Cardiopulmonale reanimatie (CPR) is al eeuwenlang een letterlijke levensredder. Om de paar jaar worden nieuwe richtlijnen uitgebracht om de reanimatietechnieken te perfectioneren, waardoor deze vorm van noodhulp modern lijkt. Wat u misschien zal verbazen, is dat het al in zekere mate in gebruik is sinds 1740, toen de Franse Academie van Wetenschappen mond-op-mondbeademing aanbeval voor verdrinkingsslachtoffers.
Dr. James Elm demonstreerde de techniek voor het eerst en werkte samen met Dr. Peter Safar aan het bewijzen van de effectiviteit van CPR en de vele voordelen ervan in vergelijking met andere noodprocedures. Dr. Peter Safar was de auteur van een boek getiteld “ABC of Resuscitation,” dat een soort “Bijbel van reanimatie” werd.”
“De eerste pogingen om plotselinge hartstilstanden of hartaanvallen aan te pakken begonnen in het midden van de 17e eeuw in Amsterdam, waar een groep rijke en burgerlijke burgers een groep organiseerden met de naam “Vereeniging tot Herstel van Verdronkenen”. De organisatie stelde een aantal regels op die gevolgd moesten worden in het geval dat een persoon zou verdrinken. Het werd zo’n succes dat in heel Europa soortgelijke organisaties werden opgericht en later ook in Amerika. De reanimatiebeweging heeft sindsdien enorm aan populariteit gewonnen en redt jaarlijks ongeveer 92.000 levens.
Tijdlijn van de ontwikkeling van Cardiopulmonale Resuscitatie
1700
1740 – Mond-op-mondbeademing werd officieel aanbevolen voor verdrinkingsslachtoffers door De Franse Academie van Wetenschappen, (Frans: Académie des Sciences) in Parijs.
1767 – De Vereniging voor het Herstellen van Verdronken Personen werd de eerste georganiseerde inspanning om plotselinge en onverwachte dood aan te pakken.
Jaren 1800
1891 – Dr. Friedrich Maass voerde de eerste ondubbelzinnig gedocumenteerde hartmassage bij mensen uit.
Jaren 1900
1903 – Dr. George Crile rapporteerde het eerste succesvolle gebruik van uitwendige hartmassage bij reanimatie.
1904 – Het eerste Amerikaanse geval van hartmassage met gesloten borstkas werd uitgevoerd door Dr. George Crile
1954 – James Elam was de eerste die bewees dat uitgeademde lucht voldoende was om een adequate oxygenatie te handhaven
Wanneer werd CPR uitgevonden?
1956 – Peter Safar en James Elam vonden mond-op-mondbeademing uit.
1957 – Het leger van de Verenigde Staten nam de mond-op-mondbeademingsmethode over om niet reagerende slachtoffers te reanimeren.
1960 – Cardiopulmonale reanimatie (CPR) werd ontwikkeld. De American Heart Association startte een programma om artsen vertrouwd te maken met close-chest cardiale reanimatie en werd de voorloper van reanimatietraining voor het grote publiek.
1963 – Cardioloog Leonard Scherlis richtte het reanimatiecomité van de American Heart Association op en in datzelfde jaar keurde de American Heart Association reanimatie formeel goed.
1966 – De National Research Council van de National Academy of Sciences riep een ad-hocconferentie over cardiopulmonale reanimatie bijeen. De conferentie was het directe gevolg van verzoeken van het Amerikaanse Nationale Rode Kruis en andere instanties om gestandaardiseerde opleidings- en prestatienormen voor reanimatie vast te stellen.
1972 – Leonard Cobb hield ’s werelds eerste massale burgeropleiding in reanimatie in Seattle, Washington onder de naam Medic 2. Hij hielp meer dan 100.000 mensen trainen in de eerste twee jaar van de programma’s.
2000s
2003 – ProCPR lanceert voor het eerst een online reanimatiecursus.
2008 – Hands-Only CPR (of Compression Only CPR) wordt geïntroduceerd als een manier om omstanders compressies te laten geven als ze getuige zijn geweest van een arrestatie. Het doel is om mensen bij de reanimatie te betrekken.
2014 – ProTrainings lanceert SUMO – een Single Use Manikin Option – voor het evalueren van vaardigheden op afstand.