De ins & outs van het tekenen van een platencontract

Het almachtige platencontract – gewild, verguisd, voortdurend in ontwikkeling – bestaat uit woorden op een bladzijde, en die woorden hebben gewicht. Bij het tekenen van een platencontract kan één clausule het verschil uitmaken tussen het kiezen van je singles en het verliezen van je visie, het vergaren van rijkdom en het mislopen van een kans, het kopen van de droomauto en het leasen van het minibusje (niets persoonlijks, minibusje). De dag van de ondertekening is even serieus als feestelijk.

Deze overeenkomsten binden bedrijf en maker in een wettelijke echtverbintenis, waarbij zakelijke bijzonderheden worden vastgelegd om toekomstige hij-zei-zij-zei-uitspraken af te wenden. Sommige contracten hebben vervaldata. Andere duren eeuwig. Bijna altijd dicteren ze een ruil: meerjarige auteursrechten in ruil voor veel geld, marketingverplichtingen voor een deel van de royalty’s, vroege investeringen voor het laatste woord over of je haar groen of blauw moet zijn voor de volgende albumcyclus. Grapje. Een beetje.

In goede en slechte tijden zijn deals statussymbolen. Een voortdurende race om de volgende grote krantenkop (“Artiest X tekent voor $99.000.000.000!”) leidt teams van oud tot nieuw af van de onderliggende mechanismen die meer dan geld beïnvloeden. Het is gemakkelijk om verborgen complexiteiten en gefragmenteerde uitbetalingen te verdoezelen om aan de oppervlakte op te scheppen. Maar de grote cijfers geven nauwelijks een idee van wat er in de PDF-bestanden staat waar advocaten oorlog om voeren, en daarom geven we hier en nu een rondleiding langs de basisprincipes, in de tweede aflevering van Decoded:

• Pt. 1: De geschiedenis van platencontracten

P.S. Dit is geen juridisch advies en is ook niet bedoeld als zodanig. Alle contracten / overeenkomsten / deals enz. moeten worden besproken met een bevoegde advocaat.

Maak plaats voor Boilerplates

Om de eindeloze drang van de mensheid naar pure efficiëntie te honoreren (en om de financiële belangen van labels te beschermen), beginnen veel platencontracten met dezelfde basis, die we in een seconde zullen ontleden. Hoewel de meeste van deze overeenkomsten bestaan uit dezelfde commerciële clausules (voorschotten, royaltytarieven, termijnen, enz.), variëren de werkelijke aantallen enorm. De volgende voorwaarden zijn vaak van invloed op waarom twee zogenaamd vergelijkbare artiesten verschillende aanbiedingen kunnen krijgen.

• Heeft de artiest al een track record van muziekverkoop en streams
• Heeft de artiest co-signs van bekende schrijvers, producenten, artiesten, enz.
• Of de live show van de artiest een overwinningsronde is of een werk in uitvoering of een wrak
• Of de sociale kanalen van de artiest over-indexerende engagement rates laten zien
• Of andere muziek bedrijven op zoek zijn naar een artiest om te tekenen (of ontslag te nemen)
• Of de artiest al werkt met een hoog kaliber team (bijv.management)
• Of de advocaat een bijzonder nauwe band heeft met het bedrijf
• Of de artiest een ingebouwd publiek naar de tafel brengt (bijv. Instagram maven)
• Of de catalogus van de artiest (eerdere releases) beschikbaar zijn om te distribueren
• Of het A&R team van het label meer dan de meesten gelooft in de muziek van de artiest
• muziek
• Of het management van het label persoonlijk geïnteresseerd is in het dealproces

Record Deals (verkorte versie)

Korte en bondige synopsis hieronder. Blijf scrollen voor diepere duiken.

• Territorium: Waar het label de rechten op je muziek controleert
• Termijn / Exploitatieperiode: Hoe lang het label de rechten op je muziek controleert
• Rechten: De verschillende dingen die het label legaal kan profiteren van, gebruiken, en / of controle
• Opname Commitment: De # songs of projecten die je moet leveren
• Release Commitment: Het minimum product (en) dat het label formeel moet uitbrengen
• Voorschotten: Terugvorderbare contante betalingen (aka toekomstige verdiensten) die je vrij kunt besteden
• Budgetten: Recoupable cash reserves meestal gebruikt voor specifieke dingen, bijv. opname
• Royalties / Revenue Share: Het % van de inkomsten dat je houdt v.s. het % dat het label houdt

The Juice: Expanding On Record Deal Key Points

Want pesky caveats sidelined and high-level perspective provided, we can now dig into the meat of the matter: the contractual language that many record deals have in common, from small-scale indies to traditional corporations to yours truly. Pak je cafeïnehoudende drankje en zet je schrap.

