In de wereld van de dierlijke landbouw wordt de zuivelindustrie vaak beschouwd als het minste kwaad. We zijn er zo ongeveer op getraind om zuivelproductie te associëren met geluk. Cartoons van koeien op yoghurtbekers lachen altijd, Californische melkkoeien hebben hun eigen reclamespotjes waarin ze letterlijk zingen en dansen van plezier. Waarom zou je niet geloven dat het leven van een melkkoe anders dan fantastisch en euforisch is?
Wilden we dat het leven van melkkoeien echt zo was, de realiteit is veel, veel somberder. Alleen al in de VS produceren melkveebedrijven ongeveer 196 miljard liter melk per jaar. Om deze hoge opbrengsten te kunnen halen, is de zuivelindustrie getransformeerd tot een industriële onderneming waar koeien in kleine, afgesloten ruimten worden gehouden, voortdurend worden geïmpregneerd en gemolken. De fabrieksmatig gehouden melkkoe van vandaag produceert ongeveer 100 pond melk per dag – dat is bijna 10 keer meer dan de gemiddelde koe van nature zou produceren. Al deze factoren samen zorgen niet voor de uitgelaten koeien die we op reclameborden zien.
Eén deel van de zuivelvergelijking dat vaak wordt vergeten, is wat er met het kalf gebeurt. Een vrouwtjeskoe kan alleen melk produceren als ze pas bevallen is. In de natuur zou de door de moeder geproduceerde melk naar de baby gaan, maar in de zuivelindustrie wordt deze melk naar de mens geleid en lijkt de baby uit het geheel te verdwijnen. Om u een idee te geven van hoe de zuivelindustrie de natuurlijke levenscyclus van een koe fundamenteel heeft veranderd, laten we eens kijken naar het leven van een melkkalf.
Geboorte
De gemiddelde levensduur van een melkkoe is vijf jaar. In die vijf levensjaren wordt de koe elk jaar drachtig, met slechts een paar korte maanden rust ertussen. De draagtijd voor koeien is negen maanden, net als bij mensen. De band tussen moeder en kalf kan al vijf minuten na de geboorte tot stand komen. Wanneer een melkkalf wordt geboren, blijft het een paar uur bij zijn moeder en wordt het weggebracht. Een kalf dat niet in de veehouderij wordt geboren, blijft tot een jaar bij de moeder om te zogen.
Na de geboorte kan het leven van een melkkalf twee kanten op gaan, grotendeels afhankelijk van het geslacht van de baby. Als het een mannelijk kalf is, wordt het in een kalverbox geplaatst, waar het aan de nek wordt vastgebonden en in bedwang wordt gehouden, zodat het zich niet kan bewegen. Omdat mannelijke koeien niet opgroeien om melk te produceren, worden ze voor een melkveehouder als “afval” beschouwd en gewoonlijk verkocht om kalfsvlees te produceren.
Het kalf leeft tot 20 weken in de kist en krijgt alleen een melkvervanger te eten die geen ijzer of vezels bevat. Dit dieet maakt de kalveren bloedarm, wat resulteert in de bleke, vleeskleur van kalfsvlees. De kalveren worden pas uit hun kratten gehaald als het tijd is om ze naar het slachthuis te vervoeren. De meeste kunnen niet lopen of hun eigen gewicht dragen omdat hun spieren zo onderontwikkeld zijn. Ongeveer een miljoen mannelijke kalveren ondergaat dit lot elk jaar.
Een vrouwelijk kalf wordt opgevoed tot melkkoe, net als haar moeder. Maar eerst wordt haar staart gecoupeerd, of kortgeknipt, als ze ongeveer zes weken oud is, vaak zonder pijnstillers. Dit kan blijvende zenuwbeschadiging veroorzaken, wat zal leiden tot chronische pijn voor de koe. Als het kalf ongeveer zes maanden oud is, wordt het “ontknuppeld”, een proces waarbij het bot waaruit de hoorns zullen groeien, wordt weggebrand. Omdat koeien zo dicht op elkaar worden gehouden, kunnen hoorns gevaarlijk zijn!
De volwassenheid
Een melkkoe krijgt haar eerste kalf als ze ongeveer twee jaar oud is. Na de geboorte ervaart ze de pijn dat haar eerste kind van haar wordt weggenomen. Een paar uur daarna wordt ze op een melkmachine gezet. Na de bevalling zal ze nog ongeveer 10 maanden melk produceren, maar na drie weken zal ze “klaar” zijn om nog een kind te verwekken.
