De uitstekende 2010 doc Eric Clapton: The 1960s Review vertelde het verhaal van de decennium-lange opkomst van de gitarist. Het vervolg, The 1970s Review, gaat verder in onzekere tijden en laat zien hoe Clapton’s ontmoetingen met artiesten als Bob Dylan en de Band hem ertoe brachten om, in de woorden van uitvoerend producent Rob Johnstone, “terug te gaan naar de country” en zijn geluid te heroverwegen. In de exclusieve clip hierboven gaat “Why Does Love Got to Be So Sad?” over in een discussie over Derek and the Dominos’ album Layla and Other Assorted Love Songs, en de nasleep daarvan.
Rolling Stone’s 100 Greatest Guitarists
“We deden niet veel drugs tijdens onze opnames. Maar als je whisky drinkt en cocaïne en heroïne snuift, zit dat morgen nog steeds in je systeem,” herinnert voormalig bandlid Bobby Whitlock zich. De situatie was zo nijpend dat labelbaas Ahmet Ertegun probeerde in te grijpen. “Hij wilde niet dat Eric die weg op ging,” zegt Whitlock. “Maar hij deed het wel, hij was al op weg. Je kunt een junkie niet stoppen. Alleen de dood stopt een junkie.” Uiteindelijk was het feesten van de band niet vol te houden, en de clip eindigt met Whitlock die de mislukte poging van Derek and the Dominos beschrijft om een vervolg te maken en de door drugs veroorzaakte paranoia die leidde tot de ondergang van de groep.
De film gaat echter verder door het decennium, en verplaatst zich naar Clapton’s comeback LP uit 1975, 461 Ocean Boulevard, en verder. De documentaire, geproduceerd door de MVD Entertainment groep, is nu verkrijgbaar op DVD.