E. murinus, New England Aquarium
De groene anaconda is ’s werelds zwaarste en een van ’s werelds langste slangen, met een lengte tot 5,21 m (17,1 ft). Meer typische volwassen exemplaren kunnen naar verluidt tot 5 m lang worden, waarbij volwassen vrouwtjes, met een gemiddelde lengte van ongeveer 4,6 m, over het algemeen veel groter zijn dan de mannetjes, die gemiddeld ongeveer 3 m lang worden. Het gewicht is minder goed bestudeerd, maar naar verluidt varieert het bij een volwassen exemplaar van 30 tot 70 kg. Het is de grootste slang die inheems is in Amerika. Hoewel hij iets korter is dan de reticulated python, is hij veel dikker; de omvang van een 4,5 meter lange groene anaconda is vergelijkbaar met die van een 7,4 meter lange reticulated python. Er zijn ook meldingen van anaconda’s van 11-12 m of zelfs langer, maar dergelijke beweringen moeten met de nodige voorzichtigheid worden bekeken, aangezien er nooit exemplaren van dergelijke lengtes in een museum zijn gedeponeerd en er geen harde bewijzen zijn. Er is een beloning van 50.000 dollar uitgeloofd voor eenieder die een anaconda van 9,1 m of meer kan vangen. Het langste en zwaarste geverifieerde exemplaar dat werd aangetroffen door Dr. Jesús Antonio Rivas, die meer dan duizend anaconda’s had onderzocht, was een vrouwtje van 5,21 m lang met een gewicht van 97,5 kg.
Het kleurenpatroon bestaat uit een olijfgroene achtergrond overdekt met zwarte vlekken over de lengte van het lichaam. De kop is smal in vergelijking met het lichaam, meestal met opvallende oranjegele strepen aan weerszijden. De ogen zijn hoog op de kop geplaatst, waardoor de slang tijdens het zwemmen uit het water kan kijken zonder zijn lichaam bloot te leggen.
Problemen bij het bepalen van de maximale grootte
De afgelegen ligging van het leefgebied van de slang heeft het lokaliseren, vangen en terugbrengen van specimens van oudsher moeilijk gemaakt. Het vervoer van zeer grote specimens naar musea, vooral voordat ze sterk in verval zijn geraakt, is moeilijk (hoewel dit de terugzending van veel grotere en loggere specimens van krokodilachtigen niet heeft verhinderd). Huiden kunnen aanzienlijk uitrekken, waardoor de omvang van de slang met meer dan 50% toeneemt als zij tijdens het looiproces wordt uitgerekt. Verslagen zonder fysiek bewijs worden als dubieus beschouwd als zij afkomstig zijn van niet-wetenschappers, aangezien dergelijke personen in het slechtste geval meer geïnteresseerd kunnen zijn in het promoten van zichzelf of in het vertellen van een goed verhaal, of op zijn minst niet voldoende getraind zijn in de juiste meetmethoden. Observatierapporten van niet gevangen dieren zijn nog dubieuzer, omdat zelfs getrainde wetenschappers de grootte van anaconda’s vóór de vangst vaak aanzienlijk overschatten. Volgens het Guinness Book of World Records is deze soort misschien wel onderworpen aan de meest extreme overdrijvingen van grootte van alle levende dieren.
Historische verslagenEdit
Er worden talrijke historische verslagen van groene anaconda’s gemeld, vaak van onwaarschijnlijke afmetingen. Verscheidene zoölogen (met name Henry Walter Bates en Alfred Russel Wallace, onder anderen) vermelden geruchten over slangen van meer dan 9 of 12 m lang, maar in alle gevallen bleven hun directe waarnemingen beperkt tot slangen van ongeveer 6 m lang. Talrijke schattingen en verslagen uit de tweede hand zijn er in overvloed, maar worden over het algemeen als onbetrouwbaar beschouwd. Als bewijs van overschatting vroeg de zoöloog Alpheus Hyatt Verrill in 1937 in Guyana aan zijn expeditieteam om de lengte te schatten van een grote, opgekrulde anaconda op een rots. De schattingen van het team varieerden van 6,1 tot 18,3 m; bij meting bleek dit exemplaar 5,9 m te zijn.
