De grote witte haai is een van de bekendste haaiensoorten. Hij werd in de schijnwerpers gezet door de film “Jaws” en geroemd tijdens de “Shark Week” van Discovery Channel. Ze zijn te herkennen aan hun grijze huid, witte buik, kogelvormige lichaam en rijen tot 300 gekartelde, driehoekige tanden.
Grootte
Grote witte haaien zijn volgens Discovery ’s werelds grootste roofvissen. Ze worden 4,6 tot 6,1 meter of meer en kunnen meer dan 2.268 kilo wegen. (2,268 kilogram) wegen. Hoewel reusachtig, is de grote witte haai niet de grootste haai. Deze classificatie gaat naar de walvishaai, die niet als roofvis wordt beschouwd.
Habitat
Grote witte haai komt vooral voor langs de kusten van Australië, Zuid-Afrika, Californië en het noordoosten van de Verenigde Staten. Ze komen ook in mindere aantallen voor rond de Azoren, Brazilië, het Caribisch gebied, noordwestelijk Afrika, oostelijk Afrika, de Seychellen, Madagaskar, Mauritius, Sri Lanka, noordelijk Australië, Nieuw Caledonië, de Filippijnen en Hawaii. Zij geven de voorkeur aan warme, zoute, gematigde kustzeeën. De grote witte haai kan niet alleen aan de oppervlakte zwemmen, maar ook meer dan 250 meter (820 voet) diep, volgens de Rode Lijst van de International Union for Conservation of Nature (IUCN).
Gewoonten
Grote witte haai wordt beschouwd als een sociaal dier dat in een groep reist, een school of school genaamd. Als een grote witte haai de prooi van de ander wil pakken, laten beide haaien verschillende klopdemonstraties zien om elkaar te ontmoedigen. Ze proberen gevechten te vermijden omdat één beet de haai voorgoed kan uitschakelen.
Hoewel ze soms worden afgeschilderd als menseneters, zijn deze dieren verantwoordelijk voor slechts vijf tot tien aanvallen per jaar, aldus de BBC. Er wordt aangenomen dat wanneer een grote witte haai een mens bijt, hij deze een “monsterbeet” geeft om vervolgens de mens vrij te laten, aldus National Geographic.
Dieet
Grote witte haaien zijn carnivoren. Hun dieet bestaat uit walvissen met kleine tanden, zeeleeuwen, zeehonden, zeeschildpadden en kadavers (dode dieren), aldus National Geographic.
Nakomelingen
Tijdens het baren van hun moeder slikken jonge grote witte haaien hun eigen tanden in. Volgens het Florida Museum of Natural History doen ze dit om calcium en andere mineralen te hergebruiken.
Een babyhaai wordt een pup genoemd. Als de pup wordt geboren, is hij 1,2 tot 2,5 meter lang en volledig in staat om voor zichzelf te zorgen. Hij zwemt onmiddellijk weg van zijn moeder en gaat op jacht naar kleine zeedieren. Grote witte haaien kunnen tot 70 jaar oud worden.
Classificatie/taxonomie
Volgens het Integrated Taxonomic Information System (IT IS) is de taxonomie van grote witte haaien:
- Koninkrijk: Animalia
- Subkoninkrijk: Bilateria
- Infrakingdom: Deuterostomia
- Phylum: Chordata
- Subphylum: Vertebrata
- Infraphylum: Gnathostomata
- Superclass: Chondrichthyes
- Class: Chondrichthyes
- Subclass: Elasmobranchii
- Superorder: Euselachii
- Order: Lamniformes
- Family: Lamnidae
- Genus & species: Carcharodon carcharias
Conservation status
According to the IUCN, great white sharks are vulnerable, which generally means they are likely to become endangered unless circumstances improve. Population trends are unknown, according to the IUCN, which says that despite these sharks’ high profile, they seem to be “fairly uncommon compared to other widely distributed species.” Threats to the great white shark include commercial and sport fishing, degradation of nursing grounds and media campaigns to kill the sharks after a biting incident.
Andere feiten
Grote witte haaien kunnen één druppel bloed waarnemen in 100 liter water en ze kunnen zelfs een beetje bloed tot op 5 km afstand waarnemen, aldus National Geographic. Ze gebruiken hun scherpe reukzin om bloed op te sporen met behulp van een orgaan dat de bulbus olfactorius wordt genoemd.
De lichte kleur van het lichaam van de grote witte haai helpt hem op te gaan in de kustwateren waar hij leeft.
Deze haaien zijn zeer snelle zwemmers: Ze kunnen tot 24 km per uur halen, aldus National Geographic.
Haaien hebben een tong van kraakbeen, de basihyal, waarmee ze prooien kunnen bemonsteren om te zien of het een goed idee is om ze op te eten of niet.
In tegenstelling tot de meeste vissen, die meestal koudbloedig zijn, is de grote witte haai warmbloedig, zodat hij zijn eigen lichaamstemperatuur kan regelen en zich zo kan aanpassen aan verschillende watertemperaturen, aldus het Florida Museum of Natural History.