Horatio Gates, (geboren ca. 1728, Maldon, Essex, Engeland-gestorven 10 april 1806, New York, New York, V.S.), in Engeland geboren Amerikaanse generaal in de Amerikaanse Revolutie (1775-83) wiens overwinning op de Britten in de Slag bij Saratoga (1777) het tij van de overwinning keerde ten gunste van de Revolutionairen.
Gates diende eerst in Noord-Amerika in de Franse en Indiaanse Oorlog (1754-63), werd majoor en keerde terug naar Engeland. In 1772 emigreerde hij naar de regio die nu West Virginia is. Sympathiserend met de koloniale klachten tegen de kroon werd hij in 1775 adjudant-generaal van het Continentale Leger, en in 1777 verving hij generaal Philip Schuyler in Noord-New York. In de twee slagen bij Saratoga dwong zijn leger generaal John Burgoyne tot overgave, deels echter door de eerdere manoeuvres van Schuyler en het initiatief van generaal Benedict Arnold. Het Congres verkoos vervolgens Gates tot president van de Raad van Oorlog. Tegelijkertijd raakte een groep legerofficieren, onder wie generaal Thomas Conway, betrokken bij een plan om generaal George Washington door Gates te vervangen. De “Conway Cabal” stortte spoedig in, en in het voorjaar van 1778 keerde Gates terug naar zijn commando in New York. Overgeplaatst naar het zuiden (juni 1780), werd Gates op rampzalige wijze verslagen door Lord Cornwallis in de Slag bij Camden, South Carolina, op 16 augustus. Er werd een officieel onderzoek naar zijn gedrag gelast, maar de aanklacht werd nooit ingediend. Na de oorlog bevrijdde Gates zijn slaven, verhuisde naar New York en diende één termijn in het staatsparlement.