Eva – Alle vrouwen van de Bijbel

Eve

De vrouw met het unieke onderscheid

Verwijzing naar de Schrift-Genesis 2 en 3; 2 Korintiërs 11:3; 1 Timoteüs 2:13

Naambetekenis – Er zijn drie namen voor Adams vrouw. Zij wordt “Vrouw” genoemd, omdat zij uit de mens is voortgekomen (Genesis 2:23). “Vrouw’ is meer een algemene benaming dan een naam, en wordt in verband gebracht met Eva’s relatie tot Adam, een relatie die zij moest vervullen. Letterlijk betekent “vrouw” “man-vrouw”. Dan worden zowel Eva als haar man “Adam” genoemd. “Mannelijk en vrouwelijk schiep hij hen … en noemde hun naam Adam” (Genesis 5:2). Deze allesomvattende naam impliceert dat het goddelijke ideaal voor man en vrouw niet slechts dat van vereniging is, maar een onverbrekelijke eenheid. God maakte hen “één vlees” en gaf hen één naam. Eva, de naam die haar werd gegeven na de overtreding en de voorspelde gevolgen daarvan, was de keuze van Adam “die de naam van zijn vrouw Eva noemde, omdat zij de moeder was van alle levenden” (3:16, 20). Dit was de naam die haar functie en bestemming beschreef in de geestelijke geschiedenis waarvan zij het begin was. Eva betekent “leven” of “leven gevend”, of “moeder van allen die leven hebben”, en haar leven is in ons allen. In bijbelse dagen werd grote betekenis gehecht aan een verandering van naam. Waarom veranderde Adam dan de naam van zijn vrouw, die zijn eigen naam was, Adam, in Eva? Donald Davidson zegt: “Met het oog op het vreselijke oordeel dat over hen werd uitgesproken, zou het de man vergeven kunnen zijn als hij haar ‘dood’ had genoemd, want het was haar zonde die de dood in onze wereld bracht en al ons leed. Maar Adam geeft haar een naam die uitdrukking geeft aan het profetische leven dat in haar besloten ligt. Want door het zaad van de vrouw zou op een dag de zonde overwonnen worden, en de dood zou in overwinning verzwolgen worden.”

We hebben onze cameo van Eva de titel “De vrouw met het unieke onderscheid” gegeven, omdat zij zich in zoveel opzichten onderscheidt van alle andere vrouwen die ooit geleefd hebben. Er zijn heel wat “primeurs” die op haar naam staan.

Eve was de eerste vrouw die op aarde leefde

Het product van een goddelijke schepping, Eva verscheen als een complete, perfecte vrouw. Zij was nooit een kind, een dochter of een maagd. De eerste vrouw die ter wereld kwam was Eva’s eerste dochter (Genesis 5:4). Hoeveel dochters er uit Adam en Eva geboren zijn, wordt ons niet verteld. Als Eva net zo lang leefde als haar man – 930 jaar (Genesis 5:5) – zouden er waarschijnlijk vele zonen en dochters in het eerste gezin op aarde zijn geweest. Eva werd dus niet geboren. Zij werd uit Adam geschapen. Zij bestond al in Gods gedachten en verscheen op aarde.

Modernisten, evolutionisten en seculiere schrijvers kunnen de spot drijven met die “rib van Adam” waaruit Eva werd geschapen. Adam werd rechtstreeks door God geschapen uit het stof der aarde, maar Eva werd gevormd uit een bot dat uit Adams zijde werd genomen. George Herbert zegt: “De man was stof, maar de vrouw was stof, dubbel zo fijn gemaakt.” Secker zegt: “De rib werd van onder zijn arm genomen. Zoals het gebruik van de arm is om klappen van het lichaam af te weren, zo is het de taak van de man om klappen van zijn vrouw af te weren.”

Er is een geestelijke toepassing van de bruid die God voor Adam schiep. Het spreekt van het heilig mysterie, de bruid van het Lam, die haar bestaan dankt aan Zijn gewonde zijde (Johannes 19:36), en die, meer nog dan Eva, een plaats heeft dicht bij het hart van de Bruidegom (Jeremia 31:3), en die voorbestemd is om Zijn gezelschap te genieten in een zondeloos paradijs (Openbaring 2:7; 21:9). Het huwelijk van het Lam is, net als dat van Eva, in de hemel gesloten.

