De Geesten van het Davenport Huis

Voor veel mensen in de stad Savannah zal het Davenport Huis op Columbia Square altijd een speciaal plekje in hun hart hebben. Het huis is een historisch juweel, en een lieveling voor liefhebbers van monumentenzorg. Het was vanwege deze liefde dat het Davenport eigenlijk het eerste huis was dat door de Historic Savannah Foundation werd gered.

Het Davenport’s Federal-Style architectuur en all around grandeur is slechts één kant van de medaille, want het historische belang van het Davenport is significant in het vertellen van het verhaal van Savannah. En dankzij de inspanningen om het huis te behouden, zullen veel meer generaties de rol die het huis in de geschiedenis van Savannah heeft gespeeld, kunnen waarderen.

Terwijl het Davenport wordt bewonderd om zijn historisch belang en architectonische schoonheid, is er nog een bijzonder aspect van het huis dat moet worden opgemerkt, en wel in de vorm van het bovennatuurlijke. De Davenport staat bekend om de vele verloren zielen die in de loop der jaren hun intrek in het huis hebben genomen.

De geschiedenis van het Davenport House

Het historische huis van het Isaiah Davenport-huis staat op de noordwesthoek van Columbia Square, op 324 East State Street. Tegenwoordig wordt het huis gerund als een museum, dat in 1963 werd opgericht door de Historic Savannah Foundation.

Het herenhuis in federale stijl zou in 1820 zijn voltooid. Maar het kwam pas een jaar later, in 1821, op de belastinglijsten voor.

Het huis werd gebouwd door de New Englander Isaiah Davenport, die bekend werd als Savannah’s Master Builder. Isaiah is een mysterieuze man in de geschiedenis van Savannah, want er zijn geen portretten of beschrijvingen van de ongrijpbare architect bekend. En, veel van zijn leven werd geheim gehouden, een vaag bestaan. Zonder zijn onsterfelijke werk was hij wellicht voor de geschiedenis verloren gegaan.

Het eerste bekende voorbeeld van Isaiahs werk in Savannah is Laura’s Cottage, dat hij kort na zijn aankomst in de stad in het jaar 1808 liet bouwen. Het vakmanschap van Laura’s Cottage vertoont tekenen van de genialiteit die hem uiteindelijk bekendheid en groot succes zou brengen.

Bij gebrek aan het toen nog uitgevonden elektrisch gereedschap waren de vaardigheden van de New Englander zo superieur dat geen enkele andere bouwer daaraan kon tippen. Hij had een legendarische status in zijn vakgebied bereikt, die mede werd vergroot door zijn obsessieve drang naar perfectie. Het was deze werkethiek die de standaard creëerde, en tegelijkertijd de traditie die andere bouwers zouden volgen in het ontwikkelen van Savannah als de grootse stad die we vandaag kennen.

Tijdens zijn carrière bouwde Isaiah vele ontzagwekkende huizen, waarvan zijn eigen huis, zijn meesterwerk, niet de minste was. Het Isaiah Davenport House wordt beschouwd als het toppunt van Georgische architectuur (ironisch als je bedenkt dat Isaiah uit Rhode Island kwam). Zijn carrière is een testament van een tijdperk waarin bouwers met hun hand werkten. Woningen en gebouwen die de tand des tijds hebben doorstaan.

Het persoonlijke en professionele leven van Isaiah Davenport

Isaiah werd geboren in het schilderachtige kustplaatsje Little Compton, Rhode Island, op 3 november 1784. Als jonge man ging Isaiah in de leer bij een timmerman in New Bedford, Massachusetts. Deze vormingsjaren waren cruciaal voor de beheersing van zijn vak. Op de leeftijd van vierentwintig jaar besloot Isaiah, nu comfortabel in zijn capaciteiten, de stoutmoedige stap te zetten om het enige leven dat hij ooit had gekend te verlaten. Hij pakte al zijn bezittingen in en reisde naar Savannah, waar hem grootse avonturen te wachten stonden.

