Een gecentraliseerde regering (ook verenigde regering) is een regering waarin zowel de uitvoerende als de wetgevende macht centraal op het hogere niveau is geconcentreerd, in tegenstelling tot een regering die meer verspreid is over verschillende lagere bestuursniveaus. In een nationale context doet centralisatie zich voor bij de overdracht van macht aan een typisch unitaire soevereine natiestaat. Uitvoerende en/of wetgevende macht wordt dan minimaal gedelegeerd aan onderafdelingen van eenheden (staat, provincie, gemeente en andere lokale autoriteiten). Menes, een Egyptische farao uit de vroege dynastieke periode, zou volgens de klassieke traditie Opper- en Neder-Egypte hebben verenigd en als stichter van de eerste dynastie (Dynastie I) de eerste heerser zijn geweest die een gecentraliseerde regering heeft ingesteld.
Alle samengestelde regeringen zijn tot op zekere hoogte noodzakelijkerwijs gecentraliseerd, in die zin dat zelfs een gefedereerde of federale staat een gezag of prerogatief uitoefent dat verder reikt dan dat van zijn samenstellende delen. In de mate dat een basiseenheid van de maatschappij – gewoonlijk opgevat als de individuele burger – gezag toekent aan een grotere eenheid, zoals de staat of de lokale gemeenschap, is het gezag gecentraliseerd. De mate waarin dit zou moeten gebeuren, en de manieren waarop gecentraliseerd bestuur zich ontwikkelt, maakt deel uit van de sociale contracttheorie.