Eve was de eerste vrouw die vrouw werd genoemd

Gemaakt uit de mens, werd zij de tegenhanger en metgezellin van de mens. God zag dat, hoewel Adam in een staat van volmaakte onschuld was, het niet goed voor hem was om alleen te zijn. Het zou goed voor hem zijn, geestelijk, intellectueel en sociaal, om een vrouw te hebben. Hij had iemand nodig om lief te hebben en zijn kinderen te baren, daar het bevel was uitgegaan “om te vermenigvuldigen en de aarde te volmaken”. En zo was het met Adam-

De wereld was droevig, de tuin was een woestenij,

En de mens, de kluizenaar, zuchtte tot de vrouw glimlachte.

God sprak over de vrouw die Hij aan Adam zou schenken als zijn “helpmeet”- een hulp die hem tegemoet kwam of aan hem was aangepast-een term die de vrouw haar ware positie in de wereld geeft. Alleen waar de Bijbel bestaat en het Christendom wordt gepraktiseerd, bereikt zij een dergelijke positie als de helper, of gelijke van de man. In landen waar de duisternis heerst, is de vrouw de slavin, het slaafje van de man. Zo werd Eva aan Adam gegeven en hun twee harten klopten als één in liefde voor elkaar en voor God. Eva werd gevormd terwijl Adam sliep. Hij kende geen pijn tijdens de operatie, want toen was er nog geen zonde in de wereld. Hoe waar is het dat God voortdurend aan het werk is terwijl de mensen slapen! Hij geeft vaak echte zegeningen aan de Zijnen terwijl ze slapen (Psalm 127:2).

Als ik uit mijn slaap ontwaak,

De wanhoop is gevlucht, en de hoop is nabij;

De hemel schijnt blauw, en heldere visioenen

Hebben al mijn angst en vrees verbannen.

Eve was de mooiste vrouw die de wereld ooit heeft gekend

Eeuw na eeuw zijn vrouwen bekend geworden om hun schoonheid van gezicht en vorm, maar Eva overtrof hen allen. Geschapen door een perfecte God, weerspiegelde Eva de goddelijke perfectie. Zij was geen kunstmatige schoonheid. Gezicht, gelaatstrekken en vorm waren de mooiste die vrouwen ooit hebben gehad. Hoewel de Bijbel geen beschrijving geeft van Eva’s fysieke verschijning, was Adam’s eerste reactie toen hij de lieftallige gestalte voor zich zag, het eerste gedicht op aarde:

Dit is dan eindelijk been van mijn gebeente,

en vlees van mijn eigen vlees:

Dit zal Wo-man genoemd worden

Want van de mens was zij genomen.

Terwijl wij Bijbelse rechtvaardiging hebben voor de schoonheid van Sarah, zegt de Talmoedist-

Alle vrouwen in vergelijking met Sarah zijn als apen ten opzichte van mannen. But Sarah can no more be compared to Eve than can monkey be compared with man.

John Milton expresses a similar commendation in one of his most daring idioms—

Adam the goodliest man since born

His sons; the fairest of her daughters Eve.

The blind poet goes on to say of the loveliness Adam saw &–;

So absolute she seems

And is herself complete.

The Venus of Milo, in marble, or the Venus of Titian in oil, only convey a faint idea of what Eve must have looked like as she came from the creative hand of God. No wonder she has been described as

Heaven’s best, last gift.

To quote from Milton’s Eve again—

O fairest of creation, last and best

Of all God’s works, creature in whom excelled

Whatever can to sight or thought be formed,

Holy, Divine, Good, Amiable or Sweet.

Opnieuw komt Eva’s oorspronkelijke schoonheid tot uitdrukking in deze regels &–;

Dat wat in heel de wereld schoon scheen, scheen nu

Mees, of in haar bevatte of in haar uiterlijk;

Gras was in al haar stappen, Hemel in haar oog,

In elk gebaar waardigheid en liefde.

