Definitie en informatie over decarboxylering – Weedmaps

Definitie:

Een chemische reactie die ontstaat wanneer een cannabinoïde zodanig wordt verhit dat een carboxylgroep wordt verwijderd, waardoor het vermogen van de cannabinoïde om met de receptoren van het lichaam te reageren wordt vergroot. Decarboxylering is afhankelijk van tijd en temperatuur. Zo zal tetrahydrocannabinolzuur (THCA) op natuurlijke wijze decarboxyleren in tetrahydrocannabinol (THC) na verloop van tijd, of onmiddellijk na blootstelling aan hitte.

“Decarboxylering is een belangrijk proces bij het maken van edibles, tincturen of oliën.”

“Decarboxylering van zure cannabinoïden kan op natuurlijke wijze plaatsvinden gedurende een lange periode van blootstelling aan lucht en licht of onmiddellijk nadat cannabinoïden zijn blootgesteld aan hitte, of tijdens een kookproces.”

Cannabis als ruwe plant is niet giftig en kan geen sterke psychoactieve effecten veroorzaken. Pop-culture verwijzingen naar het eten van een zak cannabis om je voorraad te verbergen en daarna super-high te worden, zijn gewoon niet waar. THCA is de verbinding die in de ruwe cannabisplant zit, en om bedwelmende eigenschappen te hebben moet het eerst worden omgezet in THC.

THCA zal op natuurlijke wijze over een lange periode decarboxyleren in THC, maar vaak wil je het proces versnellen. Om dit te doen, moet je de THC activeren door het te verhitten. De THCA in cannabis wordt omgezet in THC wanneer het wordt gerookt of verdampt om het via inhalatie op te nemen, of wanneer het gedurende een bepaalde tijd wordt gekookt om het via de spijsvertering op te nemen.

Bij eetbare en uitwendige toepassingen zorgt decarboxylering, of decarberen, voor een snellere absorptie van de cannabinoïde. En bij edibles, als je je wiet niet decarboxyleert, is het waarschijnlijk dat het niet de maximale potentie bereikt.

Interessant is dat wanneer je wiet decarboxyleert, dit ook helpt het risico op botulisme en andere microbiologische verontreinigingen te verminderen door het vocht uit de cannabinoïden te verwijderen en de kans op bacteriegroei te verminderen.

Waarom is decarboxyleren belangrijk?

Het decarboxyleren van je wiet is van cruciaal belang omdat dit het proces is waardoor je high kunt worden. Zoals eerder gezegd, bevat wiet die niet is gedecarboxyleerd geen actieve THC, de chemische verbinding die de roesverwekkende effecten veroorzaakt. In plaats daarvan bevat rauwe cannabis de inerte verbinding THCA. Zodra je echter verhit, zet je die THCA om in THC – en daar word je stoned van.

Vernietigt decarboxylering CBD?

Nee, decarboxylering vernietigt cannabidiol (CBD) niet. Integendeel, decarboxylering is juist nodig om ervoor te zorgen dat de CBD wordt geactiveerd. Net als bij THC bevat de ruwe cannabisplant geen CBD-moleculen.

In plaats daarvan bevat hij cannabidiolzuur (CBDA), dat niet op dezelfde manier met je lichaam reageert als CBD. Om dat CBDA om te zetten in CBD, de verbinding die consumenten een aantal positieve therapeutische effecten geeft, moet je je wiet eerst decarboxyleren.

Het komt erop neer: om THCA en CBDA om te zetten in respectievelijk THC en CBD, moet je gedurende een bepaalde tijd warmte toepassen.

Hoe je thuis wiet kunt decarboxyleren

Het thuis decarboxyleren van THCA vergt wat vallen en opstaan en kan een paar pogingen vergen om te perfectioneren. Dat komt omdat het bereiken van de juiste decarboxyleringstemperatuur cruciaal is voor het hele proces. Als je de temperatuur niet goed krijgt, zul je niet in staat zijn om wiet goed te decarboxyleren.

Het verwarmen van cannabinoïden op een te hoge temperatuur – heter dan 300 graden Fahrenheit, of 148,9 graden Celsius – zal degradatie veroorzaken. Terpenen kunnen verdampen, en de geur en smaak kunnen onsmakelijk zijn. Afbraak van THC kan echter leiden tot de vorming van cannabinol (CBN), dat zijn eigen gezondheidseigenschappen heeft.

Wat is de beste methode om Cannabis te decarboxyleren?