Bijna alle exemplaren langer dan 6 m, inclusief een veel gepubliceerd exemplaar van 11,36 m, hebben geen voucher.
Van één exemplaar, met een lengte van 10 meter, is de huid bewaard in het Instituto Butantan in São Paulo; naar verluidt is deze afkomstig van een anaconda van 7,6 meter.Toen hij in 1978 in Colombia was, had herpetoloog William W. Lamar een ontmoeting met een groot vrouwelijk exemplaar van 7,5 m lang, met een geschat gewicht tussen 136 en 180 kg.In 1962 beweerde W.L. In 1962 beweerde W.L. Schurz in Brazilië een slang van 8,46 m lang te hebben gemeten met een maximale omtrek van 112 cm.Een vrouwtje van naar verluidt 7,9 m lang, dat in 1963 in het Nariva-moeras, Trinidad, werd gefotografeerd, bevatte een kaaiman van 1,5 m lang. Een exemplaar van 7,3 m (24,0 ft), naar verluidt met een gewicht van 149 kg (328 lb), werd gevangen bij de monding van de Kassikaityu-rivier in Guyana, nadat het door 13 plaatselijke mannen in bedwang was gehouden, en werd later per vliegtuig overgebracht voor een collectie in een dierentuin in de Verenigde Staten, maar stierf kort daarna in slechte gezondheid.De grootste grootte die voor E. murinus in gevangenschap werd geverifieerd was die van een exemplaar dat in Pittsburgh Zoo and PPG Aquarium werd gehouden en dat 6,27 m lang was geworden tegen de tijd dat het op 20 juli 1960 stierf. Toen dit exemplaar 5,94 m (19,5 ft) lang was, woog het 91 kg (201 lb). Het geschatte gewicht voor een anaconda in de orde van 8 m bedraagt minstens 200 kg. National Geographic heeft voor E. murinus een gewicht tot 227 kg gepubliceerd, maar dit is vrijwel zeker slechts een schatting.Het gewicht kan bij grote specimens aanzienlijk variëren, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden en recente voederbeurten, waarbij het eerder genoemde specimen van Verrill extreem volumineus was, geschaald op 163 kg (359 lb), terwijl een ander specimen dat met 5,06 m (16,6 ft) als groot werd beschouwd, slechts 54 kg (119 lb) woog.
Huidige schattingen van maximale grootteEdit
De grootte stelt uitdagingen aan het bereiken van de voortplantingstoestand bij grotere vrouwelijke anaconda’s. Hoewel een grotere grootte het voordeel biedt van een groter aantal nakomelingen per legsel, neemt de voortplantingsfrequentie van de individuen af met de grootte, wat erop wijst dat er een punt bestaat waarop het voordeel van een grotere legselgrootte teniet wordt gedaan doordat het vrouwtje niet langer in staat is zich voort te planten. Voor de anaconda werd deze grens geschat op ongeveer 6,7 m (22,0 ft) in totale lengte. Dit is in overeenstemming met de resultaten van een herziening van de grootte bij volwassenheid en de maximumgrootte van verschillende slangen uit Noord-Amerika, waarbij werd vastgesteld dat de maximumgrootte tussen 1,5 en 2,5 de grootte bij volwassenheid bedraagt. De minimumgrootte van broedende anaconda’s in een onderzoek onder 780 individuen was 2,1 m (6,9 ft) in snuit-ventilatielengte, hetgeen erop wijst dat de maximale grootte die door anaconda’s volgens dit patroon wordt bereikt 5,3 m (17,4 ft) in snuit-ventilatielengte zou bedragen. De meeste anaconda’s worden echter gevangen in de llanos, die toegankelijker is voor de mens en waar kleinere prooien beschikbaar zijn, terwijl in het regenwoud, dat veel minder wordt verkend en waar grotere prooien in overvloed aanwezig zijn, wellicht grotere slangen leven.