Het mysterie begon zeven decennia geleden, op 1 december 1948, toen een man dood werd aangetroffen, ineengezakt bij de zeemuur op Adelaide’s Somerton Beach. Het leek een vredig voorbijgaan, maar toen niemand zich meldde om de man te identificeren en de politie er niet in slaagde zijn gebitsgegevens of vingerafdrukken te matchen, begon de intrige.
The Somerton Man, zoals hij bekend werd, was onberispelijk gekleed. Zijn schoenen waren nieuw, zijn jasje met dubbele rij knopen was gestreken, maar vreemd genoeg waren alle etiketten van zijn kleren verwijderd. Hij had geen portefeuille, geld of identificatie bij zich of in zijn koffer, die zes weken later op een treinstation werd gevonden.
Uit een autopsie bleek dat hij een fitte 40- tot 45-jarige man was, mogelijk een atleet, ‘in topconditie’ en dat zijn dood geen natuurlijke oorzaak had. De arts die de autopsie verrichtte, meende dat de man was overleden aan hartfalen ten gevolge van vergiftiging. De zaak was ofwel zelfmoord ofwel moord geworden.
De eigenaardigheden hielden daar niet op. Maanden later werd een klein opgerold papiertje gevonden in zijn verborgen zak van het zakhorloge. Er stond ‘Tamam Shud’ op, wat Farsi is voor ‘het is afgelopen’ of ‘voltooid’. Het papiertje bleek te zijn gescheurd van de laatste pagina van een Perzisch dichtwerk, De Rubaiyat van Omar Khayyam.
Na een landelijke speurtocht naar het boek waarvan de laatste pagina ontbreekt, meldde zich een man. Hij had geparkeerd bij Somerton Beach op het moment van de dood en iemand had het boek door het open raam van zijn auto gegooid. Op de achterste bladzijde was een gecodeerde boodschap gekrabbeld, maar niemand kon die ontcijferen. Misschien, zo vermoedde men, was de Somerton Man een Russische spion.
Er stond ook een telefoonnummer in het boek geschreven en de politie ontdekte dat het toebehoorde aan een verpleegster genaamd Jessica Thompson, die 400 meter van de vindplaats van het lichaam woonde.
Ze kreeg het gezicht van de Somerton Man te zien en viel naar verluidt bijna flauw. Maar ze ontkende categorisch hem te kennen. Politieagenten geloofden dat ze iets verborg, maar ze weigerde met hen samen te werken. Jessica stierf in 2007 en nam haar geheimen mee in haar graf.
De zaak uit 1948 heeft amateurspeurneuzen decennialang verbijsterd, maar een van hen, professor Derek Abbott, gelooft dat hij zo dicht mogelijk bij de waarheid is gekomen. Na tientallen jaren onderzoek is hij tot de conclusie gekomen dat de zoon van Jessica Thompson, Robin, verwekt is door de Somerton Man.
In 2009 bevestigde een tandheelkundig expert dat de Somerton Man een zeldzame genetische aandoening aan zijn gebit had, die slechts bij twee procent van de bevolking voorkomt. Hij had ook een zeer zeldzame anatomische eigenschap met betrekking tot zijn oren. Uit foto’s van Robin bleek dat hij beide afwijkingen had.
Tegen de tijd dat dr. Abbott dit had ontdekt, was Robin al overleden en dus ging hij op zoek naar Rachel Egan, Robins dochter.
“Hij wilde naar mijn oren en mijn tanden kijken. Hij was ook uit op mijn DNA,” vertelde Rachel aan Australian Story. “Het is waarschijnlijk het eerste verzoek van een man om dat te doen.”
Ongelooflijk genoeg bloeide er vanuit dat startpunt een liefdesverhaal op. Binnen enkele dagen na hun ontmoeting verloofden Derek en Rachel zich. Nu zijn ze gelukkig getrouwd en hebben ze samen drie kinderen. Het enige wat nog ontbreekt is de bevestiging dat de Somerton Man inderdaad Rachels grootvader is, zoals Derek vermoedt. Maar dat laatste stukje van de puzzel is nu misschien dichtbij.
De procureur-generaal van Zuid-Australië, Vickie Chapman, die de zaak tijdens haar rechtenstudie bestudeerde, heeft voorwaardelijk toestemming gegeven voor een opgraving van het lichaam van de Somerton Man, zodat zijn DNA kan worden verzameld en vergeleken met dat van Rachel en Robin. De opgraving mag niet worden betaald door de belastingbetaler en zal naar verwachting zo’n 20.000 dollar kosten.
Meer te weten te komen over het 70 jaar oude mysterie? Luister dan nu naar Investigates!