In een gemiddeld industrieel melkveebedrijf worden ongeveer 700 koeien gehouden, allemaal binnen in een melkstal. De meeste koeien brengen hun hele leven binnen door op een harde betonnen vloer en worden drie keer per dag gemolken.
Om ervoor te zorgen dat de koeien zoveel mogelijk melk produceren, krijgen ze vaak groeihormonen in hun voer. De overproductie van melk leidt vaak tot mastitis, een pijnlijke ontsteking van de uier. Geschat wordt dat 30-50 procent van de melkkoeien aan deze kwaal lijdt. Op biologische boerderijen krijgen de koeien geen antibiotica om de infectie te behandelen.
In haar eerste jaar als melkproducerende koe, wordt verwacht dat dit jonge kalf 20.000 pond melk zal produceren. De intense metabolische belasting die het dagelijks produceren van deze hoeveelheid melk met zich meebrengt, is zeer belastend voor het immuunsysteem van de koe, waardoor ze vatbaarder wordt voor ziekten. De ervaring van het staan op een harde betonnen vloer en het voortdurend gebukt gaan onder melk of een baby, maakt veel koeien kreupel. Geschat wordt dat 75 procent van de “downer” (ongezonde, immobiele) koeien uit de zuivelindustrie komt.
Een adolescente koe die niet op een industriële boerderij wordt grootgebracht, mag in de wei grazen en gras eten, in plaats van graanvoer dat volgepompt is met hormonen en antibiotica. Koeien zijn zeer sociale dieren, dus is het waarschijnlijk dat dit jonge kalf haar dagen doorbrengt in het gezelschap van haar vrienden – koeien hebben, net als mensen, beste vrienden. Het is onwaarschijnlijk dat deze koe mastitis of voetproblemen zal ontwikkelen, afgezien van externe omstandigheden.
Volwassenheid
De meeste koeien in de zuivelindustrie worden naar de slacht gestuurd als ze vijf jaar oud zijn, ofwel omdat hun melkproductie is afgenomen, ofwel omdat ze te ziek zijn om nog productief te zijn. Ongeveer 40 procent van de koeien is kreupel tegen de tijd dat ze naar de slacht gaan. Deze koeien worden meestal gebruikt voor de productie van laagwaardig rundvlees, diervoeder of soep.
De natuurlijke levensduur van een koe kan oplopen tot 25 jaar oud. Deze koeien kunnen tot 2.300 pond zwaar worden, veel zwaarder dan hun tegenhangers in de fabriek, die slechts ongeveer 900 pond wegen. Tijdens hun leven produceren koeien ongeveer acht of negen jaar lang melk – afhankelijk van het aantal kalveren dat ze grootbrengen. De kalveren van deze koeien krijgen drie keer per dag te eten en er is geen gevaar dat de moederkoe “ontploft” of zich al te zeer ongemakkelijk gaat voelen als een mens niet ingrijpt bij het melken.
De eigenschappen van een echt gelukkige koe
Als je ze naast elkaar legt, is de definitie van wat een echt gelukkige koe is, snel duidelijk. Koeien zijn voelende, intelligente en emotionele wezens die net als mensen pijn en angst ervaren in het leven. Het leven van een kalf in de zuivelindustrie is heel anders dan dat van een koe die het leven mag ervaren zoals de natuur het bedoeld heeft. Wij hebben het leven van een melkkoe genetisch gemanipuleerd en gefabriceerd voor ons eigen gewin en als je naar het trieste product kijkt, lijkt het erop dat deze industrie nauwelijks vrij is van de wreedheid die gepaard gaat met vleesproductie.
Gelukkig voor ons is er geen reden waarom wij onze eigen bijdrage aan deze wreedheid niet kunnen wegnemen. Hoewel de zuivelindustrie je vertelt dat mensen koemelk nodig hebben voor calcium, is dat nauwelijks het geval. Kijk eens naar deze geweldige niet-zuivel bronnen van calcium. En onthoud, de mensen die de mythe hebben verzonnen dat melk sterke botten geeft, hebben je ook verteld dat melkkoeien gelukkig zijn…
Voor meer dierlijke, aarde, leven, veganistisch voedsel, gezondheid en recepten die dagelijks worden gepubliceerd, schrijf je in op de One Green Planet Nieuwsbrief! Tenslotte geeft het feit dat wij door de overheid worden gefinancierd ons een grotere kans om u te blijven voorzien van inhoud van hoge kwaliteit. Overweeg alstublieft om ons te steunen door te doneren!