Hij kwam in 1808 in Savannah aan, hoewel de officiële gegevens hem pas het jaar daarop als inwoner van de stad vermelden. Later dat jaar ontmoette en trouwde Isaiah met Sarah Rosamund Clark. De New Englander trouwde met de Georgia Peach in de Independent Presbyterian Church. Het paar was smoorverliefd en kreeg samen tien kinderen. Echter, slechts zes van hun kinderen overleefden de kindertijd. Sommigen geloven dat de geesten van de vier overleden Davenport kinderen tot op de dag van vandaag in het huis rondspoken.

Ondanks zijn persoonlijke verliezen zou Isaiah doorgaan met zijn werk. Misschien was de reden dat hij zo succesvol was dat hij zich in zijn werk moest verdiepen om zijn verdriet te verwerken. Bovendien had hij nog een huis vol kinderen om voor te zorgen, zeker een moeilijke taak op zich.

Naast de vele particuliere woningen die Isaiah bouwde, werkte hij ook als de man waar de stad Savannah naar toe moest. Hij diende vele malen met trots als aannemer voor de stad. Isaiah’s meest opmerkelijke bijdrage aan de stad was zijn werk bij het restaureren van de historische pleinen van Savannah. Na de grote brand van Savannah in 1820 werd opnieuw een beroep op hem gedaan: hij was belast met de bouw van tijdelijke huisvesting voor de vele ontheemde burgers.

Isaiahs oog voor detail en onberispelijk werk trokken uiteindelijk de aandacht van de federale regering. Hij kreeg de opdracht om op Tybee Island een Martello Tower te bouwen voor kustverdediging – een veiligheidsmaatregel tegen mogelijke aanvallers.

Een man die nooit tevreden was met zijn talent en de kunst die hij had gemaakt, wilde meer. Zijn partnerschap bij stedelijke en federale projecten stimuleerde zijn aspiraties nog meer. Isaiah raakte meer betrokken bij de stadspolitiek en gooide uiteindelijk zijn hoed in de politieke ring. Van 1817 tot 1822 was Isaiah wethouder van de stad. Alsof dat nog niet genoeg was, werd hij ook nog brandweermeester voor de wijken Greene en Columbia. Later rondde hij zijn politieke en ambtelijke loopbaan af met het ambt van agent voor de Columbia Ward.

Treurig genoeg werd Isaiah, zoals zovelen in Savannah in de jaren 1800, slachtoffer van de gele koorts. Hij stierf op 16 oktober 1827, slechts 43 jaar oud. Isaiah heeft zoveel bereikt in zo weinig tijd dat je je afvraagt wat hij nog meer zou hebben bereikt als hij meer jaren op deze aarde had mogen doorbrengen. Zijn lichaam werd een tijdje te ruste gelegd op de Colonial Cemetery voordat het later werd opgegraven en bijgezet op de Laurel Grove Cemetery.

Een maand na Jesaiahs dood werd zijn tiende kind geboren, een jongen met de naam Dudley. Helaas zou Dudley, net als zijn vader, ook jong sterven. Hij stierf op veertigjarige leeftijd in 1867.

Na het overlijden van Isaiah Davenport

Na het overlijden van Isaiah veranderde zijn vrouw Sarah, die extra steun nodig had, hun Davenport-huis in een pension, omdat ze nu weduwe was en zes kinderen moest onderhouden. En dat deed ze. Zij en haar kinderen bleven op het landgoed wonen tot het jaar 1840.

Sarah stond voor een moeilijke beslissing, omdat ze haar geliefde huis niet langer kon onderhouden – het huis waar haar man zijn hart en ziel in had gelegd. Maar, zoals met alles het geval is, de tijd komt altijd weer terug. En, de tijd om haar huis te verkopen was gekomen. Sarah verkocht het Davenport House (in 1840) voor negenduizend dollar aan Benjamin Baynard en zijn gezin, die vanuit Hilton Head, South Carolina, naar Savannah waren gekomen.

Het Davenport House bleef meer dan een eeuw in de familie Baynard. In 1955 werd het Davenport House voor de tweede keer in zijn vijfhonderdvijfendertigjarig bestaan verkocht. In de loop der jaren verslechterde het majestueuze Davenport House en de idyllische buurt rondom het huis tot het decor van een roman van Stephen King.

