Indica

Een term die op de cannabis consumentenmarkt wordt gebruikt om producten te beschrijven met kalmerende, ontspannende en zware fysieke effecten. Indica wietplanten zijn meestal kort van gestalte met brede bladeren en kortere groeicycli. Indica cultivars zijn zeer geschikt voor groei in koelere klimaten vanwege hun kortere bloeiperiode.

Ik ben op zoek naar een hybride cultivar met milde indica-achtige effecten.

Zorgen indica’s echt voor een meer lichamelijke high?

Foto door: Gina Coleman/Weedmaps

In de cannabismarkt worden zowel indica als sativa sterk geassocieerd met hun waargenomen effecten. De klassieke indica-definitie, die al te simplistisch blijkt te zijn, is een soort die een sterke lichamelijke high produceert in tegenstelling tot een meer cerebrale high. Voor de meeste cannabisgebruikers roept de term indica herinneringen op aan wazigheid, couch lock en diepe ontspanning.

De industrie gebruikt deze indica-definitie uit de popcultuur als een manier om indica- en sativa-cultivars (strains), en duizenden andere cannabisproducten op de markt te brengen. Maar hoewel de effecten die we doorgaans associëren met indica hun oorsprong kunnen hebben in de plant, is er geen echte correlatie tussen de effecten en de fysieke structuur van de cannabisplanten van vandaag.

De termen indica en sativa zijn veel nuttiger voor kwekers dan voor consumenten. In de teelt worden de termen gewoonlijk gebruikt om de morfologie, of fysieke kenmerken, en de groeicyclus van de plant te beschrijven.

De indica-taxonomie begint met de Franse bioloog Jean-Baptiste Lamarck, die Cannabis indica in 1785 identificeerde als een aparte soort van Cannabis sativa, zoals 32 jaar eerder geclassificeerd door de Zweedse botanicus Carl Linnaeus. Lamarck baseerde zijn classificatie van de C. indica vooral op morfologische verschillen met de C. sativa van Linnaeus, waaronder smalle, donkergroene bladeren en een dichtere vertakking. Maar hij merkte wel op dat C. indica een krachtiger inebriant middel was dan C. sativa.

De verschuiving van Lamarck’s C. indica naar onze huidige definitie van de indica cannabisplant kwam in 1974 toen de Amerikaanse bioloog Richard Evans Schultes de term C. indica toepaste op cannabisplanten in Afghanistan. Deze planten zagen er anders uit dan Lamarck’s Indiase C. indica planten en vertoonden een kortere stengel en bredere bladeren.

Schultes’ C. indica classificatie had uiteindelijk een enorme invloed op de ontwikkeling van onze hedendaagse indica/sativa taxonomie, door de indica variëteit te koppelen aan een afzonderlijke geografische oorsprong. Dit zou later worden nagevolgd door de bioloog Loran C. Anderson van de Florida State University, die Afghaanse planten aanduidde als C. indica en Indiase planten als C. sativa.

Heden ten dage reserveren we het indica-label voor planten van Afghaanse afkomst die een gemeenschappelijke morfologie vertonen – met andere woorden, ze lijken op elkaar. De meeste deskundigen erkennen slechts één cannabissoort, en het blijft zeer omstreden of indica een ondersoort is van Cannabis sativa. Ondertussen erkent de consumentenmarkt nog steeds twee variëteiten, indica en sativa.

Zoals hierboven aangegeven, hoewel de populaire indica-definitie een aantal fundamentele verschillen tussen indica-rassen en sativa-rassen veronderstelt, is dit onderscheid het nuttigst in de context van de teelt. Met andere woorden, het scheiden van Indica- en Sativa-planten op basis van groeikenmerken en fysieke samenstelling is een nuttige, efficiënte kweekpraktijk.

Foto door: Gina Coleman/Weedmaps

Het echte verschil tussen indica vs sativa planten is hun waarneembare eigenschappen tijdens de kweekcyclus. Indica-planten hebben de neiging om kort te groeien met dikke stengels. Evenzo heeft het indica blad de neiging breed en diepgroen van kleur te zijn. Indica’s zijn ook veel sneller rijp dan sativa’s, met een bloeitijd van 35-65 dagen, en groeien voldoende goed in koude klimaten met een kort seizoen. Indica toppen hebben de neiging dichter en compacter te zijn dan sativa toppen.