Eve was de eerste en enige vrouw die zonder zonde werd geboren

Als de eerste vrouw had Eva geen erfzonde. Uit Gods hand voortgekomen, had Eva een voordeel dat geen enkele andere vrouw ooit heeft gehad &–;zij was zuiver en heilig, met het goddelijke beeld onaangetast. Zij was zuiver en heilig, met het goddelijk beeld ongeschonden. Zij was zonder zonde geschapen, maar werd toch de eerste zondares ter wereld en bracht de zonde in haar nageslacht, en zo werden allen na haar “in zonde geboren en in ongerechtigheid geschapen”. De besten en heiligsten die in het ras geboren zijn, hebben een natuur die geneigd is tot het kwade (Romeinen 7:21). Zij was “onschuldig en zondeloos volmaakt en in alle volheid begiftigd met gaven van lichaam en geest, en rijk aan uiterlijke zegen zonder vlek of legering, maar toch zondigde zij, waardoor zij Adam deed zondigen”. Vers uit de hand van God met ongeëvenaarde genade en schoonheid van lichaam en geest, volgden zonde en verderf, en het paradijs werd prijsgegeven voor een wereld van doornen, distels en tranen.

Eve was de eerste op aarde die door Satan werd aangevallen

Voor haar schepping leidde Satan, die evenals Eva een heilig wezen was geschapen, een opstand tegen de Schepper en werd hij van zijn hoge positie verstoten. Nu begint hij zijn rebellie op aarde en weest met iemand die gefascineerd is door zijn benadering. Zo hebben wij de zondeval en de bron van de erfzonde. Er was geen grote durf om voor de eerste keer te zondigen van Eva’s kant. Aangezien zonde onbekend was voor zowel Adam als Eva toen zij door God geschapen werd, zag Eva geen kwaad in het meesterwerk van satanische subtiele suggestie. Satan zei haar niet te zondigen, maar insinueerde op de slimste manier dat er niets was om zich zorgen over te maken bij het eten van de verboden vrucht. Zoals George Matheson het uitdrukt: “De verzoeking was op zichzelf niet de wens om te overtreden, maar de wil om te bezitten; de overtreding is slechts een middel…. Als de verleider had gezegd: ‘Steel’, zou er geen moment naar hem geluisterd zijn. Maar hij zei niet: ‘Steel!’; hij zei: ‘Speculeer!’ … Sinds de dagen van Eden heeft de verleiding nooit opgehouden zich te hullen in een schijnbaar gewaad.”

Satan slaagde erin de neerwaartse weg af te schilderen als leidend naar een opwaartse weg die uitmondde in God-gelijkenis of een val naar boven: “Gij zult zijn als goden, kennende goed en kwaad.” Eva bezweek voor de listen van Satan en de stappen die tot haar overgave leidden zijn verhelderend: zij zag, zij begeerde, zij nam, enz. “De boom was goed voor voedsel” – de lichamelijke eetlust werd verleid. Het was “een lust voor de ogen” – haar zinnelijke natuur werd verleid. Dan, “de boom was begeerlijk om wijs te worden” – de krachtigste verleiding van allemaal, namelijk, “de geestelijke verleiding om de normale ervaring van de mens te overstijgen en te proeven van de wijsheid die alleen aan God toebehoort.”

