Ze zullen het je over de telefoon vertellen.
Je zult blij voor ze zijn, want de wereld is wijd en open en vol mogelijkheden en er is zoveel dat jij en zij zouden moeten ontdekken. Maar je hebt altijd gedacht dat jullie het samen zouden verkennen. Het betekent niet dat ze minder van je houden, natuurlijk. Het betekent niet dat ze je in de steek laten, noch dat ze verder gaan en je achterlaten. Maar voor een moment, kan het zo voelen. Op dat moment zul je je in de steek gelaten voelen.
Ze zullen verhuizen, omdat beste vrienden dat soms doen. Omdat hun leven, ook al is het nauw met het jouwe verbonden, nog steeds hun eigen leven is dat ze kunnen vormen en veranderen. Misschien hebben ze een nieuwe baan, of misschien zijn ze verliefd geworden op iemand die zoveel staten en steden en kilometers verderop woont.
Er is geen weg omheen: het gaat vreselijk pijn doen, en het zal je hart breken op manieren waarvan je nooit gedacht had dat je hart zou kunnen breken. Je beste vriend is iemand die onvervangbaar is, en het zou vreemd zijn te denken dat het geen pijn zou doen. Jullie zullen er allebei beter mee omgaan als je dit begrijpt, als je het omarmt, en als je de tijd koestert die jullie nog samen in dezelfde stad hebben. Als je dit nu begrijpt, is de kans kleiner dat je tijdens het afscheid snikkend in elkaar stort. Je hebt je van tevoren al door alle nare gevoelens heen geworsteld, dus nu ben je beter toegerust om met die tranen om te gaan als ze komen.
En dus breng je zoveel mogelijk tijd samen door en doe je alles wat je maar kunt voordat ze weggaan. Je gaat naar je favoriete bar en flirt met je favoriete barman, en juicht als je favoriete liedje speelt. Je favoriete barman zal dat liedje voor je spelen, omdat je hem verteld hebt dat je je beste vriend gaat verliezen, en je zult je beste vriend stevig omhelzen in de vroege ochtendnevel van een teveel aan biertjes en het vreemde, droevige soort geluk dat alleen bitterzoete laatste momenten met zich meebrengen. Je slaapt op elkaars bank en brengt hele weekenden door met luieren, hele Netflix-marathons kijken en burrito’s bestellen ter grootte van kleine honden. Jullie zullen genoeg foto’s maken voor een heel leven van albums en Instagram accounts. Je blijft zo onafscheidelijk als menselijkerwijs mogelijk is, niet omdat het des te meer pijn zal doen als je uiteindelijk toch uit elkaar gaat, maar omdat je weet dat je genoeg herinneringen hebt opgeslagen in je laatste hoera om het uit te houden tot de volgende keer dat je elkaar ziet.
Kortom: je doet waar je samen het beste in bent.
Je klampt je vast aan de technologie die toch al zo alomtegenwoordig is in je leven. De kans is groot dat 60% van je interactie nu al digitaal is. Met Gchat, Twitter, Facebook en hele sms-gesprekken in gif, weet je hoe je contact moet houden. Je beste vriend is sowieso de enige aan wie je je belminuten besteedt, dus die hoef je niet aan hem en hem alleen toe te wijzen. En je zult wennen aan het beeld van hun gezicht op een telefoonscherm, of aan de vage, korrelige bewegingen die van ver over de wereld op je afkomen. Ze zijn misschien maar in een nieuwe stad, maar toch. Het zal aanvoelen alsof ze verder weg zijn dan je je ooit kunt voorstellen. Je wilt door het scherm heen reiken om ze aan te raken, te knuffelen, een duwtje te geven en te zeggen: “Hé, ik ben hier. Vergeet me niet, oké?” ook al kun je dat niet.
Maar dat hoeft ook niet. Ze zullen je niet vergeten.
En dus zul je investeren in postzegels. Heel veel postzegels. Er is iets aan elkaar brieven schrijven dat nooit vervangen zal worden, en je zult ervoor zorgen dat je een goede pen koopt als je brieven schrijft, en je zult op zoek gaan naar grappige kaarten en gekke kleine cadeautjes, en je zult onderzoeken hoeveel het zou kosten om jezelf naar hen te mailen. Je onderzoekt vliegtickets en zet een alarm op elke website die je kunt voor de verkoop. Je plant je volgende vakantie rond hun woonplaats, en je zult ontroostbaar zijn als er iets tussenkomt. Het zou kunnen, weet je. Toen zij verhuisden, gingen zij verder met hun leven, begonnen opnieuw en pakten de draad weer op waar ze waren gebleven. En jij ook.
Je gaat met andere mensen om om de leegte op te vullen. Langzaam vind je de balans tussen non-stop sms’en en omgaan met de mensen die nog steeds wonen waar jij woont. Je vindt nieuwe mensen om mee naar de film te gaan, nieuwe mensen om mee te borrelen en brunchen en alles daartussenin. En zij ook. Ze zullen je vertellen over de nieuwe vrienden die ze ontmoet hebben, en jij vertelt hen hoe het met alle anderen gaat. Ze vragen allemaal hoe het met je gaat, zul je zeggen. We missen je allemaal, zul je zeggen.
Maar je beste vriend is nog steeds je beste vriend. Zelfs van een halve wereld verderop. Afstand kan die band niet verbreken. Beste vrienden zijn het soort mensen dat alles kan overleven. En als beste vrienden elkaar weer zien, na een halve wereld van elkaar gescheiden te zijn en meer kilometers dan je denkt te kunnen dragen, ga je weer verder waar je gebleven was.
Dat is tenslotte wat beste vrienden doen. 