Er zijn verschillende manieren om wiet thuis te decarboxyleren. Er is echt niet één methode die beter is dan de andere. In plaats daarvan draait het allemaal om wat je hoopt te bereiken met het decarboxyleren van je wiet, en hoe je van plan bent je gedecarboxyleerde wiet te consumeren.

Als je bijvoorbeeld edibles wilt bakken, zul je waarschijnlijk het meest gebaat zijn bij het maken van cannabis-infused boter of cannabisolie. Als je echter van plan bent om gedroogde planten toe te voegen aan eten, drinken of iets anders, en je wilt voorkomen dat de wiet een sterke geur afgeeft, dan kun je beter de sous-vide methode hieronder gebruiken. Wat je behoeften ook zijn, hier zijn een paar van de meest voorkomende manieren om wiet te decarboxyleren.

Hoe lang decarboxyleren

Hoe lang je je cannabis aan hitte moet blootstellen om decarboxylering te bereiken, hangt af van de temperatuur die je gebruikt. In het algemeen geldt: hoe lager de temperatuur, hoe langer het proces zal duren. Maar tegelijkertijd wil je niet zo’n hoge temperatuur gebruiken dat je het plantmateriaal uiteindelijk verschroeit of verbrandt.

In een onderzoek uit 2011, gepubliceerd in het Journal of Molecular Structure, hebben onderzoekers de ideale omstandigheden voor optimale decarboxylering van cannabis geïdentificeerd. Dit is wat zij vonden: “Onder de experimentele omstandigheden werd de hoogste opbrengst verkregen bij 110 graden Celsius en 110 minuten.”

Volg deze leidraad, om wiet zo effectief mogelijk te decarboneren, schiet voor 110 minuten bij 110 graden C, of 230 graden Fahrenheit.

Bakken

Cannabis kan worden gebakken in een voorverwarmde oven op een vel perkamentpapier. Breek om te beginnen eerst je toppen in kleine stukjes en verspreid de cannabis in een dunne, gelijkmatige laag. Bedek het papier met aluminiumfolie, stel de timer in op 25 tot 30 minuten en bak het op 230 graden Fahrenheit, of 110 graden Celsius.

Als je klaar bent, laat je de cannabis afkoelen voordat je het gebruikt voor een consumptietoepassing. Misschien wil je het in een keukenmachine doen om het een gelijkmatige consistentie te geven, zodat je het gemakkelijk kunt mixen en bakken. En ja, je moet wiet decarboxyleren voordat je het gebruikt in een eetbaar recept. Het lichaam kan THCA niet uit zichzelf omzetten in THC, dus zorg ervoor dat je je wiet hebt gedecarboxyleerd voordat je het in eetbare producten gebruikt, zodat je de maximale potentie uit de bloem haalt.

Sous-Vide Methode

Soms is de veiligste manier om te koken zonder cannabis te verbranden het gebruik van water, en sous vide decarboxyleren kan de voorkeur hebben van sommige cannabisgebruikers, en diegenen die misschien ook foodies zijn. Om wiet te decarboxyleren met sous-vide, een bereidingsmethode met water of stoom verwarmd tot een precieze en consistente temperatuur, heb je een vacuümsealer, hitteveilige plastic verpakking, een sous-vide precisiekoker, een grinder en een grote pot nodig.

Als je klaar bent met het malen van je cannabis, seal je het in hitteveilige plastic verpakking met behulp van je vacuümsealer. Vul de grote pan met water en zet hem op het fornuis. Plaats de precisiekoker in de pan en stel de temperatuur in op 230 graden Fahrenheit, of 110 graden Celsius. Zodra de sous-vide de gewenste temperatuur heeft bereikt, plaats je de verzegelde cannabis in de precisiekoker en laat je het ongeveer 1 ½ uur koken.

Slow Cooker

Je kunt cannabis ook decarboxyleren met behulp van een slow cooker en bakolie, zoals kokosolie of olijfolie. Dit wordt vaak gedaan wanneer cannabisgebruikers met cannabis geïnfuseerde oliën willen maken.

Een voorbeeldrecept vraagt om 64 ounces, of 1,8 kilo, drooggewicht cannabis en 1 pint, of 433 milliliter, olijfolie, afgedekt en gedurende 1 uur op hoog vuur in een slowcooker, en vervolgens op laag vuur en nog eens 2-3 uur koken. Het mengsel wordt dan afgekoeld en door een kaasdoek gezeefd, waarbij elke eetlepel (ongeveer 14 milliliter) olie ongeveer 2 gram cannabis bevat.

Cannabisboters worden ondertussen vaak op het fornuis gemaakt.