• Territorium: Alle plaatsen waar een muziekbedrijf je werk kan distribueren, op de markt brengen en ervan kan profiteren. Dit is meestal “universum” omdat toekomstige mensen “Rocket Man” (Thugger’s versie) onder andere op Mars zullen streamen. Dat gezegd hebbende, is het nog steeds gebruikelijk om territoriale vensters te vinden; bijvoorbeeld het werken met een in Frankrijk gevestigd label om buzz in Europa op te bouwen, terwijl een Amerikaans bedrijf de rest van de wereld afhandelt.
• Rechten / Verlening van rechten: Alle dingen die het muziekbedrijf van plan om geld te verdienen van en / of te bevorderen, die streams, downloads, en de verkoop van masteropnamen, officiële artiest video’s, foto’s, logo’s, covers, synch licenties of sublicenties, uw naam, cover artwork, en bios, plus merch, touring, en nog veel meer in 360 deals zou kunnen omvatten.
• Termijn / Exploitatieperiode: De periode waarin de muziek bedrijf dat u ondertekenen met het recht om te distribueren, markt, verkopen en / of winst uit uw werk, meestal exclusief, aka als iemand anders probeert, ze gaan worden in grote problemen.

Terms zijn vaak de som van twee dingen: De Initiële Periode, bijvoorbeeld de tijd die het kost om de eerste EP of LP te produceren, te leveren, op de markt te brengen en te verkopen, plus eventuele Extensies, bijvoorbeeld het verlengen van een deal omdat de artiest het door het label verstrekte geld niet heeft terugverdiend, plus Opties, oftewel het recht van het bedrijf om een artiest te behouden voor een ander project als ze dat willen. Labels zullen hun opties opnemen als (1) de initiële release aan de financiële of culturele verwachtingen voldoet, (2) als ze genoeg in de artiest geloven om zwakke commerciële prestaties te doorstaan, of (3) als ze de deal willen laten vallen maar niet willen dat een andere maatschappij de artiest binnenhaalt en hem contracteert, zodat ze later niet voor gek staan. Dat laatste komt voor, en ja, het is deprimerend.

Sommige termijnen duren maar 30 dagen voor doorlopende distributie. Wanneer een bedrijf meer risico’s neemt door financiering, marketingondersteuning, fysieke distributie of radiopromotie te bieden, hebben deals de neiging langer te duren, variërend van 24 maanden aan de lage kant tot het leven van het auteursrecht aan de hoge kant. Perpetuity deals geven labels een Perpetual Grant om een liedje of project uit te brengen, te beheren, te bezitten (of mede-eigenaar te maken), en er winst uit te halen tot de wereld vergaat, aka tot het auteursrecht vervalt, en ze zijn helaas nog steeds gangbare praktijk. Kortere deals daarentegen bestaan als Exclusieve Licenties, waarbij een artiest tegen een label zegt: “Je mag dit uitbrengen – jouw welkom – en er geld van innen voor X maanden en dan moet je het teruggeven.”

• Opnameverplichting: Het aantal masteropnames dat de artiest in een bepaalde tijdsperiode moet afleveren. Dit kan bepalen hoe lang een album moet zijn. Soms is het letterlijk gewoon dat, een vooraf bepaald aantal nummers, en soms is het gespeld als een Product Commitment, aka een verzameling van nummers expliciet gebruikt voor een EP of LP.
• Release Commitment: De belofte van het bedrijf om een minimaal product uit te brengen (een single, EP, of LP) binnen X dagen, weken, of maanden nadat je de definitieve opnames aan hen hebt geleverd.
• Voorschotten: Forfaitaire bedragen (meestal contant) die aan een artiest worden gegeven wanneer hij een platencontract tekent (ook wel Execution genoemd), wat het begin, of Commencement, van de Initial Period markeert, of wanneer hij een volgende projectperiode begint, wat het begin van een Option markeert. Het komt vaak voor dat een voorschot in delen wordt uitbetaald, bijvoorbeeld 50% vooraf en 50% na aflevering van de vereiste EP of LP.

