Ipeachment is het grondwettelijke proces waarmee het Congres van de Verenigde Staten de bevoegdheid heeft om civiele ambtenaren van de Verenigde Staten uit hun functie te ontheffen. Het proces om iemand in staat van beschuldiging te stellen en uit zijn ambt te ontheffen bestaat uit twee fasen: eerst worden de artikelen van beschuldiging aangenomen met een meerderheid van stemmen in het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten, vervolgens wordt een proces gevoerd in de Senaat van de Verenigde Staten, waarbij de Senaat als jury fungeert. Bij de meeste processen van afzetting zit de vice-president het proces voor, maar bij processen van afzetting van de president zit de opperrechter van de Verenigde Staten het proces voor. In order to remove the person from office, two-thirds of senators that are present to vote must vote to convict on the articles of impeachment.
Though the Constitution does not define who constitutes a civil officer, Congress has exercised its power to impeach three presidents, one senator, one cabinet official, and 15 federal judges; of these, only eight individuals—all federal judges—were convicted on the charges of impeachment and removed from office.
- How does an impeachment work?
- U.S. House
- U.S. Senate
- What’s the role of the U.S. House?
- Inleiding en verwijzing
- Onderzoek
- Committee report
- Debat
- Wat is de rol van de Amerikaanse Senaat?
- Plea
- Trial
- Uitspraak
- Wat zegt de Grondwet over impeachment?
- Gronden voor impeachment
- Wie kan worden aangeklaagd?
- Hoe zit het met het aanklagen van leden van het Congres?
- Welke presidenten zijn aangeklaagd?
- Andrew Johnson
- Bill Clinton
- Donald Trump
- Welke andere uitvoerende functionarissen zijn in staat van beschuldiging gesteld?
- William W. Belknap
- Zijn er federale rechters aangeklaagd?
- See also
- Footnotes
How does an impeachment work?
U.S. House
U.S. Senate
What’s the role of the U.S. House?
The powers of impeachment designated to the United States Congress are enumerated in the United States Constitution. Artikel I, Sectie 2 bepaalt dat het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten de enige bevoegdheid tot impeachment heeft.
Inleiding en verwijzing
Op grond van de Amerikaanse grondwet begint het proces van impeachment in het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten, dat de uitsluitende bevoegdheid tot impeachment heeft. Elk lid van het Huis kan een aanklacht van impeachment indienen door op eigen initiatief een verklaring af te leggen, door een lijst onder ede in te dienen, of door een resolutie in te dienen die naar een commissie zal worden verwezen. Resoluties tegen bepaalde personen worden doorverwezen naar de Commissie rechterlijke macht van het Huis, terwijl resoluties die een onderzoek toestaan naar de vraag of er gronden zijn voor afzetting, in eerste instantie worden doorverwezen naar de Reglementencommissie van het Huis. Deze resoluties worden vervolgens meestal ook doorverwezen naar het Judiciary Committee.
Onderzoek
Het Judiciary Committee doet meestal onderzoek naar impeachment, maar de commissie kan het onderzoek doorverwijzen naar een andere commissie, zoals het House Committee on Reconstruction bij de impeachment van president Andrew Johnson, naar een speciaal of select committee van het U. S. House, of naar een van de andere commissies van het House of Justice.S. House, of naar een van de subcommissies van het Judiciary Committee of een speciaal opgerichte subcommissie.
Committee report
Als het onderzoek van de commissie is afgerond, zal het voltallige Judiciary Committee stemmen over de vraag of er gronden zijn voor impeachment. Als een meerderheid van de commissie vaststelt dat er gronden zijn voor impeachment, wordt er een resolutie ingediend bij het voltallige Huis van Afgevaardigden waarin de persoon in kwestie in staat van beschuldiging wordt gesteld en waarin de specifieke aantijgingen, de zogenaamde articles of impeachment, worden gepresenteerd.
Debat
Het Huis debatteert vervolgens over de door de commissie ingediende resolutie. De aanbevelingen van de commissie zijn niet-bindend en het Huis kan de resolutie in haar geheel of elk artikel van de aanklacht afzonderlijk behandelen. Het Huis kan ook tot afzetting stemmen als het rapport van de commissie geen afzetting aanbeveelt.
Als het Huis met een gewone meerderheid een artikel van afzetting aanneemt, dan wordt de persoon als afgevoerd beschouwd.
