In het uiterste puntje van Queens ligt een kleine strook begroeid land die uitsteekt in de Atlantische Oceaan. Het loopt parallel aan Coney Island en Brighton Beach en herbergt de ruïnes van wat ooit Amerika’s Atlantische zeemuur verdedigingssysteem was, Fort Tilden.
De nu verlaten militaire basis, gebouwd in 1917 om het vasteland te beschermen tegen de dreiging van de Eerste Wereldoorlog, was ooit New York’s eerste verdedigingslinie tegen Duitse U-boten, en later, de Russische vloot.
Een complex systeem van munitieopslagplaatsen, spoorlijnen en pillendozen vormden twee reusachtige batterijen, bekend als Harris Batteries East en West, het middelpunt van de basis. Ze waren gemaakt van gewapend beton en herbergden immense kanonnen die een 16 inch granaat 30 mijl ver in zee konden afvuren. De achterkant van de formidabele batterijen werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgevuld zodat, mocht het ondenkbare gebeuren en het schiereiland in vijandelijke handen vallen, de artillerie niet kon worden rondgedraaid om New York te verwoesten.
Met de komst van de Koude Oorlog werd Fort Tilden de thuishaven van het nucleaire afschrikmiddel Nike. Met een arsenaal Ajax- en Hercules-raketten, die elk een vernietigingskracht konden leveren die twee keer zo groot was als de Hiroshima-bom. Het fort werd in wezen de thuisbasis van New York’s verdediging op het vasteland voor de Derde Wereldoorlog.
Maar in 1972 werd de basis aan de elementen prijsgegeven. Zandduinen en dichte begroeiing namen bezit van de verlaten gebouwen. De spoorrails, die ooit granaten van de silo’s naar de batterijen vervoerden, werden verroest en overwoekerd en de betonnen lanceerplatforms voor raketten werden bedekt met onkruid en zand.
Heden ten dage, wandelend door het dichte netwerk van paden, en struikelend over de reusachtige betonnen monolieten half begraven in het zand, is het een tafereel dat doet denken aan de laatste momenten van Planet of the Apes. De vergeten militaire basis is nu een rustig, zelden bezocht publiek strand, een verborgen overblijfsel van de Koude Oorlog wachtend op een aanval die nooit zal komen.