Iedere ochtend doet mijn roedel van vijf honden aan rek- en strekoefeningen. Ze beginnen met een speelse buiging, de staartpunten wiebelen hoog over hun hoofd. Daarna steken ze hun borst vooruit en strekken ze hun achterpoten zo ver uit dat ik denk dat een van hen deze keer zeker zal omvallen. Shelby, mijn Pit Bull mix, staat bekend om de “skisprong”, waarbij ze haar achterpoten uitstrekt als een skiër die van de schans vliegt. Maar op de een of andere manier slagen ze er allemaal in om de landing te maken met een gratie en gemak waar zelfs onze katten jaloers op zijn. Tenslotte kijken mijn hondachtige Zen-meesters me aan met een ontspannen, gelukkige grijns, enthousiast om naar buiten te gaan en de vogels en eekhoorns te begroeten.
Als deze routine bij jou thuis ook doorgaat, dan is je hond een natuurtalent in doga, of yoga voor honden. “Doga is een partner yogales die mensen doen met hun honden,” zegt Kari Harendorf, eigenaar van East Yoga in New York City en ooit ster van Animal Planet’s “K9 Karma.” De doga liefhebber, die al vele jaren samenwerkt met haar 10 jaar oude Husky, Charlie, begon met het geven van doga lessen in 2004. “Het lijkt veel op een dans, waarbij we de honden gebruiken zoals we een traditionele danspartner zouden gebruiken … net zoals een leraar je zou kunnen helpen om dieper in de houding te gaan.”
“Net als yoga, balanceert, harmoniseert, zuivert en overstijgt doga het lichaam en de geest van de beoefenaar,” zegt doga leraar Madhavi Bhatia. “Wat doga uniek maakt is de beoefening en de voordelen die een harmonie en synchronisatie van energiestroom tussen baas en hond creëren.”
Aan de slag met doga
Hoewel ik een rusteloos type ben die yoga om oppervlakkige redenen heeft vermeden (wie heeft er tijd om stil te zitten en aan niets te denken?), voelde ik me direct aangetrokken tot doga. Immers, is niet alles leuker en interessanter als je je hond mee kunt nemen? Ik schreef mijn 10-jarige Catahoula, Desoto, in voor doga les bij Wiggles ‘n’ Wags in Lombard, Ill. We werden vergezeld door mijn vriendin Barb Scalise en haar zes jaar oude Vizsla, Penny. We brachten yoga matten mee voor onszelf en onze honden, snoepjes en water.
GET THE BARK NEWSLETTER IN YOUR INBOX!
Schrijf je in en ontvang de antwoorden op je vragen.
Bhatia, onze instructrice, begon 14 jaar geleden met het geven van yogalessen in haar geboorteland India. Ze begon pas onlangs met het geven van dogalessen, maar had al een leven lang ervaring met dogi’s en dogini’s. “Als kind observeerde ik honden, met nieuwsgierigheid naar hun bewegingen,” zegt Bhatia. “Het was een zeer onbewuste, speelse start van doga voor mij.”
Ik herkende een aantal van de houdingen tijdens onze allereerste les. De ochtend speelboog van mijn honden komt overeen met de “downward-facing dog” houding, misschien wel de meest natuurlijke houding voor alle honden. Wat ik beschreef als Shelby’s “skisprong” is de populaire “cobra” pose.
Maar een hond een natuurlijke houding zien aannemen en hem in een houding helpen – of hem gebruiken om je eigen houding te ondersteunen – zijn heel verschillende dingen. Ik koos Desoto als mijn doga-partner omdat ik aannam dat hij, als senior, graag naast me op de mat zou gaan liggen en me zijn poten en hoofd zachtjes in de verschillende houdingen zou laten manipuleren.
We weten wat er gebeurt als je aanneemt. Desoto was zo blij om bij andere mensen en honden te zijn, dat hij nauwelijks stil kon zitten, laat staan de downward-facing dog doen. Ik bracht een zakje snoepjes om hem te helpen focussen, en dat deed het. Maar ik had niet gerekend op de waterval van kwijl die over mijn gloednieuwe yogamat stroomde. En heb ik al gezegd dat hij 72 pond weegt en helemaal gespierd is? Ondertussen gingen Barb en haar kleine, goed opgevoede Penny soepel van houding naar houding alsof ze het al jaren deden.
De les eindigde met een zacht gezang en meditatieve “oms” onder leiding van Bhatia. Ik was uitgeput en, dankzij het zweet en speeksel op mijn mat, bedekt met een vochtige vacht. Maar Desoto had eindelijk zijn innerlijke dogi gevonden. Uitgestrekt met zijn rug tegen mijn gekruiste benen, keek hij met slaperige ogen naar onze instructeur. Terwijl ik “ohm” zong met de rest van de studenten, hief hij zijn hoofd lichtjes op om me aan te kijken. Tevreden zuchtte hij en legde zijn hoofd op de mat. Naarmate de weken verstreken, verbeterden Desoto en ik, vooral toen ik ernaar streefde om de alledaagse spanningen los te laten en gewoon in het moment te zijn, net als hij.
Voordelen van Doga
Er zijn andere voordelen aan het leren van je hond om je toe te staan elk deel van zijn lichaam aan te raken, inclusief zijn poten en tenen. Het doen van zachte doga stretches met mijn Dalmatiër, Darby, hielp haar haar angst voor het knippen van nagels te overwinnen. Het kwam ook van pas met ons jonge gemengde ras, Ginger Peach, die een ongeduldige en opdringerige persoonlijkheid heeft. Ze leerde niet alleen de rekoefeningen te verdragen, ze biedt nu ook haar poten aan in afwachting
Nauw contact met het lichaam van je hond biedt ook de gelegenheid voor een wekelijkse gezondheidscontrole. Harendorf herinnert zich dat een van haar studenten een knobbel op de binnenkant van haar hond’s dij vond die ze misschien nooit zou hebben ontdekt zonder haar wekelijkse doga les. (Gelukkig bleek de knobbel goedaardig.) Senior en lichamelijk gehandicapte honden kunnen ook profiteren van doga, zolang de routine wordt aangepast aan hun behoeften.
“Doga brengt ons terug naar meer eenvoudige dingen,” zegt Harendorf. “Mijn honden zijn opgegroeid als stadshonden, waar er van die grote hondenrennen zijn en mensen gewoon hun honden meenemen en in hun sociale kring op bezoek komen of aan de telefoon praten of de krant lezen. We zijn zo druk, zo verbonden met de mobiele telefoon en de Blackberry en de piepers. We kunnen onze honden uitlaten en geen aandacht aan ze besteden. Doga is 45 minuten onverdeelde aandacht. Het is een geschenk.”