Faf invasieve vaste planten (en minder invasieve vervangers)

Slechte, invasieve vaste planten in de tuin en veilige vervangers

6 maart 2017 6:07 pm

Lythrum salicaria JaKMPM

Paarse lythrum ziet er mooi uit in de tuin, maar pas op voor deze gevaarlijke invasieve bloem. (Afbeelding door Jessie Keith)

Sommige vaste planten hebben grote territoriumproblemen. Geef ze een vinger en ze nemen een hele tuin – of in ieder geval een flink stuk ervan. Geef ze een voet aan de grond, en hun ongebreidelde wortelstelsels of woekerende zaailingen zullen je tuin nog jaren blijven achtervolgen.

Zulke vaste planten beperken hun gewelddadigheid natuurlijk niet tot de tuin; ze kunnen zich ook verspreiden (meestal door zaad) in nabijgelegen natuurgebieden, waar ze de inheemse vegetatie verdringen. Voor een overzicht van de ergste overtreders in uw regio kunt u de lijst met verboden invasieve soorten van uw staat raadplegen. Maar denk eraan dat veel soorten met ernstige grensproblemen niet op de meeste verboden lijsten staan. Zelfs als uw staat de soort niet op de lijst heeft staan (zoals waarschijnlijk het geval is met de soorten die hieronder worden beschreven), kan de vaste plant die uw hart heeft veroverd van plan zijn uw tuin over te nemen.

Lysimachia punctata JaKMPM

Gele wederik is mooi, maar een misdadiger voor de tuin. (Afbeelding door Jessie Keith)

Baptisia sphaerocarpa 'Screamin' Yellow''Screamin' Yellow'

Gele wilde indigo heeft kenmerken die lijken op gele loosestrife, maar hij is tam. (Afbeelding door Russell Stafford)

Zo’n beetje elke (staats)lijst van over te nemen vaste planten zal er waarschijnlijk een paar bevatten die de gewone naam “loosestrife” dragen. Purple loosestrife (Lythrum salicaria) – de vaste plant die het noordoosten (en verschillende andere regio’s) heeft opgegeten – is het schoolvoorbeeld. Vlak daarachter staan echter verschillende soorten van het geslacht Lysimachia. Menig tuinier heeft er spijt van gehad in de ban te zijn geraakt van de overhangende witte spitsen van het gooseneck loosestrife (Lysimachia clethroides). Deze inheemse Oost-Aziatische plant, die prachtig is in boeketten, is een onstuimige pestkop in de tuin, die zich snel verspreidt via vlezige witte ondergrondse scheuten (wortelstokken genaamd). Een veel verstandiger (en beter op te voeden) keuze voor vaste planten in de borders is het melkzwadderkruid (Lysimachia ephemerum), dat in de zomer kaarsen van schuimende witte bloemen vormt boven op kluiten van drie meter hoog, grijsbladig.

Ook te krachtig voor de meeste tuinen zijn de gele wederik, Lysimachia punctata, en de gefranjerde wederik, Lysimachia ciliata (meestal gekweekt in de paarsbladige vorm, ‘Firecracker’). Beide zijn goede kandidaten voor vochtige, geïsoleerde nissen waar ze de ruimte hebben om te ravotten. Gele wilde indigo (Baptisia sphaerocarpa) en hybriden daarvan (waaronder ‘Carolina Moonlight’) zouden een betere keuze zijn voor situaties waar goede manieren en drie meter grote speren van heldergele, vroege zomerbloemen gewenst zijn.

Rudbeckia laciniata JaKMPM

Rudbeckia laciniata is mooi maar agressief. (Afbeelding door Jessie Keith)

Er zijn nog heel wat andere geelbloemige agressors die veel worden gekweekt (en vrijwel onuitroeibaar zijn) in tuinen. Bijna alle meerjarige zonnebloemen (Helianthus), bijvoorbeeld, zijn snelle kolonisatoren met hardnekkige, zoekende wortelstokken. Als de zachtgele bloemen van Helianthus ‘Lemon Queen’ u bekoren, kunt u misschien beter kiezen voor Silphium mohrii, die zomerse margrietbloemen geeft met een nog zachter pastelgeel, maar op drie meter hoge planten die op hun plaats blijven. Een andere populaire gele zomerbloeier die u beter kunt vermijden, is de dubbelbloemige Rudbeckia laciniata ‘Golden Globe’ (ook bekend als ‘Hortensia’). Laat deze veel toegepaste plant links liggen (er is altijd genoeg om te delen dankzij de ravottende wortelstokken), en ga op zoek naar de sympathieke look-alike, ‘Goldquelle’.

Ook vaak gepasseerd worden enkele van de meer assertieve geelbloeiende leden van de teunisbloemstam (waaronder Oenothera fruticosa en Oenothera tetragona). Deze kunnen het beste worden gepasseerd ten gunste van de waarschijnlijk grootstbloemige en mooist winterharde Oenothera, de Missouri sleutelbloem (Oenothera macrocarpa).
De Missouri teunisbloem verspreidt zich niet snel.Guldenroeden (Solidago) daarentegen krijgen vaak het etiket “invasief” opgeplakt, ook al zijn veel van hen modelburgers met boeiende nazomerbloemen. Stijve guldenroede (Solidago rigida) heeft dichte, platte hoofden van citroengele bloemen boven mooie clusters van grijsgroen blad, terwijl de even aantrekkelijke opzichtige guldenroede (Solidago speciosa) torens van heldergele bloemen draagt op bordeauxrode stengels. Wat betreft het verwijt dat guldenroeden hooikoorts veroorzaken: dat doen ze niet.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Physostegia virginiana ‘Miss Manners’ is netjes en vormt een kluit, in tegenstelling tot de verspreidende soorten. (Afbeelding door Jessie Keith)

