The old man’s been stealing
She’s holding her grievance for a hundred-oneven jaren
We blijven allemaal geloven
Dat de geschiedenis zich jaar na jaar herhaalt
Het enige waar ik bang voor ben is dat de toekomst erger is
We moeten toegeven aan de vloek van honderd jaar
Zweten in de zon alsof we een graf graven
Diep genoeg graven en ons fortuin zullen we redden
“If only, was de schors van de bomen maar zo zacht als de lucht.”
Als de wolf beneden wacht, hongerig en eenzaam
Roepend tot de maan: “Was het maar zo, was het maar zo.”
Het jagen op de rok van een mooie vrouw
Je maakt fouten en het is mijn rug die breekt
En voor altijd steelt mijn verleden mijn leven
Tot onderwerping ben ik verslagen maar er is hoop onder deze voeten
Blijders en bloed en de zon maakt je blind
Je laat het niet eten tot het niet anders kan
Want je weet wat belangrijk is met je rug tegen de muur
Je kunt metalen kettingen breken als je vrienden je niet laten vallen
“Was het maar, was de schors van de bomen maar zo zacht als de lucht.”
Als de wolf beneden wacht, hongerig en eenzaam
Roepend tot de maan, “Was het maar zo.”
Ik ben een zwaard, maar ik vind mezelf bot
En dat is niet van nut als ik vecht tegen mijn geschiedenis,
Vcht ik tegen mijn geschiedenis
Ik heb geen lemmet, ik ben meer als een veer
Dat is niet van nut als ik vecht tegen mijn geschiedenis,
Vcht ik tegen mijn geschiedenis
Ik heb geen lemmet, Ik ben meer als een veer
Maar ik kan niet wegvliegen als ik tegen mezelf vecht
“Was het maar zo, was het maar zo,” zucht de specht,
“De schors van de bomen was zo zacht als de lucht,”
Als de wolf beneden wacht, hongerig en eenzaam
Hij roept tegen de maan: “Was het maar zo, was het maar zo.”
“Was het maar zo, was het maar zo,” zucht de specht,
“De schors van de bomen was zo zacht als de hemel,”
Als de wolf beneden wacht, hongerig en eenzaam
Riep hij tegen de maan, “Was het maar zo, was het maar zo.”