Koken

Cannabis laten sudderen in een theezakje ondergedompeld in water en boter is een andere veelgebruikte manier om wiet te decarboxyleren en tegelijkertijd THC te extraheren. Er is slechts een kleine hoeveelheid boter nodig om te helpen de cannabinoïden eruit te trekken. De temperatuur van het kokend water bad moet rond de 212 graden Fahrenheit liggen. Het maken van thee volgens deze methode is een gebruikelijke manier om twee doelen tegelijk te bereiken.

Kan je cannaboter decarberen?

Je hoeft je geen zorgen te maken over het ondergaan van een apart decarboxylatieproces van canna-boter. Dat komt omdat op de juiste manier gemaakte cannaboter al is gedecarbificeerd. Meer specifiek houdt het proces van het maken van canna-boter in dat een mengsel van boter en cannabis samen wordt verhit en zo lang laat sudderen dat er twee dingen gebeuren:

1. Het cannabis materiaal wordt volledig gedecarboxyleerd.
2. Cannabinoïden worden uit het plantmateriaal getrokken en binden zich aan de vetten in de boter.

Het eindresultaat van dit proces is een eindproduct, bekend als cannaboter, dat vol zit met gedecarboxyleerde en geactiveerde THC, klaar om te worden geconsumeerd en je de bedwelmende high te geven waarnaar je op zoek bent.

Decarboxylering in Concentraten

Concentraten worden gemaakt met behulp van een aantal processen, waaronder fysieke agitatie, druk, of het gebruik van een oplosmiddel. Bij de meeste processen wordt geen warmte gebruikt, wat betekent dat concentraten voornamelijk THCA bevatten in plaats van THC. Daarom moet je je concentraten verbranden of verdampen om high te worden.

Hasjolie is een van de meest klassieke vormen van concentraten. Gewoonlijk wordt hasjolie verkregen door cannabis te weken in een soort oplosmiddel dat de meeste cannabinoïden uit het plantmateriaal trekt. Wanneer het oplosmiddel verdampt is, blijft er een dikke, teerachtige of olieachtige substantie achter die vol zit met geconcentreerde cannabinoïden. Omdat het eindproduct echter nooit aan hitte is blootgesteld, bevat het nog geen actieve THC.

Technisch gezien ontstaat gedecarboxyleerde hasjolie pas op het moment van consumptie, wanneer je het verbrandt om te roken of verdampt om te dabben.

Decarboxylering in de biochemie

Decarboxylering kent naast het gebruik van cannabis nog vele andere toepassingen in de biochemie. Het decarboxylatieproces verandert het vermogen van THC en CBD om zich te binden aan de cannabinoïde-receptoren van ons lichaam, maar decarboxylatie gebeurt ook met andere aminozuren. L-tryptofaan, bijvoorbeeld, is een essentieel aminozuur dat we nodig hebben om serotonine (5-hydroxytryptamine) aan te maken, wat gebeurt door decarboxylering. Ook histidine wordt op deze manier omgezet in histamine, de allergische reactie van ons lichaam.

Planten en insecten decarboxyleren ook anders dan mensen. Het omgekeerde proces van decarboxylering is carboxylering, oftewel het toevoegen van kooldioxide aan een verbinding, wat de eerste stap is van fotosynthese. Een andere populaire term tegenwoordig is ketonendecarboxylering. Dit proces vormt de ketonen die door het lichaam worden aangemaakt tijdens vasten of een lage inname van koolhydraten, zoals bij het ketogeen dieet.

Onbedoelde decarboxylering

Bij blootstelling aan licht en warmte zullen zowel cannabisbloem als concentraten die THCA bevatten uiteindelijk helemaal vanzelf decarboxyleren. En zoals eerder gezegd, kan verdere afbraak THC omzetten in CBN.

Dat betekent dat als je zowel de versheid van je cannabis als het cannabinoïde gehalte van je cannabis wilt behouden, het belangrijk is om zowel cannabis toppen als concentraten te bewaren op een koele, donkere plek met minimale blootstelling aan licht en warmte.

Kan je een magnetron gebruiken om wiet te decarboxyleren?

Het gebruik van een magnetron wordt soms omarmd als een snelle en makkelijke manier om wiet te decarboxyleren. Hoewel sommigen die deze methode hebben geprobeerd succesvolle resultaten melden, kan het decarberen van wiet in een magnetron veel vluchtiger zijn dan het gebruik van een oven, wat mogelijk resulteert in verbrande wiet met verlies van potentie en een gedegradeerde geur en smaak. Kortom, decarberen met een magnetron is mogelijk, maar uiteindelijk risicovoller en niet altijd de kortere tijdspanne die het biedt waard.