by Tanya Latty And Timothy Lee , The Conversation
You’d think it would be a simple piece of biological accounting – how many distinct species make up life on Earth?
But the answer may come as a bit of a shock.
We simply don’t know.
We know more accurately the number of books in the US Library of Congress than we know even the order or magnitude – millions and billions and so on – of species living on our planet, wrote the Australian-born ecologist Robert May.
Current estimates for the number of species on Earth range between 5.3 million and 1 trillion.
That’s a massive degree of uncertainty. Het is alsof je een bankafschrift krijgt waarop staat dat je tussen de 5,30 en 1 miljoen dollar op je rekening hebt staan.
Waarom weten we het antwoord op deze fundamentele vraag dan niet?
Het is moeilijk om het leven te tellen
Een deel van het probleem is dat we het aantal levensvormen niet simpelweg kunnen tellen. Vele leven in ontoegankelijke habitats (zoals de diepzee), zijn te klein om te zien, moeilijk te vinden, of leven binnenin andere levende wezens.
Dus, in plaats van te tellen, proberen wetenschappers het totale aantal soorten te schatten door naar patronen in de biodiversiteit te zoeken.
In het begin van de jaren tachtig maakte de Amerikaanse entomoloog Terry Erwin een beroemde schatting van het aantal soorten op aarde door pesticiden in het bladerdak van tropische regenwouden in Panama te spuiten. Er vielen minstens 1.200 keversoorten op de grond, waarvan er 163 slechts van één boomsoort leefden.
Aannemende dat elke boomsoort een vergelijkbaar aantal kevers heeft, en gegeven het feit dat kevers ongeveer 40% van de insecten (de grootste diergroep) uitmaken, kwam Erwin tot een controversiële schatting van 30 miljoen soorten op aarde.
Veel wetenschappers zijn van mening dat het aantal van 30 miljoen veel te hoog is. Latere schattingen kwamen uit op minder dan 10 miljoen.
In 2011 gebruikten wetenschappers een techniek die gebaseerd is op patronen in het aantal soorten op elk niveau van biologische classificatie om tot een veel lagere schatting van ongeveer 8,7 miljoen soorten te komen.
Alle grote en heel, heel kleine wezens
Maar bij de meeste schattingen van de mondiale biodiversiteit worden micro-organismen zoals bacteriën over het hoofd gezien, omdat veel van deze organismen alleen tot op soortniveau kunnen worden geïdentificeerd door hun DNA te sequencen.
Dientengevolge is de werkelijke diversiteit van micro-organismen mogelijk onderschat.
Na het samenstellen en analyseren van een database met DNA-sequenties van 5 miljoen soorten microben op 35.000 locaties over de hele wereld, kwamen onderzoekers tot de conclusie dat er maar liefst 1 biljoen soorten op aarde zijn. Dat zijn meer soorten dan het geschatte aantal sterren in het Melkwegstelsel.
Maar net als eerdere schattingen is ook deze gebaseerd op patronen in de biodiversiteit, en niet iedereen is het erover eens dat deze moeten worden toegepast op micro-organismen.
Niet alleen de micro-organismen zijn over het hoofd gezien bij schattingen van de mondiale biodiversiteit. We zijn ook voorbijgegaan aan de vele levensvormen die in andere levensvormen leven.
De meeste – en mogelijk alle – insectensoorten zijn het slachtoffer van ten minste een of meer soorten sluipwespen. Deze leggen hun eitjes in of op een gastheersoort (denk aan de film Aliens, als de aliens vleugels hadden). Onderzoekers suggereren dat de groep insecten met wespen wel eens de grootste groep dieren op de planeet zou kunnen zijn.
Wat bedoelen we met soorten?
Een meer fundamenteel probleem met het tellen van soorten komt neer op een enigszins filosofische kwestie: biologen zijn het er niet over eens wat de term “soort” eigenlijk betekent.
Het bekende biologische soort-concept stelt dat twee organismen tot dezelfde soort behoren als ze met elkaar kunnen kruisen en vruchtbare nakomelingen kunnen voortbrengen. Maar omdat dit concept uitgaat van paring, kan het niet worden gebruikt om soorten van ongeslachtelijke organismen te definiëren, zoals veel micro-organismen en sommige reptielen, vogels en vissen.
Het gaat ook voorbij aan het feit dat veel levende wezens die we als aparte soorten beschouwen, zich met elkaar kunnen kruisen en dat ook doen. Honden, coyotes en wolven bijvoorbeeld kruisen gemakkelijk met elkaar, maar worden gewoonlijk toch als aparte soorten beschouwd.
Andere populaire definities van soorten berusten op de mate waarin individuen op elkaar lijken (als het op een eend lijkt, is het een eend), op hun gemeenschappelijke evolutionaire geschiedenis, of op hun gemeenschappelijke ecologische vereisten.
Maar geen van deze definities is helemaal bevredigend, en geen enkele werkt voor alle levensvormen.
Er zijn minstens 50 verschillende definities van een soort om uit te kiezen. Of een wetenschapper er al dan niet voor kiest een nieuw gevonden levensvorm als een nieuwe soort aan te merken, kan afhangen van zijn filosofische standpunt over de aard van een soort.
De kosten van het verlies van soorten
Onwetendheid over de werkelijke biodiversiteit op onze planeet heeft reële gevolgen. Elke soort is een potentiële schatkamer van oplossingen voor problemen, waaronder genezing van ziekten, inspiratie voor nieuwe technologieën, bronnen van nieuwe materialen en leveranciers van belangrijke ecosysteemdiensten.
Toch leven we in een tijdperk van massale uitsterving met berichten over catastrofale insectensterfte, grootschalige ontvolking van onze oceanen en het verlies van meer dan 50% van de wilde dieren binnen de tijdspanne van één mensenleven.
Het huidige tempo van biodiversiteitsverlies betekent dat we vrijwel zeker sneller soorten verliezen dan we ze benoemen. We verbranden in feite een bibliotheek zonder de namen of de inhoud te kennen van de boeken die we kwijtraken.
Dus terwijl onze schatting van het aantal soorten op de planeet frustrerend onnauwkeurig blijft, weten we één ding wel: dat we waarschijnlijk maar een heel klein percentage van de levende wezens hebben benoemd en beschreven.
Nieuwe soorten duiken steeds weer op, met een snelheid van ruwweg 18.000 soorten per jaar. Onderzoekers in Los Angeles hebben bijvoorbeeld 30 nieuwe soorten schubvliegen gevonden die in stadsparken leven, terwijl onderzoekers in de VS meer dan 1400 nieuwe soorten bacteriën hebben ontdekt die in de navels van universiteitsstudenten leven.
Zelfs als we uitgaan van de meer voorzichtige schatting van 8,7 miljoen soorten leven op aarde, dan hebben we nog maar ongeveer 25% van de levensvormen op deze planeet beschreven en benoemd. Als het cijfer van 1 triljoen klopt, dan hebben we een abominabel slechte prestatie geleverd, met 99,99% van de soorten die nog steeds niet zijn beschreven.
Het is duidelijk dat onze planeet absoluut krioelt van leven, ook al kunnen we nog geen getal plakken op het grote aantal. De vraag is nu hoeveel van die ontzagwekkende diversiteit we willen redden.
Aangeleverd door The Conversation