In het algemeen kunnen artiesten doen met voorschotten wat ze willen – ook wel discretionaire middelen genoemd. Sommigen gebruiken dat geld om tournees te financieren. Anderen kopen een herenhuis. Wat je ook doet, weet dat het eerste dollarbedrag niet is wat je mee naar huis neemt. Managers (15 – 20% aandeel) en advocaten (5% aandeel in de VS) betalen traditioneel een commissie van deze labelbetalingen, wat betekent dat een voorschot van $100.000 in werkelijkheid $75.000 – $80.000 voor jou is, vóór belastingen.

Tenzij je een superster bent met wat extra bonusgeld met dank aan het bedrijf, is er ook een goede kans dat de voorschotten Recoupable zijn, een lening die de artiest moet terugbetalen. Zie ze als je toekomstige verdiensten. Als het label verwacht dat je X dollar genereert in de loop van de deal, kunnen ze het zich veroorloven om een deel van X vroeg te verstrekken om belangrijke kosten te dekken.

• Opnamebudgetten / Marketinguitgaven: Dit zijn terugvorderbare voorschotten die je niet vrij kunt besteden. Gewoonlijk zullen labels, in aanvulling op cash voorschotten, deze speciale resource pools opzetten om de kosten van het maken en promoten van muziek te dekken. Deze dingen worden soms wederzijds goedgekeurd, wat precies betekent waar het op lijkt, hoewel traditionele bedrijven meestal het laatste woord hebben over wat waar wordt uitgegeven.
• Royalty’s voor artiesten: Uw deel van de inkomsten uit streams, downloads, cd’s, enz. Royalty tarieven kunnen variëren per grondgebied (bijvoorbeeld een hoger tarief voor de binnenlandse verkoop en een lager tarief voor de internationale verkoop) en zal niet op je bankrekening als je een niet-gerecupereerd saldo (als je royalty’s niet hebben terugbetaald uw voorschot en budgetten). Het is standaard voor acts om ongeveer 15% van de inkomsten te ontvangen in traditionele deals, 50% met indie labels, en over het algemeen tussen 65% en 85% met AWAL, afhankelijk van ons niveau van betrokkenheid en de middelen die we ter beschikking stellen. Industrieel jargon voor verkoop is Exploitaties, trouwens. Nog meer cafeïne nodig?

Het is makkelijk om een cruciale waarheid over inkomstenaandelen over het hoofd te zien: Terugbetaling van voorschotten komt alleen van het deel van de artiest, niet van het label, in traditionele platencontracten. Met andere woorden, als je een voorschot van $10 ontvangt en je hebt een royalty van 15%, dan moet je muziek ongeveer $66,67 aan Bruto Ontvangsten (totale verkoop) genereren, niet $10, voordat je regelmatige checks van je muziek ziet. Zolang artiesten het grootste deel van de opbrengst ontvangen, kan dit model geen kwaad, maar het is nog steeds gebruikelijk om makers veel minder dan 50% te geven bij de meeste traditionele bedrijven.

Omgekeerd bieden de Net Profit Splits, die je kunt vinden bij indies en streaming labels, een alternatief, waarbij zowel het bedrijf als de maker de kosten gelijk verdelen. Pas als alle kosten zijn terugverdiend, maken beide partijen winst.

• Mechanische royalty’s: Geld dat het label verschuldigd is aan de eigenaars van de compositie (songwriters en uitgevers) voor elke stream, download en fysieke aankoop, en dat in tal van landen wordt afgedwongen door overheidsinstanties en verenigingen. In de VS bedraagt het wettelijke mechanische tarief 9,1 cent per gekochte track, en fracties van een cent per stream.

Grijze gebieden rode vlaggen

Plaatcontracten zijn niet altijd zwart-wit, waardoor “rode vlaggen” een beetje een verkeerde benaming is, maar sommige aanvullende clausules, zinnen en trefwoorden kunnen een grote impact hebben op de carrières van artiesten.

