Een primaire chronische darmpseudo-obstructie wordt behandeld door de onderliggende aandoening te behandelen.
Er is geen genezing voor een primaire chronische darmpseudo-obstructie. Het is belangrijk dat voeding en hydratatie op peil worden gehouden en dat pijn wordt verzacht. Geneesmiddelen die de stuwkracht van de darmen verhogen zijn geprobeerd, evenals verschillende soorten chirurgie.
Medische behandelingEdit
Prucalopride, pyridostigmine, metoclopramide, cisapride, en erytromycine kunnen worden gebruikt, maar het is niet aangetoond dat ze veel effect hebben. In dergelijke gevallen is de behandeling gericht op het beheersen van de complicaties. Linaclotide is een nieuw geneesmiddel dat in augustus 2012 door de Food and Drug Administration is goedgekeurd en veelbelovend lijkt voor de behandeling van chronische intestinale pseudo-obstructie, gastroparese en inertia coli.
Intestinale stasis, die kan leiden tot bacteriële overgroei en vervolgens tot diarree of malabsorptie, wordt behandeld met antibiotica.
Voedseltekorten worden behandeld door patiënten aan te moedigen vet- en vezelrijk voedsel te vermijden, dat moeilijker verteerbaar is en buikpijn en ongemak vergroot, en kleine, frequente maaltijden (5-6 per dag) te gebruiken, met de nadruk op vloeistoffen en zacht voedsel. Vermindering van de inname van slecht opneembare suikeralcoholen kan van nut zijn. Verwijzing naar een erkend diëtist wordt aanbevolen. Als dieetveranderingen niet succesvol zijn om aan de voedingsbehoeften te voldoen en gewichtsverlies tegen te gaan, wordt enterale voeding gebruikt. Veel patiënten hebben uiteindelijk parenterale voeding nodig.
Totale parenterale voeding (TPN) is een vorm van langdurige voedingsbehandeling die nodig is voor patiënten met een ernstige pseudoobstructie. Na een periode waarin de darmfunctie of motiliteit niet is verbeterd, wordt besloten met TPN te beginnen en wordt een chirurgische ingreep uitgevoerd om een langdurig, meer permanent infuus aan te brengen voor de toediening van TPN. De te plaatsen IV-katheters zijn een PICC-lijn of een centrale lijn, waaronder mediports, Broviac- of Hickman-lijnen, afhankelijk van hoe lang de patiënt volgens de artsen TPN nodig zal hebben. Patiënten die van TPN afhankelijk worden geacht, moeten voortdurend worden gecontroleerd om te zien of de katheter goed werkt, om de leverenzymwaarden te controleren en om tekenen van bloedinfecties op te sporen, aangezien verstopping van de katheter, leverbeschadiging en infecties van katheters de belangrijkste complicaties zijn bij langdurig TPN-gebruik en kunnen leiden tot sepsis en/of extra operaties als ze niet goed worden gecontroleerd. TPN-voedingen worden over een periode van enkele uren tot de hele dag toegediend, en zijn een mengsel van alle vitaminen, mineralen en calorieën, vergelijkbaar met wat men dagelijks oraal zou binnenkrijgen, en met alle andere specifieke voedingsbehoeften die de patiënt op dat moment heeft. De TPN-formule wordt gewoonlijk gewijzigd afhankelijk van gewichtsverlies/-toename en bloeduitslagen, en wordt speciaal samengesteld om aan de behoeften van elke individuele patiënt te voldoen.
Het gebruik van octreotide is beschreven.
Het is al lang bekend dat cannabis misselijkheid en braken door verschillende oorzaken kan beperken of voorkomen. Dit heeft geleid tot uitgebreide onderzoeken die een belangrijke rol voor cannabinoïden en hun receptoren bij de regulering van misselijkheid en braken aan het licht hebben gebracht. Met de ontdekking van het endocannabinoïde systeem zijn nieuwe manieren ontdekt om zowel misselijkheid als braken te reguleren, waarbij de productie van endogene cannabinoïden centraal werkt. De plant cannabis wordt al eeuwenlang in klinieken gebruikt en staat bekend om zijn heilzame werking bij diverse maagdarmziekten, zoals emesis, diarree, inflammatoire darmziekten en darmpijn. Bovendien kan modulatie van het endogene cannabinoïde systeem in het maagdarmkanaal een nuttig therapeutisch doelwit vormen voor maagdarmstoornissen. Terwijl sommige maag-darmstoornissen onder controle kunnen worden gehouden door dieet en farmaceutische medicatie, zijn andere slecht onder controle te houden door conventionele behandelingen. Symptomen van maag-darmstoornissen zijn vaak kramp, buikpijn, ontsteking van het slijmvlies van de dikke en/of dunne darm, chronische diarree, rectale bloedingen en gewichtsverlies. Patiënten met deze aandoeningen melden vaak dat zij cannabis therapeutisch gebruiken.
In een dierstudie uit 2012 werd aangetoond dat cannabichromene de gastro-intestinale hypermotiliteit normaliseert zonder de transit time te verminderen. In de studie wordt opgemerkt dat dit resultaat van potentieel klinisch belang is, omdat de enige beschikbare geneesmiddelen voor intestinale dysmotiliteit vaak gepaard gaan met constipatie.
ProceduresEdit
Intestinale decompressie door plaatsing van een buisje in een klein stoma kan ook worden gebruikt om de distensie en druk in de darm te verminderen. De stoma kan een gastrostomie, jejunostomie, ileostomie of cecostomie zijn, en kan ook worden gebruikt om te voeden, in het geval van een gastrostomie en jejunostomie, of om de darmen te spoelen.
Colostomie of ileostomie kunnen de aangedane delen omzeilen als ze distaal van (na) de stoma komen. Als bijvoorbeeld alleen de dikke darm is aangedaan, kan een ileostomie nuttig zijn. Elk van deze stoma’s wordt meestal op of enkele centimeters onder de navel geplaatst, op aanbeveling van de arts, afhankelijk van het getroffen deel van de darmen, het comfort van de patiënt en de toekomstige lichamelijke groei van kinderen.
De totale verwijdering van de dikke darm, colectomie genoemd, of resectie van de aangetaste delen van de dikke darm kan nodig zijn als een deel van de darm afsterft (bijvoorbeeld toxisch megacolon), of als er sprake is van een plaatselijk gebied met dysmotiliteit.
Pacemakers voor de maag en de dikke darm zijn uitgeprobeerd. Dit zijn strips die langs de dikke darm of de maag worden geplaatst en die een elektrische ontlading teweegbrengen om de spier op een gecontroleerde manier te doen samentrekken.
Een mogelijke oplossing, zij het radicaal, is een multi-orgaantransplantatie. Bij deze operatie werden de alvleesklier, de maag, de twaalfvingerige darm, de dunne darm en de lever getransplanteerd, en de operatie werd uitgevoerd door dokter Kareem Abu-Elmagd bij Gretchen Miller.