Het Davenport House, dat als vervallen werd beschouwd en door de stad moest worden gesloopt, had zelf genade nodig. Een groep Savannahers die graag wilde behouden, verenigde zich met het doel het Davenport te redden. En redden deden ze het. De groep die bekend staat als de Historic Savannah Foundation kocht het huis (in 1955), als hun eerste daad van behoud van de geschiedenis van Savannah.

Later dat jaar veranderde de Historic Savannah Foundation het Davenport House in hun hoofdkwartier, evenals een agentschap voor familiediensten. De stichting zag de belofte die het Davenport nog steeds had en begon aan het langzame proces van restauratie van het huis. Op 9 maart 1963 opende de stichting de eerste verdieping van het Davenport als een museum open voor het publiek. Terwijl het renovatieproces verder ging met de bovenste verdiepingen van het huis, opende de stichting het hele huis voor het publiek en verhuisde hun hoofdkwartier naar een ander gebouw.

Decennia later, in het midden van de jaren tachtig, begon de stichting, die wenste dat de Davenport zou voldoen aan de professionele normen als een museum, met het proces om de juiste fondsen te werven om hun nieuwe onderneming te ondersteunen. Tien jaar later konden ze eindelijk beginnen met de nieuwe restauraties. Hun doel was het creëren van een authentieke ervaring voor alle bezoekers door het incorporeren van antieke armaturen en meubilair die nauw aansluiten bij de stijl die aanwezig was in het tijdperk waarin Isaiah Davenport in 1827 vertrok.

Voor het uitstekende werk van de Historic Savannah Foundation werd het Davenport House Museum in 2005 geëerd met de Preserve America Presidential Award. Vijf jaar later (in 2010) werd het Davenport opnieuw geëerd. Bij deze gelegenheid ontvingen ze de Georgia Governor’s Award in the Humanities.

De geesten van het Davenport House

Bij zo’n oud huis als het Davenport vind je meestal wel paranormale verstoringen van de een of andere soort. Of het nu een schimmige figuur is die op de loer ligt in het donker, of onuitgesproken gefluister van verloren zielen uit het verleden. Zielen die wanhopig hun verhalen uit het verleden willen vertellen. En dat is tenslotte de bedoeling van een museum: verhalen uit het verleden leren kennen.

De spookkat van het Davenport House

Hoewel alle honden naar de hemel gaan, kan dat blijkbaar niet gezegd worden van katten. Nou ja, in ieder geval één kat. Een van de beroemdste spookverhalen in verband met het Davenport House is niet de verloren ziel van een persoon, maar de merkwaardige geest van een kat. Deze spookachtige kat is keer op keer gezien door degenen die het Davenport hebben bezocht. De meeste van deze katachtige spookbezoeken vinden plaats tijdens rondleidingen door het museum. Deze waarnemingen van een zwervende, Binx-achtige kat (ja, dat is een Hocus Pocus verwijzing) overstijgen decennia.

Bezoekers zullen vaak een glimp opvangen van de kat als hij van de ene kamer naar de andere hobbelt, alsof hij een bovennatuurlijke muis probeert te vangen. Andere mensen hebben de kat op de vensterbank zien zitten, vorstelijk en de mensen vanaf zijn plek in de gaten houdend. Alsof hij de bewaker is van het Davenport House. U denkt misschien dat het een zwerf- of huiskat is. Maar, zoals de mensen die in het museum werken u zullen vertellen, er is geen levende kat in het huis.

Dus, wat is er aan de hand – wat zien al deze mensen? Is het mogelijk dat ze iets anders voor een kat aanzagen? Misschien… Een of twee beweringen kunnen gemakkelijk worden verworpen. Maar, deze waarnemingen zijn bij talrijke gelegenheden voorgekomen. Vele malen, verspreid over jaren, hebben mensen de kat die ze zien op een sprookjesachtige manier beschreven, en in elk verslag wordt de kat identiek beschreven.