En haar man dan? Welnu, Adam deed geen moeite om Eva ervan te weerhouden van de vrucht te eten, hoewel het goddelijke verbod zowel tot hem als tot Eva was gericht. Als hij niet de eerste was die de vrucht plukte, moet hij onder de boom hebben gestaan, en toen hij zag dat het veilig was om te eten, nam hij zijn deel van de verboden vrucht. Toen God Adam met die eerste zondige daad confronteerde, gaf hij niet alleen Eva de schuld, maar God zelf – “De vrouw die Gij mij gegeven hebt” &-;alsof hij wilde zeggen: “Als U wist dat Eva mij in verzoeking zou brengen, waarom hebt U haar dan voor mij geschapen?” H. V. Morton zegt dat “de woorden van de eerste Adam zijn als de woorden van een nogal stiekem jongetje dat door het schoolhoofd betrapt wordt en een ander de schuld geeft – zij gaf mij van de boom en ik heb gegeten.” Maar daarna, in de Schrift, wordt Adam, het federale hoofd van het menselijke ras, verantwoordelijk gesteld voor de adamische zonde. (“In Adam sterven wij”; “Door de zonde van één mens”; Romeinen 5:12; Job 31:33.) Wat volgde op de ongehoorzaamheid van de eerste zondaars in de wereld is maar al te bekend – pijn bij het baren, de introductie van zonde en dienstbaarheid in de wereld, de aarde vervloekt, verdrijving uit het paradijs, en de introductie van ziekte en dood.

Eve was ’s werelds eerste kleermaker

Als Adam de eerste tuinman van de aarde was, was Eva de eerste die kledingstukken uit bladeren maakte. “Zij naaiden vijgenbladeren aan elkaar en maakten zich schorten” (Genesis 3:7). Andrew Johnson, die president van de U.S.A. werd na de moord op Abraham Lincoln, was eens kleermaker in Greenville, Tennessee, waar hij een winkel had. In een toespraak te Gallatin in 1874 zei hij-

Adam, onze grote vader en hoofd, de heer van de wereld, was kleermaker van beroep. Adam en Eva “naaiden vijgenbladeren aan elkaar, en maakten er schorten van.” Dat is de eerste keer dat we van kleermakers hoorden, en ik zie niet in – zonder persoonlijk te willen zijn & – dat iemand zich hoeft te schamen om kleermaker genoemd te worden, noch dat een jonge vrouw zich hoeft te schamen om naaister te zijn, want haar moeder Eva, zo lijkt het, hanteerde een naald met enige vaardigheid.

Kleding is een herinnering aan zonde, want in hun onschuld hadden onze eerste ouders geen gevoel van schaamte omdat zij geen besef van zonde hadden. “Zij waren beiden naakt … en schaamden zich niet” (Genesis 2:25). Matthew Henry zegt: “Zij hoefden zich niet te schamen in hun gezicht, hoewel zij geen kleren aan hun rug hadden.” Maar nadat zij gezondigd hadden, werden hun ogen geopend, en zij wisten dat zij naakt waren. Hoewel schaamte een mooier en vriendelijker gezicht heeft dan zonde, is het nog steeds haar tweelingzus. Schaamte kan een uiting zijn van spijt over de zonde, of een protest van berouw ertegen. Toen Ezra bloosde en zich schaamde om op te zien, kwam de vergevende barmhartigheid van God hem tegemoet (Ezra 9:6).

Waarom zochten Adam en Eva, zich bewust van hun naaktheid, een bedekking? Niet alleen omdat zij wisten dat zij zonder kleding waren, maar ook omdat zij blootgesteld waren aan de blik van Hem tegen wie zij gezondigd hadden. Maar de vijgenbladeren die zij tot een kleed maakten, waren niet voldoende om hen te verbergen voor Gods doordringende ogen, dus verborgen zij zich tussen de bomen. Zelfs daar waren zij onder Zijn ogen en werden ontdekt, en zij trachtten zich te bedekken met ijdele uitvluchten (Genesis 3:7, 8, 11, 13). Zij die hun zonde trachten te bedekken, slagen nooit (Spreuken 28:13, zie Job 31:33). God verwierp de bedekking die de eerste zondaars op aarde maakten, omdat het hun eigen inspanning voorstelde. Daarom voorzag God hen van “vachten van huiden” (3:21), en legde die op de schuldigen. De wonderbaarlijke uitvinding om dierenhuiden samen te binden werd door de oude Hebreeën aan God toegeschreven. Huiden spreken van offeren. Dieren moeten gedood worden voordat de mens bedekt kan worden met kleren of schoenen. De goddelijke voorziening in deze offervellen was zeker een voorafschaduwing van Golgotha, waar Jezus door het offer van Zichzelf een vlekkeloos kleed van gerechtigheid voorzag voor allen die berouw hebben en geloven.

