“In de koloniale tijd werd post gewoon bezorgd door vrienden, kooplieden en inheemse Amerikanen. Omdat de kolonisten post naar Engeland moesten sturen, werd in 1639 de eerste officiële postdienst opgericht toen het General Court of Massachusetts de herberg van Richard Fairbanks in Boston aanwees als de officiële postafgifteplaats voor overzeese pakketten. Een taverne gebruiken voor de post lijkt misschien vreemd, maar in Engeland was het gebruikelijk dat tavernes en koffiehuizen werden gebruikt als postdroppings. De meeste plaatselijke autoriteiten stelden hun eigen routes tussen de kolonies in, maar pas in 1683 richtte William Penn een officieel postkantoor op in Pennsylvania. In het Zuiden brachten privé-boodschappers, meestal slaven, de post tussen de plantages rond.
Een meer gecentraliseerde postorganisatie kwam tot stand in 1691, toen de Britse Kroon Thomas Neale een subsidie voor 21 jaar gaf voor een Noord-Amerikaanse postdienst. In 1707 kocht de Britse regering de rechten op de Noord-Amerikaanse postdienst en benoemde plaatselijke plaatsvervangende postmeesters-generaal. Dit bleef zo tot 1774, toen de afkeer van de kolonisten van de Britse controle leidde tot de oprichting van een constitutionele postdienst voor de interkoloniale post. Het volk betaalde voor deze dienst, en alle inkomsten gingen naar de verbetering ervan.
Advertentie
De rellen in Boston in 1774 leidden tot de oprichting van het Continental Congress en het begin van een onafhankelijke regering. In 1775 benoemde het Continentaal Congres Benjamin Franklin tot de eerste postmeester-generaal, die de leiding kreeg over het pas opgerichte postdepartement. Franklin had zijn capaciteiten bewezen toen hij in 1737 tot postmeester-generaal in Philadelphia werd benoemd en bracht nieuwe organisatie, snelheid en betrouwbaarheid in de dienst.
Tussen 1790 en 1860 nam het aantal postkantoren toe van slechts 75 tot 24.498. In 1819 bediende het postkantoor mensen in 22 staten en een brief ging in slechts 11 dagen van Washington D.C. naar Nashville, Tennessee.
Koeriers vervoerden de post aanvankelijk te voet en te paard en gingen vervolgens over op postkoetsen, spoorwegen, auto’s en vrachtwagens – en uiteindelijk op vliegtuigen. Die vroege dagen van postbezorging leidden tot enorme verbeteringen aan het wegennet van het land. Lokale overheden breidden ook hun bestaande snelwegen uit en verbeterden deze om de nieuwe postdienst, die gratis bezorging op het platteland (RFD) werd genoemd, te helpen. De meest gevierde vorm van postbezorging was de Pony Express.