De nucleaire crisis in Japan heeft begrijpelijkerwijs tot paniek geleid over lekkende straling en het potentiële gevaar daarvan voor de menselijke gezondheid. De Japanse regering heeft voedselzendingen van bedorven melk en spinazie onderbroken, en er is straling gevonden in het zeewater in de buurt van de Fukushima centrale. Hoewel de gezondheidsautoriteiten hebben benadrukt dat veel van deze straling slechts een minimaal gevaar voor de menselijke gezondheid oplevert, is het idee van straling afkomstig van een nucleair ongeval verontrustend. Sommige Amerikanen hebben om kaliumjodidepillen gevraagd, en in Parijs zijn de geigertellers uitverkocht.
Mensen nemen elke dag veilig kleine hoeveelheden straling op. Planten, rotsen en zelfs het menselijk lichaam geven straling af. Maar hoeveel straling is normaal? Randall Munroe, de geest achter de briljante nerdy figuurtjes in de webstrip XKCD, heeft geprobeerd die vraag te beantwoorden. Hij tekende onlangs een uiterst nuttige grafiek waarin hij de stralingsniveaus van gewone activiteiten zoals het ondergaan van een medische scan of een transcontinentale vlucht vergelijkt met grootschalige nucleaire ongelukken zoals die in Three Mile Island of Tsjernobyl. Hoewel Munroe, een voormalig NASA robotist, vermeldt dat hij geen stralingsdeskundige is, geeft hij een open lijst van zijn bronnen, waaronder de United States Nuclear Regulatory Commission en de afdeling Nuclear Science and Engineering van MIT.
Een sievert, de eenheid waarmee een stralingsdosis wordt gemeten, veroorzaakt ziekte als die in één keer wordt opgenomen, en acht sievert leidt tot de dood, zelfs als behandeling wordt toegepast. Volgens de grafiek absorbeert de gemiddelde persoon veilig ongeveer 3,65 millisievert (of 0,00365 sievert) straling per jaar, door eenvoudige activiteiten zoals wonen in een bakstenen of betonnen gebouw (70 microsievert per jaar) of slapen naast een andere persoon (0,05 microsievert). Iemand die binnen een straal van 50 mijl van een kerncentrale woont, absorbeert 0,09 microsievert aan straling per jaar, wat minder is dan de hoeveelheid die wordt geabsorbeerd door het eten van een banaan.
Hoewel de grafiek geen uitgebreide informatie bevat over de straling die uit de centrale van Fukushima lekt, wordt wel opgemerkt dat iemand die een dag in een stad in de buurt van de centrale van Fukushima doorbrengt, wordt blootgesteld aan 3,5 microsievert extra straling – iets minder dan de straling van een röntgenfoto van het gebit. Om nog een paar vergelijkingen te maken: een mammografie geeft ongeveer 3 millisievert (0,003 sievert) – drie keer zoveel als de maximale dosis straling die werd geabsorbeerd bij het nucleaire ongeluk van Three Mile Island in 1979.
Hoewel sommige van deze onthullingen geruststellend zijn, laat de grafiek ook zien dat wanneer het slecht gaat, het ook heel slecht gaat. Als iemand slechts 10 minuten naast de kern van de kernreactor van de kerncentrale van Tsjernobyl – de plaats van de ergste kernramp in de geschiedenis – zou hebben doorgebracht, zou hij 50 sievert straling hebben opgenomen, bijna zeven keer zoveel als een fatale dosis.
Natuurlijk, hoewel een persoon veel niet-dodelijke doses straling kan opnemen zonder een merkbaar effect, draagt de totale opname op lange termijn wel degelijk bij aan het risico op kanker. Om die reden zijn veel van de zorgen over de gezondheid van mensen die in de buurt van nucleaire ongevallen wonen, volkomen terecht. Maar een snelle realiteitscheck van de veilige stralingsniveaus die we elke dag opnemen, zou sommige mensen op zijn minst een paar dollar kunnen helpen besparen op een geigerteller.