• Gerelateerde/verbonden/secundaire amusementsactiviteiten: In wezen een 360 deal, deze juridische taal laat muziek bedrijven te nemen delen van verschillende kunstenaar inkomstenstromen, met inbegrip van merch, touring, fanclubs, sponsoring, endorsements, etc.
• First Right of Refusal / First Look / Matching: Maakt muziek bedrijven een eerste aanbod of concurrerend aanbod te ondersteunen (en te profiteren van) een extra deel van uw bedrijf, bijv.bv. een muziekbedrijf dat een deal sluit tussen jou & hun merch divisie, of het veiligstellen van extra muziekrechten, bv. het hebben van digitale release rechten op je werk met een “first look” garantie op fysieke exemplaren. Als je ooit vinyl wilt verkopen, krijgt je label de kans om ze namens jou te maken en te verkopen.
• Min-Max Floors / Ceilings: Vooraf overeengekomen combo-budget ranges die ervoor zorgen dat artiesten niet minder dan X dollar ontvangen voor een toekomstig project, en ervoor zorgen dat labels niet meer dan Y dollar betalen voor dat project als ze ervoor kiezen om die optie op te pakken. Zo kan een artiest bijvoorbeeld minstens 400.000 dollar en hoogstens 700.000 dollar ontvangen voor zijn tweede LP-optie, ongeacht hoe veel of hoe weinig het eerste album verkoopt. Zie het als een tweezijdige verzekering. Hoe komt het label op een echt bedrag? Een snelle rekensom. Een vergelijking baseert ruwweg het totale budget van een project op ~67% van de 12-maands verkoop van het vorige project. Dus, $1M in verkoop op LP1 betekent een budget van $667K voor LP2, waarvan 15 – 25% (ongeveer $130K) naar het kasvoorschot gaat. Als dit bedrag boven het vooraf overeengekomen plafond ligt, krijg je niet meer dan dat maximumbedrag.
• Bumps / Escalations: Automatisch geactiveerde verhogingen van royaltytarieven, bonussen, voorschotten en budgetten in het geval van een vooraf overeengekomen prestatie, bijvoorbeeld het terugverdienen van een eerste voorschot, het winnen van een Grammy, of het scoren van een Top 10 hit.
• Gecontroleerde samenstellingsclausules / Verminderde Mechanicals: Laat label een fractie van het mechanische tarief ($ 0,091) betalen, meestal 75%, aan artiest / songwriter(s). Laat label ook alleen mechanische royalty’s betalen over een vooraf bepaald aantal songs per project, bijv. 10x het tarief betalen voor alle LP’s die je produceert, zelfs als je een LP maakt met 15 songs, die anders 15x het tarief zou rechtvaardigen.
• Key Person’s Clause: Laat artiest een deal verlaten als de aangewezen labelpersoon vertrekt.
• Holdback Periods: Verzekert muziekbedrijf een venster van exclusiviteit waarin de kunstenaar kan geen andere muziek vrij te geven binnen een stuk van de tijd, bijvoorbeeld een zanger akkoord gaat met een niet-LP nummer niet uit te brengen binnen zes maanden na de openbare release van die LP’s.
• Cross Collateralization: Laat het label de verliezen van een release van een artiest dekken met winsten van een andere release van die artiest. In 360s, kunnen de etiketten ook geld van extra opbrengststromen, b.v. merch of het toeren, nemen om muziekverliezen te dekken.
• Boekhouding/Audits: Laat labels bepalen wanneer, en in welke mate, u hun rapportage verklaringen kunt onderzoeken en juridische stappen ondernemen als er iets niet pluis is.
• Verplichtingen van derden: Maakt artiest of label verantwoordelijk voor het afhandelen van de boekhouding van bepaalde kosten, bijvoorbeeld royalty’s van uitgelichte artiesten of sample clearances.

Beschouw dit als het topje van de ijsberg van dingen om te overwegen bij het tekenen van een platencontract. Sommige contractuele fragmenten weerspiegelen de toenemende macht van artiesten, terwijl andere oude, vreemde clausules tot stof kunnen vergaan als je er maar hard genoeg mee schudt. De normen voor platencontracten weerspiegelen nog steeds grotendeels de oude realiteit (de risico’s van het produceren van fysieke exemplaren, de kosten van internationale distributie, het breken van vinyl, een monopolistische greep op verschillende promotieplatforms). Ze lezen als boomringen en fossiliseren de juridische en financiële realiteit van een ander tijdperk. De geschiedenis van de muziek bestaat uit gearchiveerde artikelen, oud beeldmateriaal, tv-optredens, sociale media, herinneringen van fans. De geschiedenis van de industrie ligt besloten in documenten en de woorden boven de stippellijnen. Wanneer die woorden regelmatig weergeven wat er allemaal is veranderd – marginale distributiekosten, kelderende productiekosten, geglobaliseerde streaming – zullen artiesten de touwtjes in handen hebben, zoals het hoort.