Naakt, kom tot U voor een kleed.

Eve was de eerste moeder die een zoon kreeg die een moordenaar was

Wat een spoor van verdriet en angst volgde op haar misstap! Toen Kaïn, haar eerste kind, in haar leven en huis kwam, moet Eva veel van hem gehouden hebben. Zij noemde hem Kaïn, wat “krijgen” of “bezitten” of “verwerven” betekent. Hij werd een bewerker van de grond. Haar tweede zoon was Abel, een naam die betekent: “dat wat opstijgt” of “een damp” – iets dat gedoemd is te vervagen. Deze laatste was een geestelijk man en offerde de eerstelingen van zijn kudden aan de Heer. De eerstgenoemde zoon bracht van de vruchten der aarde, d.w.z. datgene wat hij had voortgebracht, en offerde het aan de Heer, die het afwees en het offer van Abel aannam vanwege de offerinhoud. Kaïn werd kwaad over deze handeling van goddelijke aanvaarding en afwijzing, en doodde zijn broer Abel. Zo werd Eva’s favoriete eerstgeborene met schande gebrandmerkt, en werd de geestelijke Abel een martelaar. Achter Kaïns slachting van zijn broer stond de slang, die van hun moeder de eerste zondares ter wereld had gemaakt. Jezus zei dat hij een moordenaar was vanaf het begin (Johannes 8:44). Na de misdaad en de verbanning van haar eerste zoon, en de begrafenis van haar tweede, gaf God haar een andere, die zij Seth noemde. “Want God,” zei zij, “heeft mij een ander zaad gegeven in plaats van Abel, want Kaïn heeft hem gedood.” Door haar derde zoon zo te noemen, sprak zij haar geloof uit in Gods liefde, barmhartigheid en voorziening. Het was via Seth dat de geestelijke lijn werd gehandhaafd en het was na zijn geboorte dat Eva’s naam verdwijnt van de bladzijden van het Oude Testament, hoewel zij tweemaal wordt genoemd in het Nieuwe Testament. Hoewel Eva ongetwijfeld de lengte van Adams leven deelde – 930 jaar – en een onbepaald aantal zonen en dochters baarde, hebben wij geen gegevens over haar moederschap, afgezien van de drie met name genoemde zonen.

Eve was de eerste die de Goddelijke profetie van het Kruis ontving

Eve was de eerste zondares en zag de vrucht van haar zonde toen zij bij ’s werelds eerste graf stond en haar dode begroef. Nadat zij haar zonde had beleden, hoorde zij de Heer tegen de oude slang, de duivel, zeggen: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en de vrouw, en tussen uw zaad en haar zaad; het zal uw kop vermorzelen, en gij zult zijn hiel vermorzelen” (Genesis 3:15). Met deze eerste belofte van de Verlosser begon de scharlakenrode weg die eindigde bij het kruis waar Christus, geboren uit een vrouw, een glorieuze overwinning behaalde op de zonde en Satan. Door een vrouw werd Gods schone universum verwoest en werd het “een wereld van zondaars, verloren en geruïneerd door de zondeval”. Nu, door een vrouw, is er een perfecte verlossing voor een zondigend ras. Door de zonde van Eva kwam de dood in de wereld, maar aan het kruis werden zowel zonde als dood overwonnen, want door “te sterven, doodde Hij de dood”. Toen Jezus uitriep: “Het is volbracht”, bedoelde Hij dat de kop van de slang, die macht en gezag vertegenwoordigde, was gekneusd. Hij legde beslag op alle satanische overheden en machten die door Eva’s overtreding in de wereld waren gekomen, en legde ze onder Zijn voeten. Hallelujah! Wat een Verlosser!

