Wilson heeft gezegd dat “als iemand een snelle en gemakkelijke manier wil om erachter te komen wat mij bezighoudt”, hij drie van zijn boeken moet lezen: Reforming Marriage, Angels in the Architecture, en Joy at the End of the Tether. Wilson zegt dat “als iemand deze drie boeken zou lezen, ze een vrij goed begrip zouden hebben van wat ik belangrijk vind”.
Wilson is uitgever van en medewerker aan het gereformeerde culturele en theologische tijdschrift Credenda/Agenda, en is een voormalig medewerker van Tabletalk, het tijdschrift van R.C. Sproul’s Ligonier Ministries. Hij publiceerde een aantal boeken over cultuur en theologie, verschillende kinderboeken en een dichtbundel.
Over onderwijsEdit
Wilson is een prominent voorstander geweest van klassiek christelijk onderwijs, en hij heeft zijn visie op onderwijs uiteengezet in verschillende boeken en pamfletten, vooral in Recovering the Lost Tools of Learning en The Case for Classical Christian Education. In deze geschriften betoogt hij dat de Amerikaanse openbare scholen tekortschieten in het onderwijzen van hun leerlingen, en hij stelt een christelijke benadering van het onderwijs voor die gebaseerd is op het Trivium, een Grieks-Romeinse benadering van het onderwijs die de nadruk legt op grammatica, retorica en logica en pleit voor een brede blootstelling aan de vrije kunsten, waaronder klassieke westerse talen zoals Latijn en Grieks. Het model is overgenomen door een aantal christelijke privéscholen en thuisstudenten.
Over familieEdit
Wilson en zijn vrouw hebben ook een aantal boeken geschreven over gezinskwesties, gebaseerd op hun begrip van de Bijbel, waaronder Reforming Marriage, Federal Husband, Her Hand in Marriage (over bijbelse verkering), Standing on the Promises: A Handbook of Biblical Childrearing, and Future Men.
Over theologieEdit
Wilson heeft over theologische onderwerpen geschreven in boeken als Mother Kirk: Essays and Forays in Practical Ecclesiology, To a Thousand Generations over de kinderdoop, en “Reformed” Is Not Enough: Recovering the Objectivity of the Covenant. Hij is ook een bekend voorstander van Van Tilliaanse vooronderstellende apologetiek en postmillennialisme. Brief van een Christelijke Burger is Wilsons antwoord op Atheïst Sam Harris’ Brief aan een Christelijke Natie. In mei 2007 debatteerde Wilson met een andere bekende atheïst, Christopher Hitchens, in een zesdelige serie die eerst in het tijdschrift Christianity Today werd gepubliceerd, en vervolgens als boek met de titel Is Christianity Good for the World? met een voorwoord van Jonah Goldberg. In oktober van het volgende jaar debatteerden zij in persoon op drie opeenvolgende dagen op drie verschillende plaatsen.
Federal VisionEdit
Wilson’s opvattingen over verbondstheologie zoals die worden aangehangen in “Reformed” Is Not Enough en in zijn bijdrage aan The Federal Vision hebben als onderdeel van de Federal Vision theologie tot enige controverse geleid, deels vanwege de gelijkenis met het Nieuwe Perspectief op Paulus, dat Wilson niet volledig onderschrijft, hoewel hij sommige leerstellingen heeft geprezen die in lijn zijn met zijn theologie. De RPCUS denominatie verklaarde zijn opvattingen over het onderwerp als ketters, en hoewel “Reformed” Is Not Enough al in bewerking was toen de resolutie van de RPCUS werd gepubliceerd, probeerde Wilson een aantal van hun aanklachten in dat boek aan de orde te stellen.
In 2007 stelde Wilson de “Joint Federal Vision Profession” op. In 2017 verklaarde hij op zijn blog dat “ik tot de conclusie ben gekomen dat de frase federal vision zelf een struikelblok is…..Ik zou nog steeds alles willen bevestigen waar ik mijn handtekening onder heb gezet in de Federal Vision statement…. maar ik denk dat het blijven gebruiken van federal vision als label…. alleen maar verwarrend is.”
Zuidelijke slavernijEdit
Wilsons meest controversiële werk is waarschijnlijk zijn pamflet Southern Slavery, As It Was, dat hij schreef samen met League of the South medeoprichter en mede-christelijke predikant Steve Wilkins. Het pamflet stelde dat “slavernij in het Zuiden een oprechte genegenheid tussen de rassen teweegbracht waarvan we kunnen zeggen dat die nooit heeft bestaan in enig land voor de oorlog of sindsdien”. Louis Markos merkt op dat “hoewel het pamflet racisme veroordeelde en zei dat de praktijk van de Zuidelijke slavernij onbijbels was, critici verontrust waren over het feit dat het stelde dat de Amerikaanse slavernij goedaardiger was dan gewoonlijk wordt voorgesteld in geschiedenisteksten.” Historici als Peter H. Wood, Clayborne Carson en Ira Berlin veroordeelden de argumenten van het pamflet, waarbij Wood ze even vals noemde als holocaustontkenning.
Wilson organiseerde in februari 2004 een conferentie aan de Universiteit van Idaho voor degenen die zijn ideeën steunden, zoals dominee George Grant. De universiteit publiceerde een disclaimer waarin zij zich distantieerde van het evenement, en er vonden talrijke protesten tegen de conferentie plaats. Wilson beschreef kritische aanvallen als “abolitionistische propaganda”. Hij heeft ook herhaaldelijk ontkend dat hij racistische ideeën heeft. Wilson heeft zijn eigen opvattingen omschreven als “paleo-confederaal”. Hij heeft gezegd dat zijn “lange oorlog” niet in het teken staat van blanke suprematie; Wilson beweert eerder te streven naar het herstel van een vermeend vroeger tijdperk, waarin geloof en rede één leken, en waarin familie, kerk en de organische “gemeenschap van christenen” die T. S. Eliot beschrijft in Christianity and Culture machtiger waren dan de staat.
Het Southern Poverty Law Center brengt Wilkins opvattingen in verband met de Neo-Confederate en Christelijke Reconstructie bewegingen onder invloed van R. J. Rushdoony, en concludeert: “Wilsons theologie is in de meeste opzichten niet te onderscheiden van de grondbeginselen van de Reconstructie.”
Canon Press staakte de publicatie van Southern Slavery, As It Was toen het zich bewust werd van ernstige citatiefouten in verschillende passages van de hand van Wilkins. Robert McKenzie, de geschiedenisprofessor die als eerste de citatieproblemen opmerkte, beschreef de auteurs eerder als “slordig” dan als “kwaadwillig”. Wilson herwerkte en herformuleerde de argumenten in het traktaat, en publiceerde (zonder Wilkins) een nieuwe reeks essays onder de naam Black & Tan na overleg met historicus Eugene Genovese.