Maar de impact ervan is niets vergeleken met die van Landmark Forum, in een eerdere incarnatie est genoemd, dat de eerste rij zo goed als verleid heeft. Net zoals men vroeger praatte over wie wel en wie geen koloniek had, is het een demimonde-gezelschapsspel geworden om te speculeren over wie wel en wie niet naar Landmark is geweest. Niet dat acolieten verlegen zijn om zichzelf bekend te maken. In de afgelopen maanden hebben verschillende stijlbroeders geprobeerd me te rekruteren, waaronder een pr-man die mijn irritatie voelde en me zei: “Waarom ben je zo van streek? Het is niet anders dan het aanbevelen van een goed restaurant.”
Misschien ben ik een cynicus omdat ik niets wil proberen dat is opgericht door de man die de zin “Bedankt voor het delen” heeft geserveerd, maar blijkbaar vinden veel van mijn collega’s dat Landmark echt heel lekker is. “Het is de beste beslissing die ik ooit heb genomen,” zegt Josh Reed, een 27-jarige mode publicist. “Je moet het echt eens proberen.”
Susannah Phillips, die fotoshoots produceert en met Landmark in aanraking kwam door een bevriende fashionista, is ook zo’n voorstander: “Het heeft me geholpen om de bagage kwijt te raken die me tegenhield om de persoon te worden die ik wilde zijn.” Ze zegt dat het haar zo goed bevallen is dat ze voor een gevorderde cursus is gegaan, S.E.L.P. (het Self Expression and Leadership Program).
De getuigenissen zijn zo lang als een Paasmis, of op zijn minst een Landmark-weekend: de introductiecursus duurt drie dagen van 13 uur en kost je ongeveer $400. Aan de andere kant staan websites als www.rickross.net vol met vernietigende, onbevestigde verhalen over Landmark (alles van mensen die beweren een zenuwinzinking te hebben gehad na het volgen van de cursus tot een dokter uit Minneapolis die door het lint ging en haar zoon doodstak). En hoewel ik liever de Iceland Fashion Week bijwoon dan intimiteiten te delen met een stel vreemden, kan ik begrijpen waarom het aantrekkelijk kan zijn voor iemand die probeert hogerop te komen (het is grappig hoeveel van de mensen die ik ken en die Landmark hebben gedaan, werken voor bazen die er op kantoor over proseliteren).
Succes in de mode – met name in modellenwerk – vindt jonge mensen vaak juist op het moment dat ze zichzelf proberen te vinden. En waarom zou een kapper niet proberen de warboel van het leven te ontwarren? Maar ik vraag me af hoeveel te maken heeft met het gevoel van de mode-industrie dat ze aanspraak kan maken op de volgende generatie – “Ik zie er leuk uit; ergo ik verdien het om gelukkig te zijn … nu!” — en haar dorst naar het volgende grote ding. En biedt Landmark de modefans niet nog een reden om urenlang over zichzelf te praten?