Na deze stemming worden leden van het Huis, bekend als Huismanagers, geselecteerd om de aanklachten aan de Amerikaanse Senaat voor te leggen. “In het recente verleden zijn de managers benoemd bij resolutie, hoewel ze in het verleden soms werden gekozen of benoemd door de voorzitter van het Huis op grond van een resolutie die deze bevoegdheid aan hem verleende.”
Wat is de rol van de Amerikaanse Senaat?
Artikel I, Sectie 3 zegt dat de Senaat van de Verenigde Staten de exclusieve bevoegdheid heeft om alle aanklachten te berechten. Verder schrijft de grondwet voor dat alle senatoren die over impeachment stemmen, dit onder ede of belofte moeten doen en dat niemand op grond van impeachment kan worden veroordeeld, tenzij tweederde van de aanwezige senatoren instemt met een veroordeling.
Na ontvangst van een resolutie van het Huis waarin de Senaat wordt geïnformeerd dat een persoon impeachment is ten laste gelegd, neemt de Senaat een besluit aan waarin het Huis wordt geïnformeerd dat de Senaat de managers over de aanklachten zal horen. De benoemde managers verschijnen vervolgens voor de balie van de Senaat om de betrokkene te impeacheren en de artikelen tegen hem of haar tentoon te stellen.
Plea
Als dit is voltooid, regelen de procedureregels van de Senaat voor impeachment het proces. In eerste instantie zal de Senaat, na de indiening van de aanklacht, de beklaagde dagvaarden om te verschijnen en een pleidooi te houden. Indien de beschuldigde, in het reglement van de Senaat verweerder genoemd, niet verschijnt, wordt hij geacht onschuldig te pleiten. “De verweerder kan een exceptie van onschuld indienen met het argument dat hij of zij geen ambtenaar is die aan impeachment kan worden onderworpen, of dat de genoemde beschuldigingen onvoldoende grond voor impeachment vormen. De gedaagde kan er ook voor kiezen te antwoorden op de artikelen die tegen hem of haar zijn ingebracht.” Het Huis kan dan een reactie indienen op de eventuele reactie van de gedaagde.
Trial
Aan het slot van het pleidooi zal de Senaat een procesdatum vaststellen. De kamerhoofden of hun raadslieden geven de senaat dan informatie over de getuigen die moeten worden gedagvaard en kunnen zich tot de voorzitter van het proces wenden als er nog meer getuigen moeten worden gedagvaard. Krachtens artikel I, lid 3, zesde alinea, van de Grondwet zit de opperrechter van de Verenigde Staten het proces van afzetting door de Senaat alleen voor als de president wordt berecht.
Tijdens een proces van afzetting kan de voltallige Senaat bewijsmateriaal in ontvangst nemen en getuigenissen afnemen, of de Senaat kan de voorzitter opdragen een commissie van Senatoren te benoemen om dit doel te dienen. Indien een commissie wordt benoemd, zal de commissie een gewaarmerkt afschrift van de procedure aan de voltallige Senaat voorleggen. De Senaat kan ook in een openbare Senaat aanvullende getuigenissen afnemen. De Senaat kan ook bevelen dat het gehele proces in de voltallige Senaat wordt behandeld.
Aan het begin van het proces presenteren de managers van het Huis en de raadsman van de beklaagde openingsargumenten met betrekking tot de aanklachten wegens impeachment. De House managers, als de aanklager in het proces, presenteren het eerste argument. In de loop van het proces wordt bewijsmateriaal gepresenteerd en kunnen getuigen zowel rechtstreeks worden gehoord als aan een kruisverhoor worden onderworpen. De voorzitter kan zich uitspreken over elke vraag met betrekking tot het gepresenteerde bewijs, maar de voorzitter kan die vraag ook ter stemming voorleggen aan de senaat en elke senator kan om een stemming over een bepaalde vraag verzoeken. De slotpleidooien worden door beide partijen gehouden, waarbij de voorzitters van de Senaat openen en sluiten.
Uitspraak
Als het proces is afgelopen, komt de Senaat in besloten zitting bijeen om te beraadslagen. De stemming over de artikelen van impeachment moet in openbare zitting plaatsvinden, en de stemmen worden voor elk artikel afzonderlijk geteld. Voor een veroordeling op grond van een artikel van impeachment is een tweederde meerderheid van de aanwezige senatoren vereist. Indien de beklaagde voor een of meer artikelen wordt veroordeeld, spreekt de voorzitter het vonnis van veroordeling en ontzetting uit het ambt uit. De Senaat kan vervolgens stemmen over de vraag of de beschuldigde ambtenaar moet worden ontzet uit het recht om in de toekomst een ambt van openbaar vertrouwen in de Verenigde Staten te bekleden. Als de Senaat een dergelijke motie overweegt, is slechts een gewone meerderheid van stemmen vereist.
