfers, laten we eens naar de cijfers kijken:
In 2018 had de gemiddelde franchise met 1.000 vestigingen een liquide kapitaal van $ 814.000 nodig om voor investering in aanmerking te komen. Dairy Queen’s liquiditeitsvereiste is ruwweg de helft van dat – je hoeft slechts $ 400.000 in contanten bij de hand te hebben om in aanmerking te komen voor je eigen DQ-franchise.
De gemiddelde nettowaardevereiste voor een voedingsfranchise in de Verenigde Staten is $ 1,17 miljoen. Ook hier biedt Dairy Queen gunstigere instapvoorwaarden, waarbij de deur openstaat voor mensen met een vermogen van $750.000.
En het cruciale punt, en dit is het gedeelte waar Buffett ervoor heeft gekozen Kroc in zijn beginjaren bij McDonald’s te imiteren, is dat Buffett de franchisenemers van Dairy Queen slechts 5% royalty’s over de maandelijkse bruto-opbrengst in rekening brengt en slechts een eerste franchisefee van $25.000 in rekening brengt. In de beginjaren bij McDonald’s weigerde Ray Kroc winst te maken op de verplichte ingrediënten die hij aan de franchisenemers verkocht, omdat hij niet te maken wilde krijgen met de wrevel van de franchisenemers die dit soort belangenverstrengeling zou veroorzaken.
Bij Dairy Queen heeft Buffett een maandelijks percentage van 5% van de bruto-omzet gehandhaafd dat onder het sectorgemiddelde van 5,4% ligt. Met andere woorden, als de franchisenemer in een bepaalde maand voor $1.000.000 aan hamburgers, friet en Blizzards verkoopt, is Buffetts deel $50.000 in plaats van $54.000. In de loop van het jaar komt dat neer op een extra $48.000 voor de franchisenemers van Dairy Queen in vergelijking met wat over zou blijven als de royalty’s van de Dairy Queen-franchise gelijk zouden zijn aan de norm in de sector.
Bij franchiseformules die door de eigenaar worden beheerd, is de gemiddelde jaarlijkse winst $194.000. Voor franchisenemers die afwezig zijn bedraagt de gemiddelde winst $117.000. De gemiddelde kapitaalinvestering in de Dairy Queen franchise is $584.000 over alle markten. Dit betekent dat als je de Dairy Queen franchise zelf uitbaat en beheert, je een rendement van 33% op je investering behaalt (dit hoge rendement is te danken aan het feit dat je arbeid voor de exploitatie van de locatie een deel van het totale rendement uitmaakt). Als je ervoor kiest de franchise niet te exploiteren, is het rendement nog steeds een zeer respectabele 20% op je investering.
Als je een Dairy Queen-franchise uitbaat in een grote stad of een omliggende voorstedengemeenschap, kun je een bedrag verdienen waarmee je op basis van je jaarinkomen in de top 10% van het hele land terechtkomt. Als je niet de dagelijkse manager bent, zal je inkomen je waarschijnlijk in de 25% van het land plaatsen, wat misschien nog indrukwekkender is vanwege de passieve aard van de manier waarop het geld is verdiend.
Ik heb een zwak in mijn hart voor de Dairy Queen-franchises die ervoor kiezen een winkel te openen op het Amerikaanse platteland en op andere plaatsen in het Amerikaanse binnenland. In veel gedeïndustrialiseerde gemeenschappen verdient de eigenaar en uitbater van de plaatselijke Dairy Queen meer dan 150.000 dollar, waarmee zijn gezin in de top 1% van de inkomens in zijn gemeente zit. Hij heeft in zijn eentje de macht om investeringen te doen die de gemeenschap veranderen, of het nu gaat om een tijdige donatie rond de kersttijd of zelfs voor het zakelijke doel om een huurpand te kopen en het voor een huurder op te knappen, zodat de buurt haar integriteit behoudt. Er gaat een hoop geld om in die Blizzards!
In feite is het ijs het geheime wapen van Dairy Queen. Het geheime wapen van McDonald’s zijn de McCafes en Coke, die in wezen allemaal winst opleveren (bijna letterlijk, we hebben het over winstmarges van een paar duizend procent). Bij Dairy Queen maken de Blizzards 700% winst ten opzichte van de kostprijs. De Blizzards kunnen aan andere menu-onderdelen worden toegevoegd om “een maaltijd te maken”, wat een extra nettowinst van $1,50 per transactie oplevert, en elke dag $75 extra nettowinst in de zakken van de eigenaars doet belanden. It may sound trivial, but if it didn’t exist, the operators would earn on average about $30,000 less each year than it does.
In short, the Dairy Queen franchisee has a strong incentive to work hard because he can get a lot for himself and his family if he sticks with it, due to the low franchise royalty fees, the low initial start-up franchise fee, and the profit mechanism of the Blizzard. It would be perfectly expected, rather than hyperbole, for a Dairy Queen operator to find himself earning a million dollars from his Dairy Queen franchise in less than a decade of work.