Als we onze gedachten laten gaan over de eerste vrouw van de wereld, de eerste echtgenote, de eerste zondares en de eerste treurder, zijn er een of twee lessen te leren uit haar geschiedenis. Veel dochters van Eva hebben bijvoorbeeld ontdekt dat de slang nooit gevaarlijker is dan wanneer hij zich voordoet als de oprechte weldoener die alleen maar geïnteresseerd is in haar vooruitgang en welzijn. Wat een subtiele, wrede bedrieger is Satan. Hoe onwetend zijn zovelen van zijn listen! Verder is verzoeking een universele ervaring, en ieder van ons zou van de eerste mens op aarde die verzocht werd, de wijze van nadering en de opeenvolgende stappen moeten leren, en onszelf moeten behoeden voor een val door de toe-eigening van Christus’ eigen overwinning op de vijand. Er is geen zonde in verzocht te worden. Wij zondigen alleen wanneer wij aan de verzoeking toegeven. Weigerend toe te geven aan de verleiding van de zonde, blijft onze Hof van Eden ongeschonden. De kern van Eva’s zielige verhaal is echter de morele les dat een vrouw de macht heeft om het leven van een man te verpesten of te zegenen. Als zij valt, valt de man met haar. Hoe beeldend zijn de verzen die John White Chadwick aanhaalt in zijn hoofdstuk over Eva in Vrouwen van de Bijbel

Oh, verkwistende vrouw, dat zij

Op haar lieve zelf haar eigen prijs mag bepalen.

Wetende dat wij niet anders kunnen dan betalen,

Hoezeer heeft zij het paradijs bedorven,

Hoezeer heeft zij haar kostbare gave voor niets gegeven,

Hoezeer heeft zij het brood bedorven en de wijn gemorst,

Die, besteed met gepaste respectieve zuinigheid,

Hoezeer heeft zij de mens tot een beest en de mens tot een goddelijke gemaakt.

O Koningin, ontwaak tot uw roem,

Vraag wat onze rijkdom is om te geven,

En begrijp en draag de kroon

Van uw verachte voorrecht.

Het zal u opvallen dat wij niets hebben gezegd over de vraag of het scheppingsverhaal en het verschijnen van Adam en Eva letterlijk en historisch moeten worden opgevat, of moeten worden behandeld als een allegorie van heilige symboliek. Wij wijzen de onbewezen, antichristelijke evolutietheorie resoluut van de hand, net zoals wij ertegen protesteren dat het verslag van de schepping van Adam en Eva, en de verzoekingen van de slang oude mythen of folklore zijn, die tegelijk een pertinente waarheid of boodschap inhouden. Het komt steeds vaker voor dat modernistische predikers en schrijvers spreken over de prachtige fabels en mythen van de Bijbel. Wij geloven dat de eerste drie hoofdstukken van Genesis historische werkelijkheden bevatten. Als Adam een mythe is, dan is Christus dat ook. Lucas herinnert ons eraan dat Adam een zoon van God was (Lucas 3:23-28), en de eerste mens van wie Christus afstamde. Hoe kon een mythische zoon één van de voorvaderen van de werkelijke Christus worden? De hele genealogie van Lucas over Jezus is gebaseerd op de veronderstelling dat Adam een echt mens was. Verder zei Paulus, toen hij sprak over Adam en Christus als de twee hoofden van het menselijk ras: “In Adam sterven wij – in Christus worden wij levend gemaakt.” Je kunt niet sterven in een mythe. Bij deductie, als Adam een mythische figuur is, dan is Christus dat ook.

Dan wordt Eva en haar omgang met de slang ook behandeld als een mythe. Paulus zegt dat de slang Eva misleidde (2 Korintiërs 11:3). Paulus beschouwde de verleider van Eva niet als een mythe, maar als een strenge en machtige realiteit. Als er nooit een persoonlijke duivel is geweest, dan zouden wij graag willen weten wie het werk doet dat alleen een inwoner van de hel zou kunnen doen. Bij het aansporen tot trouw aan Christus, gebruikt Paulus Eva om het gemak te illustreren waarmee iemand bedorven kan worden, en voor hem was zij een historische figuur wiens verslag letterlijk genomen moet worden (zie 1 Timoteüs 2:12-14). De mythische behandeling van oudtestamentische historische figuren en gebeurtenissen is een bewijs van de afschuwelijke ontaarding van onze tijd.