Wat zegt de Grondwet over impeachment?
Gronden voor impeachment
- Volgens de Grondwet bestaat er geen recht op een jury voor een impeachmentproces in de Senaat; in plaats daarvan fungeert de Senaat als een jury.
- Een veroordeling op grond van een aanklacht wegens impeachment valt niet onder het grondwettelijke verbod op dubbele vervolging en er kan een rechtszaak worden gevoerd over strafrechtelijke en/of civiele beschuldigingen in verband met aanklachten die tijdens een impeachment-procedure naar voren zijn gebracht. Evenzo kunnen personen die in een straf- of civiel proces zijn veroordeeld, deze veroordelingen in een impeachment-procedure tegen zich laten gebruiken.
- Ook verbiedt de Grondwet de president van de Verenigde Staten de presidentiële macht uit te oefenen om gratie te verlenen aan een persoon die door het Amerikaanse Huis van Afpersing is beschuldigd, zelfs als de betrokkene later in staat van beschuldiging wordt gesteld. Ook verbiedt de grondwet de president van de Verenigde Staten de bevoegdheid uit te oefenen om gratie te verlenen aan een persoon die door het Amerikaanse Huis in staat van beschuldiging is gesteld, zelfs als deze persoon later door de Senaat wordt vrijgesproken.
- In Nixon v. Verenigde Staten, een zaak die was aangespannen door een in staat van beschuldiging gestelde federale rechter, Walter Nixon, oordeelde het hof dat de grondwet het Congres de exclusieve bevoegdheid toekent over impeachments en dat deze besluiten niet onderhevig zijn aan rechterlijke toetsing in een federale rechtbank.
- Volgens de Grondwet bestaat er geen recht op een jury voor een impeachmentproces in de Senaat; in plaats daarvan fungeert de Senaat als jury.
- Een veroordeling wegens impeachment valt niet onder het grondwettelijk verbod op dubbele vervolging en er kan een rechtszaak worden gevoerd over strafrechtelijke en/of civielrechtelijke beschuldigingen in verband met aanklachten die tijdens een impeachmentprocedure aan de orde zijn gesteld. Evenzo kunnen personen die in een straf- of civiel proces zijn veroordeeld, deze veroordelingen in een impeachment-procedure tegen zich laten gebruiken.
- Ook verbiedt de Grondwet de president van de Verenigde Staten de presidentiële macht uit te oefenen om gratie te verlenen aan een persoon die door het Amerikaanse Huis van Afpersing is beschuldigd, zelfs als de betrokkene later in staat van beschuldiging wordt gesteld. Ook verbiedt de grondwet de president van de Verenigde Staten de bevoegdheid uit te oefenen om gratie te verlenen aan een persoon die door het Amerikaanse Huis in staat van beschuldiging is gesteld, zelfs als deze persoon later door de Senaat wordt vrijgesproken.
- In Nixon v. Verenigde Staten, een zaak die was aangespannen door een in staat van beschuldiging gestelde federale rechter, Walter Nixon, oordeelde het hof dat de grondwet het Congres de exclusieve bevoegdheid toekent over impeachments en dat deze besluiten niet onderworpen zijn aan rechterlijke toetsing in een federale rechtbank.
Artikel II, Sectie 4 van de Grondwet van de Verenigde Staten bepaalt dat de president, de vice-president en alle civiele ambtenaren van de Verenigde Staten op drie aanklachten kunnen worden aangeklaagd en uit hun ambt kunnen worden ontzet:
- omkoping
- verraad
- andere zware misdrijven en overtredingen
verraad wordt in artikel III, lid 3, van de grondwet gedefinieerd als verraad tegen de Verenigde Staten. Het document luidt: “Verraad tegen de Verenigde Staten zal alleen bestaan in het voeren van oorlog tegen hen, of in het aanhangen van hun vijanden, door hen hulp en steun te verlenen.”