Is dit een spookkat? Lijkt me waarschijnlijker dan een onsterfelijke kat, die de kaars met de zwarte vlam beschermt in een poging de kinderen van Salem te redden van de Sanderson zusters, toch? Trouwens, als mensen geesten kunnen worden, waarom katten dan niet? Meestal is de reden waarom mensen weigeren over te steken, onafgemaakte zaken. Wat kunnen de onafgemaakte zaken van een kat zijn? Ik begrijp waarom Tom blijft omdat hij nooit de ongrijpbare Jerry heeft gevangen. Maar, dit is geen tekenfilm. Dus, wat is de reden van deze kat? Misschien is de theorie van Binx uiteindelijk toch niet zo onwaarschijnlijk. Misschien dient de spookkat van het Davenport huis wel als haar beschermer.

Het spookmeisje in het Davenport Huis

Niet alle spookverhalen in het Davenport Huis behoren tot het dierenrijk. Een ander beroemd spookverhaal in het huis gaat over de geest van een jong meisje. Deze spookachtige jongedame is vaak gezien terwijl ze door het huis en de tuinen buiten het hoofdverblijf zwierf. Net als de kat, is ze ook gezien in de ramen. Meestal op de bovenste verdiepingen. Er wordt gezegd dat ze neerkijkt op de straat, op de mensen die voorbij komen; soms zijn dat ook mensen die op spooktocht zijn.

Bij tenminste één gelegenheid is dit spookachtige meisje gezien door gasten die het huis bezochten op een dagtocht. Zij zagen een meisje op zolder spelen. Na het vinden van een docent, werd het huis doorzocht naar dit kleine meisje. Vervolgens zag men haar naar buiten rennen, waarna ze in het niets verdween.

Wie was dit kleine meisje? Zou ze een van de Davenport kinderen kunnen zijn geweest? Het is waar dat vier van de tien Davenport kinderen op jonge leeftijd stierven. Maar, zoals eerder gezegd, de Davenport diende ook als pension, en soms waren er wel tien verschillende families tegelijk in ondergebracht. Zeker één van deze families had een jonge dochter bij zich, en de Gele Koorts eiste elke dag slachtoffers. Het is zeer waarschijnlijk dat een kind ziek is geworden toen het in de Davenport woonde, en later aan de ziekte is bezweken.

De waarheid achter het spookmeisje in de Davenport zal misschien nooit aan het licht komen. Maar we moeten allemaal respect hebben voor haar geest, want haar paranormale wezen is vrijwel zeker het gevolg van een tragedie.

Het herleven van de uitbraak van de gele koorts in 1820

Tijdens de maand oktober biedt het Davenport House Museum bezoekers een kans om te ervaren hoe het leven er in de jaren 1820 uitzag. Deze ervaring is geen spookattractie, maar is bedoeld om mensen te onderwijzen over de gele koorts epidemie. Het Davenport behandelt en bespreekt de uitbraak op een echt persoonlijke manier.

Het museum toont de problematiek rond de epidemie met respect, en vertelt de verhalen van de vele levens die in de negentiende eeuw verloren gingen, vooral die van de zielen in de kuststreken van Amerika. Savannah was uiteraard niet uitgesloten van deze vreselijke plaag, vandaar de reden waarom het Davenport de setting van dit onheilspellende tijdperk opnieuw creëert. En het is inderdaad belangrijk om de historische aard van deze bijbelse vloek niet te vergeten.

De reconstructie van de uitbraak van gele koorts in 1820 bevat ook het verhaal van de heldhaftige Mary Lavinder. Mary was de eerste vrouw in de staat Georgia die arts werd. En, het was tijdens de epidemie, waarin zij diende. Ze was een onvermoeibare werker die nooit van haar missie week om de levens van de mensen van Savannah te redden. Dr. Lavinder’s werk is net zo historisch als het Davenport House zelf, en misschien wel meer bekendheid verdienend.

Bezoek aan het Haunted Davenport House Museum

Het Davenport House Museum is gevestigd op Columbia Square, op 324 East State Street. Het ligt schuin tegenover het spookhuis Kehoe House Bed and Breakfast.

Als u meer wilt weten over het Davenport House en de geesten die er vaak worden gezien, ga dan mee met Ghost City’s All-Ages Grave Tales Ghost Tour. Deze spooktocht stopt bij het Davenport House op bijna elke tour.