Sativa-planten hebben langere bloeicycli, doen het beter in warme klimaten met lange seizoenen, en worden gewoonlijk langer met lichtgroene, smalle bladeren. In het wild heeft indica THC de neiging sterker geconcentreerd te zijn dan THC in sativa-rassen.

Kruising heeft de laatste 50 jaar van cannabisteelt gedomineerd, waardoor de mogelijkheid om een “zuivere” indica of sativa tegen te komen vrijwel is geëlimineerd. Een bepaalde cultivar classificeren als indica of sativa betekent meestal dat deze naar de ene of de andere kant van het spectrum overhelt.

Hoewel de indica/sativa taxonomie efficiënt is voor kwekers, helpt het consumenten niet om de effecten van een bepaalde cannabisplant te voorspellen. Menselijk ingrijpen heeft de chemische samenstelling van de cannabisplant drastisch veranderd. In de tijd van Linnaeus en Lamarck, kwamen de effecten van C. indica en C. sativa planten waarschijnlijk meer overeen met hun fysieke kenmerken. Vandaag de dag zegt het uiterlijk van een plant ons niets over het soort effect dat hij zal produceren.

Foto door: Gina Coleman/Weedmaps

In de cannabisgemeenschap worden indica-planten vaak gekenmerkt als planten met kalmerende effecten, die meestal leiden tot een intense lichamelijke high, terwijl sativa’s worden geacht opbeurend te zijn en meer een head high te produceren. Dr. Ethan Russo, een psychofarmacologisch onderzoeker en gediplomeerd neuroloog in de voorste gelederen van het cannabinoïdenonderzoek, legde in een interview dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Cannabis and Cannabinoid Research uit dat “het onderscheid sativa/indica zoals dat algemeen wordt toegepast in de literatuur voor leken totale onzin is en een oefening in nutteloosheid”. In werkelijkheid zijn de effecten van cannabis gebaseerd op de unieke chemische profielen van elke variëteit en niet op een genetische afstamming.

Een landras cultivar met indica-lijn, bijvoorbeeld, die in een nieuwe omgeving wordt gekweekt, kan mogelijk een uniek chemisch profiel produceren dat oppeppende effecten veroorzaakt.

Daarnaast hebben de effecten van cannabis meer te maken met de samenstelling van het individuele endocannabinoïde systeem van een gebruiker dan met de genetische lijn van een plant. Individuen kunnen verschillende ervaringen hebben op basis van de manier waarop hun endocannabinoïde systeem reageert op het consumeren van een bepaalde cannabisplant. De ene gebruiker kan een indica-achtig effect ervaren van een plant met indica-achtigen, terwijl een andere gebruiker een opbeurend sativa-achtig effect van dezelfde plant zal ervaren.

Als je vandaag naar je plaatselijke apotheek gaat, zul je waarschijnlijk te maken krijgen met producten met het label indica, sativa of hybride. De toevoeging van hybride aan het cannabislexicon is een teken dat de cannabismarketing de realiteit aan het inhalen is. Alle moderne soorten zijn technisch gezien hybriden.

Het onderzoek heeft de rijkdom aan cannabissoorten die tegenwoordig in omloop zijn, nog niet ingehaald. Terpenen en cannabinoïdeprofielen worden steeds prominenter aanwezig in productmarketing en op verpakkingen naarmate de gemiddelde cannabisconsument meer te weten komt over de complexe aard van de cannabisplant.

Zoals Dr. Ethan Russo uitlegt, heeft de reden dat de meeste indica-rassen worden geassocieerd met gevoelens van sedatie meer te maken met de concentratie van het terpeen myrceen dan met het gehalte aan cannabinoïden of de structuur van de plant.

De termen indica en sativa zijn veel waardevoller voor kwekers dan ze zijn voor consumenten. Totdat we gezamenlijk een nieuwe taxonomie hebben ontwikkeld om mensen een beter idee te geven van de effecten waar ze voor tekenen, is het belangrijk om te onthouden dat indica-planten niet gegarandeerd indica-achtige effecten zullen produceren.