De Grondwet geeft geen definitie van omkoping, maar men denkt dat het gebruik van het begrip omkoping volgens het gewoonterecht een leidraad is bij het besluit tot impeach op beschuldiging van omkoping; dat wil zeggen, “omkoping vindt plaats wanneer een persoon een ambtenaar geld of geschenken geeft om het gedrag van die ambtenaar in zijn ambt te beïnvloeden. Als de beklaagde Smith bijvoorbeeld aan federale rechter Jones $10.000 betaalt om Smith onschuldig te laten verklaren, dan is er sprake van omkoping.”
De uitdrukking “high crimes and misdemeanors” is ook niet gedefinieerd in de Grondwet. Tijdens de Constitutionele Conventie stelde de afgevaardigde van Virginia, George Mason, voor om wanbeheer toe te voegen aan de beschuldigingen van omkoping en verraad als aanklaagbare feiten. Toen men zich zorgen maakte over de vaagheid van de term, verving Mason deze door “high crimes and misdemeanors”.
Zoals de Constitutional Rights Foundation opmerkt,
| “ |
De meeste grondleggers kenden de uitdrukking goed. Sinds 1386 gebruikte het Engelse parlement ‘high crimes and misdemeanors’ als een van de gronden om ambtenaren van de kroon te beschuldigen. Ambtenaren die beschuldigd werden van ‘high crimes and misdemeanors’ werden beschuldigd van uiteenlopende overtredingen zoals het verduisteren van overheidsgelden, het aanstellen van ongeschikte ondergeschikten, het niet vervolgen van zaken, het niet uitgeven van geld dat door het parlement was toegewezen, het bevorderen van zichzelf boven meer verdienstelijke kandidaten, het bedreigen van een grand jury, het niet opvolgen van een bevel van het parlement, het arresteren van een man om hem ervan te weerhouden zich kandidaat te stellen voor het parlement, het verliezen van een schip door te verzuimen het aan te meren, het helpen ‘bij het onderdrukken van verzoekschriften aan de koning om een parlement bijeen te roepen’, het uitvaardigen van arrestatiebevelen zonder reden, en omkoping. Sommige van deze aanklachten waren misdaden. Andere waren dat niet. De enige gemene deler in al deze beschuldigingen was dat de ambtenaar op de een of andere manier misbruik had gemaakt van de macht van zijn ambt en ongeschikt was om dienst te doen. |
“ |
In Federalist 65 definieerde Alexander Hamilton impeachable offenses als “die overtredingen die voortkomen uit het wangedrag van publieke mannen, of in andere woorden uit het misbruik of de schending van een of ander publiek vertrouwen. Zij zijn van een aard die met een bijzondere gepastheid politiek kan worden genoemd, omdat zij hoofdzakelijk betrekking hebben op verwondingen die onmiddellijk aan de maatschappij zelf worden toegebracht.”
Op 15 april 1970 stelde toenmalig parlementslid Gerald Ford (R-Mich.) voor om rechter William O. Douglas van het Hooggerechtshof van de V.S. te beschuldigen. In een toespraak in het Huis definieerde Congreslid Ford een impeachable offense als “wat een meerderheid van het Huis van Afgevaardigden op een bepaald moment in de geschiedenis als zodanig beschouwt; … wat de Senaat als voldoende ernstig beschouwt om de beschuldigde uit zijn ambt te verwijderen …”
In een rapport uit 2015 opgesteld door de Congressional Research Service merkten wetgevingsadvocaten Jared P. Cole en Todd Garvey dat,
| “ |
Congressional materials have cautioned that the grounds for impeachment ‘do not all fit neatly en logisch in categorieën passen”, omdat het middel van impeachment is bedoeld om “een breed scala van gedragingen van functionarissen te bereiken die zowel ernstig als onverenigbaar zijn met de taken van het ambt.’ Desalniettemin zijn er in de precedenten van het Congres drie brede soorten gedragingen te vinden die reden kunnen zijn voor impeachment, hoewel deze niet als uitputtend of bindend moeten worden opgevat: (1) ongeoorloofde overschrijding of misbruik van de bevoegdheden van het ambt; (2) gedrag dat onverenigbaar is met de functie en het doel van het ambt; en (3) misbruik van het ambt voor een ongeoorloofd doel of voor persoonlijk gewin. |
“ |
Wie kan worden aangeklaagd?