De gewone naam van Physostegia virginiana – gehoorzame plant – doet ook aan een canard denken, gezien de meedogenloze wortelstokken van deze inheemse plant uit Midden-Amerika. De bijnaam verwijst echter naar de mauve-paarse, schildpadvormige bloemen die in de nazomer de drie meter hoge aren omzomen. Duw een individuele bloem in een nieuwe positie, en hij blijft braaf zitten. De witbloemige cultivar ‘Miss Manners’ wijkt af van andere physostegias door gehoorzame bloemen EN wortelstokken te bezitten. De bloemkleur is ook beter verenigbaar.
De koepelvormige bloemhoofdjes van knoflookbieslook (Allium tuberosum) delen de aanpasbare, melkwitte kleur van ‘Miss Manners’. Deze productieve sierui is echter niet zo goed in het delen van ruimte. Verwaarloos zijn late zomerbloei en hij zal een groot deel van uw tuin bevolken met zaailingen. De iets vroeger bloeiende Allium ramosum heeft ook opvallende (en zoet geurende) hoofdjes met witte bloemen op 18-inch stengels, maar zonder de daaruit voortvloeiende zwerm zaailingen.
Drie meer invasieve vaste planten om te mijden (en voorgestelde vervangers) zijn:

  1. Planten die worden verkocht onder de botanische naam Adenophora, die bijna altijd de duivelse, knolgewortelde Campanula rapunculoides zijn. Gebruik in plaats daarvan perzikblad klokjesbloem (Campanula persicifolia) of grote klokjesbloem (Campanula latifolia).
  2. Gele aartsengel, Lamium galeobdelon. In plaats van de tuinvariëteit op uw tuin los te laten, kunt u beter de cultivar ‘Herman’s Pride’ nemen, die zelfs nog knapper zilverkleurig blad heeft, zonder de oneindige verspreiding.
  3. Boterbloem (Petasites). Ja, de ravottende kolonies van immense, hartvormige bladeren zijn boeiend, maar de dikke wortelstokken zullen niet ophouden totdat ze elke vierkante millimeter van de beschikbare grond hebben bezet. Een Ligularia of Rodgersia geeft hetzelfde bladeffect zonder de hele buurt te bezetten.
Petasites hybridus

Butterbur verovert een schaduwtuin in een mum van tijd. (Afbeelding door Russell Stafford)

Wanneer u een gemanierde vaste plant in uw tuin plant, zorg er dan voor dat u weet wat de bodem nodig heeft. Als u de grond versterkt met de noodzakelijke wijzigingen, zal dat de algehele prestaties ten goede komen. Om te beginnen raden we Fafard Premium Natural & Organic Compost aan. Hoewel deze en vele andere vaste planten te woekerend zijn voor de meeste tuingebieden, zouden ze kunnen werken in een geïsoleerde niche (zoals een opriteiland) waar niets anders zal groeien, of in een informele beplanting (zoals een cottagetuin) met planten die voor zichzelf kunnen zorgen. “

Over Russell Stafford

Hortiholic en plantenevangelist, Russell Stafford, verplantte zijn eerste vaste plant op 7-jarige leeftijd en begon daarmee aan een levenslange plantenverslaving. Hij is de oprichter en beheerder van Odyssey Bulbs (en Odyssey Perennials), een online kwekerij gespecialiseerd in coole en ongewone planten. Russell werkt ook als tuinbouwconsultant, freelance schrijver (Horticulture en The American Gardener magazines), en tuinredacteur. Voorheen was hij Curator en Hoofd Tuinbouw bij Fernwood Botanic Garden in Niles, Michigan en Horticultural Program Coordinator bij het Center for Plant Conservation, destijds gevestigd in het Arnold Arboretum in Jamaica Plain, Massachusetts. Hij behaalde onder meer een master in bosbouwkunde aan de Harvard University.

Disclaimer inhoud:

Deze site kan inhoud bevatten (inclusief afbeeldingen en artikelen), alsmede adviezen, meningen en verklaringen die door derden zijn gepresenteerd. Sun Gro controleert deze materialen niet op nauwkeurigheid of betrouwbaarheid en onderschrijft het advies, de meningen of de verklaringen die erin vervat kunnen zijn niet. Sun Gro controleert het materiaal ook niet om te bepalen of het inbreuk maakt op het auteursrecht of andere rechten van anderen. Deze materialen zijn alleen beschikbaar voor informatieve doeleinden en worden aangeboden “zoals ze zijn” zonder enige garantie, expliciet of impliciet, inclusief maar niet beperkt tot garanties van verkoopbaarheid, geschiktheid voor een bepaald doel, en niet-inbreuk. Vertrouwen op een dergelijke mening, advies, verklaring of andere informatie is voor uw eigen risico. In geen geval zal Sun Gro Horticulture Distribution, Inc. of een van haar filialen aansprakelijk zijn jegens u voor enige onnauwkeurigheid, fout, weglating, feit, inbreuk en dergelijke, als gevolg van uw gebruik van deze materialen, ongeacht de oorzaak, of voor enige schade die daaruit voortvloeit.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.