Het spijt me dat ik sinds vrijdag niets meer heb gepost. Ik wil dat jullie weten dat jullie reacties heel veel voor me hebben betekend en dat ik zo blij ben dat zovelen van jullie ons gezin in gebed steunen!
En er is goed nieuws.
Zelfs nadat de specialist een onmiddellijke keizersnede had aanbevolen, had onze gynaecoloog er nog steeds alle vertrouwen in dat we een VBAC zouden doen.
Toen ik in zijn kantoor zat te wachten op zijn aanbeveling, was ik verbaasd over wat er uit zijn mond kwam.
Wat wil je doen? Vroeg hij. Wil je nog steeds een VBAC doen?
Ja.
Dan doen we het.
Oh, thank you Lord!
Dit is niet zijn eerste rodeo en ik ben hem zo dankbaar dat hij niet alleen onze mening in overweging heeft genomen, maar dat hij ook in staat was om de beslissing te nemen met zijn jarenlange kennis en ervaring. We vertrouwen hem. En daar is veel voor te zeggen.
Baby lijkt het nog steeds heel goed te doen. Hoewel ik in het weekend wat weeën en andere “voorweeën” heb gehad (ik zal jullie de details besparen), lijkt de baby nog steeds gelukkig te zijn. Voorlopig. Onze afspraak van vanochtend moet ons een beter idee geven van wat we deze week kunnen verwachten, hoewel ik verwacht dat als de baby niet snel tevoorschijn komt, de dokter de bevalling zal opwekken om er zeker van te zijn dat de baby geen ongemak ondervindt omdat hij zijn ‘capaciteit’ heeft bereikt, om het zo maar te zeggen.
Op zulke momenten ben ik zo dankbaar dat ik geloof en vertrouw op een soevereine Heer die zelfs de kleinste zielen in Zijn handen houdt. Ik heb er vrede mee dat het niet uitmaakt wanneer of hoe onze baby komt, het zal zijn zoals de Heer het gepland heeft. Dus ons gebed op dit moment is voor een gezonde baby. Wat dat ook moge betekenen voor de bevalling en de dagen er aan voorafgaand.
Dit alles gezegd hebbende.
De Heer heeft de afgelopen dagen een geweldig gebed van mij verhoord, en hoewel het allesbehalve romantisch of glamoureus is, moet ik het toch met jullie delen.
Dit is waarschijnlijk het beste en het slechtste wat ik ooit heb gedeeld, allemaal in één.
Het is vreselijk. Maar geweldig.
Als je het nog weet, ik vecht nu al drie weken tegen een vervelende verkoudheid. Ik heb druk op de sinussen, een loopneus, al dagenlang vreselijke hoofdpijn en een algehele “ziekte” die me gewoon aan het eind van mezelf heeft gebracht. Op zaterdag lag ik opgekruld in bed, alleen maar biddend dat de hoofdpijn zou verdwijnen.
Bedenk wel, ik lag daar naast een berg snotterige tissues. Het was niet mooi. Vooral omdat ik elke keer dat ik mijn neus snoot, het gevoel had dat mijn hersens uit mijn ogen zouden springen.
Ik wilde me zo graag beter voelen voordat de baby er zou zijn.
In mijn nood vroeg ik Stuart om te zoeken naar “natuurlijke remedies” voor sinusinfecties. Mijn angst was dat de verkoudheid zich in mijn sinussen had genesteld en niet weg zou gaan zonder een antibioticakuur – en dat wilde ik NIET.
Na wat onderzoek besloten we een sinusspoeling te proberen.
Maar laat me jullie vertellen dat ik daar al eerder over heb gelezen en ze heb gemeden als de pest. Het laatste wat ik wil doen is spul in mijn neus in mijn sinussen spuiten. Ick. Alleen de gedachte al deed me kokhalzen.
Maar ik was zo wanhopig. Ik had zo’n pijn. Ik zou wormen gegeten hebben als iemand me gezegd had dat het zou helpen. Toen ik dit aan Stuart vertelde, antwoordde hij: Ja, maar zou je wormen in je sinussen hebben?
Ik negeerde hem.
Toen stapte ik uit bed en maakte het volgende in elkaar:
Sinusspoeling
– 1 kop gefilterd water
– 1/4 theelepel zee zout
– 1 dopje waterstofperoxide
– Snufje zuiveringszout
Ik heb het mengsel net genoeg verwarmd op het fornuis om het zout op te lossen. Warm, maar niet heet.
Daarna nam ik dit snotzuigertje van Georgia, zoog de vloeistof op, hield mijn hoofd achterover en kneep voorzichtig een beetje in mijn rechterneusgat.
En toen mijn linkerneusgat.
En toen terug naar mijn rechterneusgat.
En toen nog wat in mijn linker.
En toen….
Oké. Je snapt het al.
Ik ging heen en weer, snuivend en snuivend en (ik ben hier gewoon eerlijk) een paar keer kokhalzend. Het voelt niet goed. Sterker nog, de vloeistof in je sinussen voelt ronduit vreemd en afschuwelijk. Maar je moet je door het vreemde gevoel heen zetten en het gewoon doen. De spoeling brandt helemaal niet. Na een tijdje merk je dat er zout in zit, maar het is echt niet erg.
Ik deed het tot ik m’n hoofd niet meer achterover kon houden. Toen hield ik gewoon een vod onder mijn neus en liet het eruit lopen als het nodig was. Na nog een paar minuten het mengsel zijn werk te hebben laten doen, snoot ik mijn neus als een bezetene.
Ik zal de details hiervan overslaan. Nogmaals, het was allesbehalve glamoureus.
Na een nacht slapen (oké, een nacht slapen onderbroken door 18 1/2 toiletpauzes), werd ik voor het eerst in weken wakker met een frisse neus. Ik kan niet eens uitleggen hoe ongelooflijk het voelde. Maar ik zal het proberen: HET VOELT INCREDIBEL!
Even beter dan de droge neus was het verlies van de druk achter mijn ogen. Oh man, wat een opluchting!
Ik heb de spoeling sindsdien nog twee keer gedaan met geweldig resultaat. En ik zal het blijven doen tot elk grammetje viezigheid uit mijn hoofd is verdwenen.
Ik vertel jullie over deze sinusspoeling om twee redenen:
1. Ik ben ongelooflijk blij met de resultaten en als ik enthousiast ben, wil ik dat delen.
2. Als het mogelijk is om een trip naar de kliniek en een onnodige antibioticaronde te vermijden, ben ik er helemaal voor.
De volgende keer dat ik een hoofdverkoudheid krijg, begin ik meteen met deze spoeling. I probably could have avoided many-a-nose-blow if I would have known about this remedy from the beginning.
I am thankful that the Lord did hear my prayers about wanting to feel better before baby arrived. If I keep this up for a few days, I’m confident I’ll be back to normal in no time.
That is, until I have the baby.
Then, I’ll be knocked down again for awhile.
But then I’ll get up again.
Ain’t never gunna keep me down.