De Grondwet bepaalt uitdrukkelijk dat de president en de vicepresident van de Verenigde Staten kunnen worden aangeklaagd. De grondwet bepaalt verder dat alle civiele ambtenaren van de Verenigde Staten kunnen worden aangeklaagd. “In het verleden heeft het Congres zich bereid getoond federale rechters en ambtenaren van de uitvoerende macht op kabinetsniveau aan te klagen, maar was men terughoudend met het aanklagen van privé-personen en Congresleden.”
Joseph Story schreef in zijn Commentaries on the Constitution (Commentaar op de Grondwet) dat “alle officieren van de Verenigde Staten, daarom, die hun aanstellingen bekleden onder de nationale regering, of hun taken nu uitvoerend of gerechtelijk zijn, in de hoogste of in de laagste departementen van de regering, met uitzondering van officieren in het leger en de marine, naar behoren civiele officieren zijn in de betekenis van de grondwet, en vatbaar voor impeachment.
De grondwet geeft de president in de Appointments Clause de bevoegdheid om functionarissen van de Verenigde Staten te benoemen die door de Senaat moeten worden bevestigd en onderscheidt deze functionarissen van de lagere functionarissen die het Congres bij wet aan de president de uitsluitende bevoegdheid kan verlenen om te benoemen (d.w.z. in dienst te nemen) zonder goedkeuring van de Senaat.
Het Amerikaanse Hooggerechtshof erkende verder het onderscheid in de twee categorieën onder de benoemingsclausule, en categoriseerde deze als respectievelijk hoofdambtenaren en ondergeschikte ambtenaren, in Edmond v. United States. In Buckley v. Valeo definieerde het hof een functionaris als “elke aangestelde die een belangrijk gezag uitoefent krachtens de wetten van de Verenigde Staten”.
Daarom, zoals Cole en Garvey opmerken,
| “ |
bij het analyseren of iemand kan worden aangemerkt als een inferieure of principal officer, lijken de arresten van het Hof zich te concentreren op de mate waarin de ambtenaar autonome beleidskeuzen kan maken en op de bevoegdheid van andere ambtenaren om toezicht te houden op de ambtenaar en hem te ontslaan. … lijkt het dat op grond van de tekst en het doel van de impeachment clausules, alsmede op grond van vroege grondwettelijke interpretaties, kan worden geargumenteerd dat het de bedoeling was dat de bevoegdheid tot impeachment zich zou uitstrekken tot “alle” functionarissen van de Verenigde Staten, en niet alleen die in de hoogste regionen van de regering. Elke ambtenaar die “gezag van betekenis” uitoefent, met inbegrip van zowel hoofd- als ondergeschikte ambtenaren, zou derhalve in aanmerking komen als een “civiele ambtenaar” die aan impeachment kan worden onderworpen. Deze opvatting zou het Congres in staat stellen om iedere ‘functionaris’ van de uitvoerende macht, inclusief vele politieke benoemingen en bepaalde administratieve rechters, aan te klagen en te ontslaan. |
“ |
Hoe zit het met het aanklagen van leden van het Congres?
De Amerikaanse senator William Blount uit Tennessee was het eerste lid dat ooit door het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten werd aangeklaagd en is tot op heden het enige lid van het Congres dat ooit is aangeklaagd. Het Huis klaagde Blount aan op 7 juli 1797, omdat hij zou hebben samengezworen de Indianen en de grensbewoners aan te zetten tot een aanval op de Spaanse gebieden van Florida en Louisiana om ze aan Engeland te geven. Na de stemming over de aanklacht in het Huis, maar vóór Blount’s proces in de Senaat, stemde de Senaat voor het royeren van Blount op grond van de bepalingen van Artikel I, Sectie 5 van de Grondwet van de Verenigde Staten, die elke kamer de bevoegdheid geeft een lid te royeren met tweederde van de stemmen. Wegens gebrek aan rechtsbevoegdheid in Tennessee, waar Blount na zijn veroordeling naartoe was gevlucht, kon de Senaat Blount niet uitleveren voor zijn proces wegens impeachment. Twee jaar later, in 1799, stelde de Senaat vast dat Blount geen ambtenaar was volgens de definitie van de grondwet en dus niet kon worden aangeklaagd. De Senaat verwierp de aanklacht tegen Blount wegens gebrek aan rechtsbevoegdheid. Sinds 1799 heeft het Huis geen ander lid van het Congres meer aangeklaagd.
Welke presidenten zijn aangeklaagd?
Andrew Johnson
Op 24 februari 1868 werd president Andrew Johnson de eerste zittende president die in staat van beschuldiging werd gesteld. Nadat het Congres de Tenure of Office Act had aangenomen, die de president verbood federale functionarissen zonder toestemming van het Congres te ontslaan, ontsloeg Johnson minister van Oorlog Edwin Stanton en verving hem door Ulysses S. Grant. Johnson hoopte de grondwettigheid van de wet aan te vechten. Het Huis beschuldigde hem van overtreding van de wet en nam met 126-47 een aanklacht aan. Johnson werd op 16 mei 1868 door de Senaat vrijgesproken met een stemming van 35-19, één stem te weinig voor tweederde. Zeven Republikeinse senatoren braken met hun partij om Johnsons veroordeling te voorkomen.
Bill Clinton
President William Jefferson Clinton, de tweede president die in staat van beschuldiging werd gesteld, werd op 19 december 1998 door het Amerikaanse Huis aangeklaagd wegens meineed en belemmering van de rechtsgang. Het eerste artikel van de aanklacht wegens meineed werd door het Huis aangenomen met een meerderheid van 228-206, terwijl de tweede aanklacht wegens belemmering van de rechtsgang werd aangenomen met een meerderheid van 221-212. De aanklachten hielden verband met een affaire die Clinton had gehad met Monica Lewinski, een medewerkster van het Witte Huis. De republikeinen in het Huis beschuldigden Clinton ervan te hebben gelogen en anderen te hebben laten liegen om de affaire te verbergen. Twee andere aanklachten, meineed in verband met een affaire met Paula Jones en machtsmisbruik, werden door het Huis verworpen. Met nog 708 dagen te gaan in zijn tweede ambtstermijn als president, sprak de Senaat Clinton op 12 februari 1999 vrij van beide aanklachten die door het Huis waren ingediend. De aanklacht wegens meineed werd verworpen met 45-55 stemmen, terwijl de aanklacht wegens obstructie van de rechtsgang werd verworpen met 50-50 stemmen.
Donald Trump
Zie ook: Impeachment van Donald Trump
Donald Trump was de derde president die werd impeachment. Hij werd voor het eerst in 2019-2020 en een tweede keer in 2021 impeached.
Op 18 december 2019 klaagde het Amerikaanse Huis Trump aan wegens machtsmisbruik en obstructie van het Congres. Het eerste artikel werd aangenomen met een stemming van 230-197 en het tweede 229-198. Op 5 februari 2020 sprak de Senaat hem met 52-48 stemmen vrij van machtsmisbruik en met 53-47 stemmen van obstructie van het Congres.
Op 13 januari 2021 stemde het Huis met 232-197 voor impeach van Trump wegens het aanzetten tot oproer in verband met de inbraak in het Capitool op 6 januari tijdens het tellen van de kiesmannen. Op 13 februari 2021 – nadat Trump zijn ambt had neergelegd als gevolg van de presidentsverkiezingen van 2020 – sprak de Senaat Trump vrij. Voor een veroordeling was een tweederde meerderheid nodig. Zevenenvijftig senatoren stemden voor veroordeling, 43 stemden vrij.
Welke andere uitvoerende functionarissen zijn in staat van beschuldiging gesteld?
William W. Belknap
Secretaris van Oorlog William Belknap werd op 2 maart 1876 in staat van beschuldiging gesteld van “het op criminele wijze veronachtzamen van zijn plicht als Secretaris van Oorlog en het oneerlijk prostitueren van zijn hoge ambt voor zijn lust naar privé gewin.” De aanklacht werd door het Huis aangenomen hoewel hij President Ulysses S. Grant eerder die dag ontslagpapieren had overhandigd, en hij als voormalig regeringsambtenaar voor de Senaat terechtstond, zoals door de Senaat was overeengekomen. Op 1 augustus 1876 werd hij vrijgesproken van alle beschuldigingen. Na het proces stemde de Senaat ermee in geen processen meer te houden voor regeringsfunctionarissen die ontslag hadden aangeboden.
Zijn er federale rechters aangeklaagd?
De onderstaande tabel bevat een lijst van federale rechters die in het Amerikaanse Huis zijn aangeklaagd. Of the 15 federal judges that have been impeached, eight have been convicted and removed from office by the U.S. Senate.
See also
- United States Constitution
- Gubernatorial impeachment procedures
- Impeachment information from the U.S. Senate website
- Impeachment information from the U.S. House of Representatives website
Footnotes
|
|||||||||||||||||||
